Op 20 januari 2017 komen tienduizenden naar Washington, DC om te protesteren tegen Trumps inwijdingsfeest tot president. Zij maken de wereld duidelijk dat heel veel Amerikanen niets van de nieuwe president moeten hebben. Zeventien maanden later behalen gearresteerde actievoerders een historische overwinning op de Amerikaanse regering en bewijzen dat wanneer de bevolking samenwerkt zij veel machtiger zijn dan ze denken.
Wat voor Trump een overwinningsdag moet worden met een rustige machtsoverdracht van Obama naar hem, ontaardt in een regelrechte blamage door de felle en massale protesten die plaatsvinden in de Amerikaanse hoofdstad.
De politie is die dag uitgerust met honderdduizenden dollars aan munitie en geconfronteerd met een anti-kapitalistische en antifascistische black bloc mars gebruiken zij chemische wapens en projectielen om de menigte gewelddadig aan te vallen.
Al vroeg tijdens deze mars in de hoofdstad stelt de politie commandant vast dat de demonstratie een ârelâ is. Regelmatig noemt hij hen âanarchistenâ terwijl hij de politie aanstuurt om de massa in de val te lokken.
Samenwerking:Â solidariteit en wederzijdse hulp overwint
De verdachten besluiten echter met elkaar op een hechte manier te gaan samenwerken. Met de steun van velen, beginnen de aangeklaagden zich te organiseren. Zij starten een historische strijd. Ze spreken met elkaar af dat ze niet zullen samenwerken met het Openbaar Ministerie, dat zij hun kwaliteiten en informatie met elkaar zullen delen, een legale strategie gaan ontwikkelen en te gaan samenwerken met zowel de mainstream als de onafhankelijke media.
Onder de vlag van Defend J20 Resistance, komen zowel verdachten als hun supporters samen. Defend J20 organiseert voeding, vervoer en onderdak voor de aangeklaagden en hun ondersteuners. Om de zittingen in Washington bij te wonen halen ze duizenden dollars op. Er is zelfs een werkgroep gericht op ieders fysieke en mentale situatie.
Door dit alles zijn de beklaagden zelfs in staat om de politieke motivatie van de aanklager te onthullen.
Uiteindelijk wordt niemand veroordeeld en slechts een persoon moet 4 maanden de gevangenis in nadat hij zijn schuld bekend heeft.
Hoe onderdrukt de overheid politieke tegenstanders?
Tijdens de rechtszaken met de J20 verdachten is een heel scala aan tactieken van de overheid duidelijk naar voren gekomen om politieke protesten de kop in te drukken.
1. Riot Act
De overheid zal snel een protest beschouwen als een rel of oproer. Bij een oproer kan er zwaar gestraft worden binnen de zogenaamde Riot Act. Hierdoor kunnen protesten gesmoord worden, door deze te benoemen als rel. Datzelfde gebeurt dus tijdens de rechtszaken van de aangeklaagden van J20.
2. Kraken van smartphones en andere middelen
Tijdens de arrestaties neemt de politie ieders smartphone in beslag. Deze toestellen krijgen ze na vrijlating niet terug, maar verzamelen de data die hierop staat.
3. Politie maakt gegevens aangeklaagden openbaarÂ
De politie maakt snel na de arrestaties de persoonlijk data van de gedaagden openbaar aan de rechtse website GotNews.com. Hierdoor krijgen enkele aangeklaagden bedreigingen an andere problemen online. (dit heet doxxing)
4. Black bloc of criminele samenzwering?
De assistent aanklager heeft geprobeerd om de jury te overtuigen van een samenzwering/conspiracy door de demonstratie te karaktiseren als een zee van zwarte maskers. Hiermee suggereert ze dus dat een black bloc een criminele samenzwering is. De Amerikaanse regering heeft een lange historie in het criminaliseren van politieke protesten door deze tot samenzweringen te bombarderen.
5. Opeisen van online data en communicatie
Het hosting bedrijf Dreamhost moet, weliswaar onder protest, data overleggen van degenen die een bepaalde website hebben bezocht gerelateerd aan de J20-zaak. Het betreft de gegevens van 1,3 miljoen bezoekers van de site. Ook Facebook krijgt een dergelijk verzoek waaraan het voldoet.
Slot
De regering Trump verliest na meer dan zeventien van maanden van dit collectief van gedaagden, een paar honderd demonstranten, journalisten, ziekenbroeders, waarnemers en voorbijgangers. Hen worden misdaden ten laste gelegd in verband met ‘opstand’. De regering is echter gedwongen de resterende zaken te laten vallen, de argumenten van het Openbaar Ministerie zijn niet overtuigend genoeg.
In de buurt zijn van een demonstratie betekent dus niet automatisch dat je hieraan deelneemt. Daarnaast betekent protesteren dus evenmin dat je als deelnemer je daardoor schuldig maakt aan ‘oproer’ of ‘rellen’.
Deze historische overwinning laat zien dat ook de bevoegdheden van de overheid niet onbeperkt zijn en dat mensen die het samen tegen de overheid opnemen, de overheid wel degelijk grenzen kunnen opleggen!
Rob Vellekoop, 6 augustus 2018
