De samenleving verwacht van ieder dat hij of zij prestaties levert. Prestaties worden normaal gesproken beloond met een inkomen en met wat geluk en kennissen ook met rijkdom en aanzien. De andere kant van de medaille is het falen, dus niet presteren, meestal wordt dit niet getolereerd met als gevolg minder aanzien en zelfs minachting. Alleen van rijken worden wonderlijk genoeg geen prestaties meer verwacht.
Des te verfrissend en moedig is de organisatie van een heus festival voor mensen die hebben gefaald. Daarmee plaats je in een klap het niet presteren in een heel ander daglicht.
De initiatiefnemer van het eerste Faalfestival in Tivoli Utrecht is niet zonder toeval de directeur Remko van der Drift van het ‘Instituut voor Faalkunde‘. De man achter het ‘ontkrampen’ en ‘Durf het allerbeste uit jezelf te falen’.
Op 3 maart werd het Faalfestival gehouden, met een keur aan gasten. Stuk voor stuk mensen die voor hun falen uit durfden te komen.
Aan belangstelling van de mainstream had het festival in ieder geval geen gebrek.
Want licht de organisator van het festival toe:
“Successen en overwinningen worden in de media openlijk gedeeld en uitvergroot. Mislukkingen stoppen we het liefst weg. We zijn onzeker en faalangst en burn-outs zien we overal. Kan dat anders? Ja. Want fouten maken is niet alleen noodzakelijk en nuttig, maar soms zelfs leuk! Op het Faal Festival mogen we onze mislukkingen en tegenslagen onder ogen zien en omarmen. Om de volgende keer béter te falen.”
Succes
Het tegenovergesteld van falen is succes hebben. Dit idee van succes heeft enorme gevolgen voor ieder mensenleven. Als mensen praten over veranderingen of hervormingen dan zijn deze gericht op SUCCES.
We hebben succes nodig, omdat we onszelf anders niet (genoeg) waarderen. Succes maakt ons populair en gewaardeerd. Deze waardering geeft ons het gevoel dat we ergens bijhoren en het ‘goed’ doen. Dit gevoel hebben we nodig als we die waardering en liefde niet aan onszelf kunnen geven omdat we vaak negatief zijn over onszelf.
Toch heeft ons succes niets te maken met wie we zijn. Ons voortdurende streven naar succes is een reactie op onze behoefte aan liefde en waardering. Deze behoefte kunnen we nooit afdoende bevredigen met het behalen van succes. Elk succes verhaal heeft een vervolg nodig dat beter was dan de vorige. En elk succes was achteraf nooit goed genoeg, omdat we ook vaak nog eens perfectie nastreven.
Tot nu toe is het enige dat ons van dit streven naar succes en nut en prestaties kan afhouden het einde van onze gezondheid, de natuurlijke hulpbronnen van de aarde zoals de olie die opraakt, water, voedsel.
Totdat we beseffen waarom we succes willen hebben. Dan kunnen we genezen van deze ziekte.
Of vanaf de andere kant bekeken accepteer dat je af en toe faalt. In dat besef past een Faalfestival.
Rob Vellekoop, 9 maart 2018
