Het lukt Bart Hissink na eindeloos inspreken in februari 2017 zijn gemeente ervan te overtuigen dat medische wiet gelegaliseerd moet worden en hij krijgt de gemeente Hof van Twente zover dat ze de meer dan 380 andere gemeenten oproepen hetzelfde te doen. Sindsdien groeit het aantal plaatsen dat voor wietteelt is gestaag. Toch vindt Bart het niet genoeg en heeft een nieuwe ingang gevonden.
Op het ogenblik hebben meer dan dertig gemeenten de ‘oproep legalisering thuisteelt medicinale cannabis‘ aangenomen. De oproep is politiek gezien een leuke vondst, het roept op met spoed het verbod op wietteelt voor medische doeleinden op te heffen en voor particulieren vrij te geven. Daarnaast gaan ze ervan uit dat mediwiet een goeie pijnbestrijder is en dat patiënten onnodig pijn lijden. Acceptatie van de motie betekent dus niet automatisch dat wietteelt door particulieren gedoogd wordt. Wel betekent het een enorme stap vooruit en een belangrijk signaal naar de landelijke politiek dat lokaal veel positiever gedacht wordt over mediwiet dan landelijk.
Tot nu toe hebben zo’n dertig gemeenten positief op de oproep gereageerd en moet de rest nog over de brug komen. Dat zijn onder andere Tilburg, Someren, Halderberge, Haarlem, Amsterdam, Oost-Gelre, Montferland, Opsterland, Borger – Odoorn, Hollandse Kroon, Coevorden, Boxtel, Brielle, Den Helder, Veendam en Oldambt.
De brieven aan de Tweede Kamer en aan het Kabinet zijn nog niet (in het openbaar) beantwoord.
Bart Hissink is medische wietactivist. Daar waar anderen het opgeven, gaat hij door, en niet zonder resultaat. Zijn kruistocht om mediwietteelt vrij van verboden te krijgen is nog niet klaar. Daarom gaat hij nu met de stichting Mediwiet het land in en doet zijn verhaal. De stichting promoot het gebruik van medische wiet en legt de mensen uit op welke manier zij medische wietolie zelf kunnen maken.
Bart hoopt dat aanwezigen bij hun eigen gemeente in actie komen en zich gaan inspannen dat ook daar de motie van het Hof van Twente voor legalisering thuisteelt aangenomen wordt. Hij is bereid hen daarbij te ondersteunen. Dat heeft hij ondertussen ook al een aantal keer met succes gedaan. Op het ogenblik is hij met een aantal gemeenten bezig. Hij vertelt dat het belangrijk is dat de betrokkenen hun eigen verhaal vertellen aan de gemeenteraad.
Op die manier heeft hij met veel doorzettingsvermogen ook zijn eigen gemeente weten te overtuigen. Hij heeft gebruik gemaakt van zijn inspreekrecht en een aantal keer ingesproken tijdens vergaderingen van de gemeente. In het Hof van Twente wordt de motie dan ook met algemene stemmen aangenomen. En ze neemt direct het initiatief om ook de andere gemeenten aan te moedigen hetzelfde te doen.
Hij ziet het verbod op cannabisteelt als een groot maatschappelijk probleem. Hij vertelt dat artsen hem medicijnen voorschreven die nog erger waren dan zijn letsel, een niet-aangeboren hersenaandoening (NAH).
Als navigator crasht hij in 2009 met een snelheid van honderdzestig kilometer per uur tegen een boom. Hierdoor ligt hij twee weken in coma. Hij heeft een lange revalidatie met heel veel medicijnen, meestal pijnstillers.
Die geneesmiddelen zijn zwaar verslavend en slecht voor de gezondheid. Hij besluit om af te kicken en gaat op zoek naar een beter alternatief. Die zoektocht brengt hem bij cannabis. Het eerste trekje van een joint is een verademing. Steeds meer mensen met een hersenaandoening weten de weg te vinden naar medische wiet. (Dit staat echter haaks op het beleid van zorgverzekeraars die cannabis vanwege ‘een gebrek aan wetenschappelijk bewijs’ niet langer vergoeden.)
Hoe mooi dat we in Nederland wonen, denkt hij. Niets blijkt minder waar en hij loopt al snel tegen het gedoogbeleid aan.
Zo komt hij erachter dat medicinale cannabis uit de apotheek alleen bestaat dankzij het verbod.
“Het cannabisverbod is slecht voor de volksgezondheid en is werkverschaffing voor Justitie, politie en het OM. De helft van de politiecapaciteit en maar liefst 75% van de recherchecapaciteit wordt hieraan verspild.”
“Niet de plant is het probleem, maar het verbod.”
Volgens Bart zijn er meer dan 800.000 wietgebruikers (medisch en recreatief). Hij ziet tal van acties voor legalisering. Zo komt hij ook in contact met ex-militairen die cannabis gebruiken tegen hun trauma’s (PTSS).
Hij zegt:”De revolutie moet komen via het volk.” Van onderop probeert hij Den Haag te bereiken. “Als maar iedere keer het balletje opgerakeld wordt, steeds in een andere gemeente inspreekbeurten zijn, dan blijft het op de politieke agenda staan, net zolang totdat we ermee in de Tweede Kamer staan,” zegt hij strijdlustig.
Hissink ziet een toekomst voor zich waarin het gedogen afgelopen moet zijn. Voor hem gaat het uiteindelijk verder dan het legaliseren.
“We vragen niks van de overheid. We zorgen voor onszelf. Het gedogen moet een keer afgelopen zijn. Het wietplantje moet net als boerenkool en aardappels vrijgegeven worden.”
Het bezit van 5 gram wiet (of minder) voor eigen gebruik is strafbaar, maar leidt niet tot vervolging. Het bezit van 5 tot 30 gram is een overtreding. Wie meer dan 30 gram in bezit heeft, begaat een misdrijf. Dat is de juridische stand van zaken. Er is ook een gedoogbeleid, waarbij overheden een oogje mogen dichtknijpen en toestaan dat iemand 5 gram in bezit of 5 wietplanten buiten opkweekt. Hierdoor ontstaat willekeur. De ene keer wordt het een tijdje gedoogd en even later worden mensen beboet. De ene plaats staat het toe, de andere houdt er een strikt vervolgingsbeleid op na. Dat is Nederland anno 2018.
Rob Vellekoop, 7 juni 2018