Jeannette Quakkelaar (1969) is all round kunstenaar die op haar zesentwintigste afstudeert aan de kunstacademie. Ze zegt:”Alles wat mijn ogen zien, maken mijn handen.” Haar productiviteit is ongeëvenaard, in 2016 maakt ze 105 schilderijen in een niet te stuiten scheppingsdrang. Toch betekent 2015 een keerpunt in haar leven, de stap van sprookjeswereld naar de keiharde werkelijkheid.
Al heel jong heeft ze het gevoel hier niet thuis te horen. Ze voelt zich ook veel meer thuis in Egypte en India. Het land van piramides en farao’s roept de warmte op die ze in het westen niet voelt. ‘De kleuren, alladin, piramides met afbeeldingen op de muren alsof ik deze zelf had geïllustreerd.” Ook India heeft haar hart, vanwege de bijzondere kleuren en sfeer die dat bij haar oproept.
Wanneer ze in Nederland aan het scheppen is, of dat nu keramiek is of schilderijen zijn of beeldhouwwerk, dan vergeet ze alles om zich heen. Het is haar veilige cocon, daar voelt ze wel liefde en warmte die ze in de buitenwereld mist. Die wereld is kil en harteloos.
Ze zegt over haar kunst:”Iets ontstaat zonder erover na te denken. Dingen maken vanuit mijn innerlijk, geeft me het gevoel dat ik er mag zijn.”
Toch is zich iets in haar aan het veranderen, als ze vanaf 2015 grote doeken gaat beschilderen. Hiervoor gebruikt ze lakens die ze ophangt aan de muur. “Ik moest gooien en smijten met verf, niet meer zo netjes en precies.” Het luidt het einde in van de periode uit haar leven, die ze haar ‘sprookjeswereld’ noemt. Ze maakt naast schilderijen en beeldhouwwerken ook kettinkjes, armbanden, keramiek, kaarsenhouders en dergelijke.
In die laatste fase voor het breekpunt gaat ze explicieter en expressiever schilderen.
I am
Dan stopt ze in juni 2015 met anti-depressiva, nadat ze deze 25 jaar heeft geslikt. Ze besluit het af te bouwen en weet ervan af te kicken. Dit luidt een hele nieuwe periode in haar kunstenaarsbestaan in. Ze stapt haar I Am (Ik ben) periode binnen. Jeannette gaat meer toegepaste kunst maken. Kleding, tassen, riemen, sieraden gaat ze beschilderen. Ze treedt naar buiten, de sprookjeswereld is voorbij.
De droomwereld laat ze achter zich. Ze schildert lichamen van mensen, met seksuele uitingen, monden, ogen.
Haar werken zijn rauwer en harder, ze ademen emotie, want zegt ze “Alles is emotie, alles wat ik doe is vanuit een bepaald gevoel.”
Ze organiseert modeshows waarin haar beschilderde kleding wordt geshowd. Ze geeft talrijke workshops. Jeannette maakt in een jaar tijd 105 schilderijen in een ongezien tempo. De creativiteit barst eruit.
Nu drie jaar later heeft ze een soort pauze genomen. Het is alsof ze even op adem moet komen van de heftige gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Alsof ze moet wennen aan de nieuwe wereld waarin ze woont en leeft. Een ding blijft voor haar overeind, ze zegt, ook al ken je iemand niet, wees gewoon lief voor elkaar.
Het mooiste vak dat ze kent is: “Mensen blij maken!” en de mooiste onderneming: “Elkaar oprecht liefhebben!”
Ze staat in de harde buitenwereld en kijkt er naar. Straks zal ze ongetwijfeld heel veel gevoelens en ideeën moeten uiten, haar manier daarvoor is en blijft kunst.
Blijf op de hoogte van Jeannettes werk en voor informatie over schilderbegeleiding, workshops, opdrachten, exposities: Atelier Quakkelaar of internationaal JJQART
Rob Vellekoop, 20 juni 2018
