Kweker geeft OM opnieuw een pak slaag in de Hollandse Wietoorlog

In oktober 2015 is Doede de Jong door het Hof Leeuwarden schuldig verklaard zonder strafoplegging. Dit omdat De Jong hennep heeft geteeld en geleverd aan een coffeeshop als principieel voorvechter van de legalisering/regulering van de teelt van hennep en alleen via rechterlijke uitspraken de door hem gewenste situatie kan bereiken. Ook is het niet zijn bedoeling er rijker van te worden.

Het is een markante mijlpaal in een jarenlange strijd tussen aan de ene kant mensen die vinden dat burgers het zelfbeschikkingsrecht hebben over het gebruik van een (hennep)plant en de stugge repressieve overheid aan de andere zijde. Daarnaast hebben deze idealisten ook nog eens tegenover zich een overheid die gedoogt, dat betekent op elk willekeurig ogenblik de wet kan toepassen en de teelt of het gebruik kan bestraffen.

Doede heeft de hennep geteeld in de open lucht, daarbij alleen gebruik gemaakt van het licht en de warmte van de zon en biologische gewasbeschermingsmiddelen. Van brandgevaar is geen sprake geweest, evenmin van diefstal van elektriciteit. Hij heeft geen link met het criminele circuit dat zich bezig houdt met de kweek van hennep.

Toch krijgt deze zaak nog een staartje omdat het Openbaar Ministerie stelt dat hij een aanzienlijke som heeft verdiend met deze hennephandel. Het OM schat dat hij in 2009 en 2010 245,4 kilo hennep heeft geoogst en gaat uit van een verkoopprijs van 2.400 euro per kilo. Op 21 augustus 2018 wijst de rechter de ontnemingsvordering van €477.901,79 tegen Doede van het Openbaar Ministerie af met de motivatie dat de onderbouwing van het bedrag onvoldoende is.

Een jarenlang durend gevecht van een principiële hennepkweker tegen de overheid is gewonnen. Het gezonde verstand zegeviert. Onderstaand Doedes ‘Laatste woord’ bij de ontnemingszaak door hem uitgesproken. Hierin legt hij zijn persoonlijke overtuiging uit en geeft een beschrijving van de Hollandse Wietoorlog zoals deze al jaren door idealisten tegen de overheid wordt gevoerd.

De intrinsieke waarde van de hennepplant staat haaks op bestrijding

Wij wonen al 48 jaar in een oud boerderijtje. Ik heb dat grotendeels met sloopmateriaal verbouwd. Wij hebben bloementuinen aan alle kanten van het huis. De vele bomen, ik ben een bomenliefhebber, heb ik 48 jaar geleden, zelf geplant. Er liggen dertien honden ( ik ben ook een honden liefhebber) begraven. De as van mijn moeder en mijn twee broers zijn er uitgestrooid.

Vanuit deze kleine wereld heb ik mijn planten gekweekt met alle liefde die ik had en deelde ik deze liefde in de vorm van hennepbloemen. Ik ben een hippie kweker.

Ik zie/zag dit als mijn positieve bijdrage aan de maatschappij.

 

Gedurende dit proces is er continue gepoogd om mij af te schilderen als een ‘grote jongen’ die zich bezig hield met grootschalige hennepteelt.

Woorden die haaks staan op mijn kleine wereld en die zeker haaks staan op de constateringen van het O.M. zelf. Ik wil u dan ook aantonen dat het O.M. mij moedwillig neer wil zetten als grote jongen, maar daarbij de feiten heeft verwisseld voor aannames.

Er werden dus geen opslagplaatsen voor lampen, knipteams, geld-in-spouwmuur, strijkzakken, Harley Davidsons of thermische sealers, aangetroffen in mijn kleine wereld.

 

Het is voor mij dus een raadsel waarom het O.M. mijn kleine wereld wil laten overkomen als zijnde een crimineel rovershol, terwijl het slechts een plaats is waar mijn vrouw en ik nog veel gelukkige momenten hopen te hebben en waar ik ooit mijn laatste rustplaats hoop te vinden.

Besef eens in dit verband wat het OM ons wel niet aan wil doen voor een paar planten en wat voor lading stress, al 8 jaar lang, dit tot nu toe heeft opgeleverd en oplevert. Ik vind het een walgelijke vertoning en kan er ontzettend kwaad en verdrietig om worden. Ik had zoiets minderwaardigs nooit van de Nederlandse overheid verwacht. Ik heb gehandeld met het begrip ‘tolerantie’ en een ‘open geest’, waar wij ooit in Nederland beroemd om waren, in mijn achterhoofd. In al mijn naïviteit ging ik er vanuit dat ik met integere mensen van goede wil van doen te hebben. Het tegenovergestelde bleek het geval. Wat een slag in het gezicht en wat een gemiste kans. Het bleek een desillusie te zijn.

En dan geven ze je 5000 euro korting omdat het zo lang (8 jaar) heeft geduurd. Wat een vreselijke respectloze badinerende houding!

In 2010 werd hooguit drie kilo wiet aangetroffen. Hier wordt vervolgens , middels o.a. speculaties, 41 kilo van gemaakt. Van elf kilo afval, bestemd voor de Pollinator (met hooguit 1 % aan topjes), wordt elf kilo toppen gemaakt. Van inferieure takjes (het was per slot van rekening ook al eind okt. ),die te slecht waren om te oogsten maar te goed om weg te gooien, werd tien kilo gemaakt. Dit was hooguit vijf ons minderwaardige wiet.

De planten waarvan de takjes af kwamen werden er ook nog eens bij geteld!

In 2011 werd na ongeveer twee maanden, nadat ik met “Nederwiet- De Moevie” op de televisie was geweest, de hoeveelheid ineens opgepompt tot 200 kg. Dus de 41 kilo, wat in werkelijkheid hooguit drie was, werd ineens 200 kilo. Hoe kan dit allemaal?

Omdat ik een Pollinator had, door het O.M. een cannacutter genoemd, was het nog de moeite om deze takjes te gebruiken, anders had ik ze op de compostbult gegooid.

Een plastic tunnel met drie petroleum kacheltjes, die naast een beetje warmte, ook petroleum damp en vocht in de ruimte brengen -een behoorlijk primitieve handelswijze- en waar gaten in het plastic zaten en met een belabberde deuropening noemt het O.M. een ‘technisch high tech professionele kas’.Grote planten, die in de kas stonden en die van buiten kwamen, waarvan verschillende onderhevig waren aan roest en schimmel, werden getaxeerd op 650 gram per plant. Complete nonsens, dat zal gemiddeld hooguit tachtig gram per plant zijn geweest. Allemaal veronderstellingen, aannames en rekenkundige trucjes, bovendien gebaseerd op lampen(binnen)teelt. De Boom methode (berekeningen), die is gebaseerd op lampenteelt (plofwiet). Ze baseerden zich op folders van Sensi Seeds, die veel te hoge opbrengsten aangaven en daarom uit de roulatie zijn genomen!

Bestudeer de foto’s eens en u ziet hoofdzakelijk takken met bladeren, het zijn buitenplanten. Er is nauwelijks een top te ontdekken en dan tot de conclusie komen dat dat 200 kilo moet opleveren?

Een coffeeshop zou deze planten nooit willen hebben.

Miezerige stengels worden struiken. Planten, aangetast door schimmel en roest, van 1,5 tot twee meter in halve tonnen van een meter hoog, worden bomen.

 

Zeven oogsten in ‘één jaar’, zonder lampen!!

Aangetaste buitenplanten met 1500 toppen. Op de foto ook duidelijk te zien.

Een compostbult met restanten van 750 potplanten. Zijn die allemaal geteld?

Zoveel potten heb ik nog nooit gehad. Er lag van alles op die compostbult, afgebroken takken groente afval, gemaaid gras, maar beslist geen 750 restanten.

Vergelijk de foto’s van mijn planten en mijn kas eens met die van een technisch goed geoutilleerde binnenkwekerij. Een universum van verschil.

Daar komt nog bij dat ik veertien soorten had, die dus wisselende opbrengsten hadden. Heeft justitie de genetica van deze soorten laten onderzoeken?

Ik heb geen stroom gestolen, ben niet in het bezit van wapens, heb geen overlast veroorzaakt, heb de openbare orde niet verstoort, heb niemand benadeelt of bestolen. Ik heb alleen hennepplanten gekweekt op biologische wijze, dus met brandnetelgier, houtas, compost en wat spullen van Eco-Style.

Wiet was grotendeels voor eigen gebruik bestemd. Wij consumeren de wiet zowel op recreatieve als op medicinale basis.

En ben ik niet de enige deskundige in dit verhaal?

Waar zijn de weeg rapporten en hoe moet ik bewijzen dat deze aannames, veronderstellingen niet waar zijn , als alle bewijsmateriaal in de vuilniswagen is verdwenen?

Wiens recht wordt eigenlijk gediend?

Ik citeer: ‘De verdachte moet het recht uit kunnen oefenen om het materiaal dat tegen hem wordt aangedragen te kunnen toetsen op betrouwbaarheid, op strijdigheid met het nationale en internationale recht en de eisen van een eerlijk proces’ – Uitspraak van het Europese Hof in de zaken Kopp tegen Zwitserland en Lambert tegen Frankrijk uit 1998.

Plotseling, ongeveer een maand na het verschijnen van de documentaire “Nederwiet – De Moevie” werd ik op het politie bureau uitgenodigd. Ik hoefde niet te komen.

In een 3,5 uur durend gesprek werd mij te verstaan gegeven, dat ik ineens 200 kilo!!!!!, in één jaar in een kas van 170 vierkante meter d.m.v. zeven oogsten, zonder lampen, zou hebben verbouwd. Ik viel bijna van mijn stoel bij het horen van zulke onzin.

Zelf in mijn stoutste dromen is dat nog nooit gelukt.

Wat een waanzin, want zonder lampen kun je maar één keer oogsten.

Hier is dus sprake van een regelrecht wonder, ik overtreed hier de natuurwetten en volgens veel mensen op de sociale media verdien ik hiervoor de ‘Nobel Prijs van Landbouw’.

Het is wel duidelijk dat het O.M. niet wordt gehinderd door gebrek aan kennis en het is dan ook onvoorstelbaar dat het ze na het verkopen van zulke flagrante nonsens nog serieus wordt genomen!

Ongeveer drie kilo werd eerst 41 kilo en werd vervolgens op raadselachtige wijze 200 kilo. Een soort W.O.D.C. sjoemel rapport. Mijn rapport werd immers ‘ook’ volledig herschreven/versjoemeld om aan de repressieve eisen van de opdrachtgever(s) te kunnen voldoen. Altijd de rand opzoeken, de gebruikelijke strategie bij het O.M. (Herman Bolhaar in een interview in Vrij Nederland).

Terwijl de dossiers op de plank lagen groeiden de hoeveelheden blijkbaar door!

Bij dit gesprek werd mij ook nog te verstaan gegeven: ‘dat ze eigenlijk niet goed wisten hoe ze met mij aan moesten’ (daar bedoelden ze mee, dat ze de hoeveelheid moeilijk wisten te taxeren) en ‘dat als ik alleen in het dorp had verkocht en niet zo in de publiciteit was getreden, ze mij met rust hadden gelaten’!!!

En zie tot hun en mijn grote verbazing en verontwaardiging word ik ook nog veroordeeld op basis van dit pertinent onjuiste verhaal. Iedereen, ik incluis, was verbijsterd. Er werd mij groot onrecht aangedaan. Mensen, die mij kennen zeiden: met zo’n kletsverhaal (conservatoir beslag) hoef je niet eens heen te gaan. Dat wordt gewoon weg gelachen, want dit is zo belachelijk, dit slaat echt helemaal nergens meer op.

In dit verband is het ook heel merkwaardig en is er sprake van ‘enige discrepantie’ dat bij kwekers die gepakt zijn met lampenteelt (voorbeeld in map), stroom stalen en in het bezit van wapens waren, helemaal geen gewag van kilo’s en geld wordt gemaakt, maar bij mij met mijn duurzame, biologische buitenteelt wel. Hoe is dit mogelijk?

Wat ik ook merkwaardig vind is dat bij mijn vorige vonnis het te eisen bedrag op 233.000 euro kwam en het OM hier niet tegen in Hoger Beroep ging. Nu komen ze ineens weer met het dubbele!

En kijk eens naar mijn bestedingspatroon, waar is al dat geld gebleven?

Ruim zeventig procent van de Nederlanders van de Nederlanders is voor legalisering. 65 procent van de CDA -, 51 procent van de CU-, 77 procent van de VVD en 85 procent van de PvdA achterban is voor legalisering (cijfers bureau Motivaction). Hieruit blijkt tevens dat ze in Den Haag totaal niet luisteren naar hun achterban.

Het is de rechterlijke macht hun plicht om de burger te beschermen tegen de ‘op basis van macht’ opererende staat en op ‘rechtvaardige wijze’ te handelen in ‘het belang van de samenleving’! Dit geldt overigens ook voor de advocaat generaal, hij dient zijn signaal functie te gebruiken.

Het tot in het absurde proporties oppompen van het verdwenen bewijsmateriaal ervaar ik en kan ik niet anders interpreteren als ‘een strafzaak’ in de vorm van een ontnemingszaak en dwingt mij om op onderstaande wijze te reageren. Ik vind de handelswijze van het O.M. weerzinwekkend, beneden alle peil.

Er wordt mij groot onrecht aangedaan!

Ik ben een klokkenluider. Ik ben over mijn eigen schaduw heen gesprongen.

Ik zet mij, als betrokken burger, met open vizier, in voor het belang van de samenleving.

Ik heb op onorthodoxe wijze het catastrofale en verspillende beleid van de overheid publiekelijk aan de kaak gesteld.

Een beleid dat groteske vormen heeft aangenomen. Mensen worden zonder pardon, op grond van een moralistische visie op menselijke deugdzaamheid, om een paar planten van hun constitutionele recht op zelfbeschikking en wonen, beroofd. De grondwet en de rechtsspraak worden ondermijnd. Terwijl er op hetzelfde moment dagelijks minstens 700 kilo ‘uit de lucht vallende’ wiet van onbestemde kwaliteit, waar de Staat vervolgens belasting op heft, in de coffeeshops wordt verkocht en waarvan de Hoge Raad zegt: winst gemaakt in een coffeeshop is geen crimineel geld. Begrijpt u het nog?

Waar is het mededogen, de medemenselijkheid, de tolerantie, het verstand gebleven?

De intrinsieke waarde van de hennepplant, s’mens grootste plantaardige vriend, staat haaks op bestrijding! Bestrijding is een misdaad tegen de mensheid.

Criminaliteit is een gevolg van het verbod en niet andersom.

Het bestrijden van de vredelievende cannabisconsumenten is het schenden van de mensenrechten, nl. ‘het recht op een persoonlijke levenssfeer, integriteit van eigen lichaam, het recht op zelfbeschikking en discriminatie is verboden, om welke reden dan ook’-artikel 1 van de grondwet. Een regering heeft in feite niet het recht om gebruik, bezit en teelt van wiet voor eigen consumptie te verbieden.

Temeer daar het verbod op cannabis voortspruit uit een vooroordeel dat berust op morele waarden en niet op wetenschappelijk onderzoek. Wat betekent, dat de Staat zich niet neutraal opstelt. Het wettelijke verbod is in strijd met het constitutionele recht op vrije ontwikkeling van de persoonlijkheid.

Een mens ontleent zijn waarde aan het vermogen tot zelfbepaling.

En het is niet legitiem als de Staat inbreuk maakt op je individuele vrijheid op grond van een moralistische visie op menselijke deugdzaamheid.

Waarom voert de overheid dit hypocriete, contraproductieve beleid? Ze bereiken immers precies het omgekeerde van wat ze pretenderen te willen bereiken en gaan daar gewoon maar mee door.

Ladingen geld worden over de balk gesmeten. Het is onze grootste nationale poel van verspilling. Een dure symboolpolitiek, niemand is er gram minder om gaan gebruiken.

Het O.M. zegt dat ze dit beleid voeren om de criminaliteit te bestrijden en om de volksgezondheid te behartigen.

In deze context bekeken is het wel heel merkwaardig en tegenstrijdig dat zij mij zo fanatiek bestrijden.

Het beleid genereert immers allerlei mensonwaardige excessen en criminaliteit. Dankzij het repressieve beleid van het O.M. is de geweldspiraal toegenomen. Ze lopen nu met machinegeweren rond.

 

Ik was op 17 juni als VOC medewerker (vergadervoorzitter) en spreker op het hoofdpodium, aanwezig op de gratis Cannabis Bevrijdingsdag. Het werd gehouden in de lommerrijke omgeving van het Flevopark te Amsterdam. Veel kraampjes met wiet-snuisterijen, muziek, sprekers en een veld vol met duizenden vredelievende cannabisconsumenten. Wat een plezierige sfeer, een sfeer van ‘love en peace’. Geen onvertogen woord, een publiek om van te houden.

Beveiligers hadden de gemakkelijkste dag van hun leven. Het zou mij niet verbazen dat ze hebben betaald om daar te mogen werken. Wat een feest!

Als ik zo tevreden over het veld kijk, dan word ik intens droevig als ik besef dat deze vriendelijke mensen, cannabis consumenten, het meest vredelievende volkje op aarde zo fanatiek door het O.M. wordt bestreden. Ik ben tot tranen geroerd, vind het onvoorstelbaar. Hoe is het in godsnaam mogelijk. Wij zijn toch niet de vijand. De vijand zit bij de overheid tussen de oren. Zij voeren een oorlog, ten koste van de samenleving, tegen zichzelf.

Mijn proces zie ik als een aanklacht tegen de Staat/het O.M., die hoort te handelen in het belang van de samenleving. Wat zij niet doen, integendeel. Het categorisch weigeren zich oplossingsgericht op te stellen, leidt tot allerlei excessen (zie mijn pleidooi van 2015) waarvan mijn zaak één is.

Citaat van journalist Bart de Koning in het ‘Tijdschrift voor de Politie‘: We kunnen rustig stellen dat minstens de helft van alle uitgaven aan veiligheid en justitie (politie, OM, rechtspraak, gevangenissen) direct of indirect besteed wordt aan drugsbestrijding. De totale begroting van het ministerie van Veiligheid en Justitie bedraagt 11,437 miljard euro over 2015. Dan hebben we het dus over een minstens 5 miljard euro wat aan drugs bestrijding wordt uitgegeven.

Minister van justitie Ferdinand Grapperhaus heeft er net weer 100 miljoen euro bij gedaan.

Ondanks alle huidige kennis gewoon doorgaan met dit fatalistische beleid, wat ten koste gaat van de samenleving, is een vorm van cognitieve dissonantie.

Want wat een gigantische verspilling. Zijn we zo afgestompt met z’n allen dat we dit allemaal maar zo laten gebeuren?!

Geld wat beter aan bijvoorbeeld de zorg of onderwijs had kunnen worden gespendeerd.

Al veertig jaar staat de overheid toe dat wiet verkocht wordt in coffeeshops.

Het KRO programma ‘Reporter‘ kwam in 2012 met de ‘voorzichtige rekensom’ dat er 265.000 kilo wiet per jaar door coffeeshops wordt verkocht. De vraag blijft bestaan, ook als de politie met ‘extra’ inzet succes heeft bij het oprollen van hennepkwekerijen. Niemand is er een gram minder om gaan consumeren. Intussen geeft de overheid jaar in jaar uit vele ‘miljarden euro’s’ ( zie artikel Bart de Koning) uit aan opsporing, rechtszaken en celstraffen en loopt zij miljoenen mis aan belasting inkomsten. Uitgaande van de schatting van ‘Reporter‘ (700 kilo à 3500 euro) kopen de coffeeshops dagelijks voor 2,45 miljoen euro wiet in. Reken daar 30% belasting over en je verdient als Staat 735.000 euro per dag, 268 miljoen per jaar. Persoonlijk denk ik dat deze cijfers aan de lage kant zijn. Alleen al in Amsterdam wordt 100 kilo per dag verkocht.

De principiële vraag die de overheid al veertig jaar in het midden laat, is of wietconsumptie disproportioneel gevaarlijk is voor de volksgezondheid. Indien dit het geval zou zijn dan zou een totaal verbod op zijn plaats zijn. Dit is echter niet het geval dus is het de hoogste tijd voor legalisering.

Zie de proportionaliteitstoets in het (bijgeleverde) artikel ‘Liberaal drugsbeleid’ van Cees Maris. Prof. dr. Cees Maris is emeritus hoogleraar rechtsfilosofie aan de universiteit van Amsterdam. Ik vind zulke mensen een verademing.

Waar is die betrokken officier/advocaat-generaal van justitie die bij de politiek aan de bel trekt omdat hij inziet dat we niet verder komen met het huidige averechtse beleid?

Waar is de rechter die zijn signaalfunctie gebruikt door te stellen dat de overheid medeplichtig is aan onze dagelijkse verspilling van justitie capaciteit (gemeenschapsgeld)?

Ik heb als sociaal maatschappelijk betrokken persoon mijn signaalfunctie wel benut en doe dat nog steeds. Sterker nog , dit proces is er onderdeel van.

De overheid staat dus toe dat er dagelijks in coffeeshops ongeveer 700 kilo wiet, van onbestemde kwaliteit, wordt verkocht.

Diezelfde overheid is slim genoeg om te bedenken dat zij hiermee ook aanzet tot het telen van 700 kilo. Het uitlokken van zgn. criminele activiteiten en er ook nog aan verdienen is een misdaad en in strijd met de grondwet.

Dat is in acht jaar, vanaf 2010, 2.044.000 kilo wiet van onbestemde kwaliteit. Gebleken is na onderzoek dat tachtig tot negentig procent van de wiet met insecticiden is vervuild. Waar komt die wiet allemaal vandaan?

Wie heft belasting op vervuilde wiet, stimuleert middels repressie de criminaliteit en zette zich ook al weer in voor de volksgezondheid?

Op medicinaal gebied heeft de hennepplant een ontzagwekkende vlucht genomen. Vele honderdduizenden Nederlanders hebben baat bij deze rijke, bijzondere plant. De regering verbiedt mensen het recht op zelfmedicatie. Je mag immers geen planten voor je eigen welzijn verbouwen.

Het moet niet gekker worden. Wat zijn dat voor achterhaalde repressieve praktijken? Dat maak ik toch zeker zelf uit, het is ‘mijn’ geest en mijn lichaam. Het criterium is altijd dat je een ander er niet mee tot last bent.

Het recht op zelfbeschikking (artikel 1) wordt naar de prullenbak verwezen.

Wat is de winst?

Inmiddels neemt de liberalisering wereldwijd toe.

Uruquay en Jamaica hebben cannabis gelegaliseerd, in Amerika kun je in dertig staten op medicinale basis wiet kopen en is in acht staten de wiet gelegaliseerd en heel Canada gaat binnenkort legaliseren.

Tilray, een Canadese firma, zet voor twintig miljoen euro een kweekproject in Portugal op.

In Zwitserland willen ze coffeeshops, zoals in Nederland, maar dan met een normale aanvoer.

Zelfs het Deutsche Bundeskriminalamt is voor legalisering. Kortom we worden links en rechts ingehaald met als gevolg dat bijvoorbeeld Canada, met onze kennis veel geld gaat verdienen en dat wij dankzij onze verkrampte overheid achter het net vissen.

Terwijl de ontwikkelingen onmiskenbaar richting legalisering gaan zou ik nog op basis van een ‘rammelend sjoemelrapport’ worden geofferd op het altaar van hypocrisie.

Er moet een doorbraak komen in ‘onze grootste nationale poel van verspilling’. De status quo kent, met uitzondering van enkele grote misdaadorganisaties alleen maar verliezers. En dat al ruim veertig jaar.

Het wietwanbeleid is als een voortwoekerende juridische kanker met als haard ‘het verbod’. Dus is het verstandig eerst de haard, ‘het verbod’, te verwijderen. Daarna zullen de problemen automatisch verdwijnen. De markt zal zichzelf ontwikkelen.

In al zijn wijsheid heeft dit college bij mijn strafzaak ‘terecht’ geconcludeerd dat ik geen grote commerciële winsten heb gehad en dat ik er niet rijk van ben geworden. Dit valt ook duidelijk op te maken uit mijn bestedingspatroon. Ik vind materiële zaken niet zo belangrijk. Wat ik belangrijk vind is mijn gezondheid, de mensen om mij heen, de natuur, onze honden.

Ik ben geen patser, crimineel of geldwolf. Een illustratie hiervan is het vernietigen van mijn afgenomen DNA materiaal op instigatie van officier van justitie Henk Mous. Hij ging op acht punten ‘achter mij’ staan en verordonneerde de rechter om mijn DNA materiaal te vernietigen. Dit had hij nooit gedaan als er ook maar een fractie waar was van wat het O.M. beweert.

Hans van Duijn, oud politiebond voorzitter, noemt mij in een interview in de documentaire ‘Fryske Himp- In Poldermodel‘, het prototype van een wereldverbeteraar’ en stelt dat een rechter niet in het absurde verhaal van het O.M. kan trappen. In een interview met de Social Club, een programma van BNN stelde hij dat ik nooit dergelijke hoeveelheden gefabriceerd zou kunnen hebben, maar dat het O.M. mij d.m.v. rekenkundige trucjes in het diskrediet probeert te brengen.

En dan heb ik ook nog een reclasseringsrapport waar menigeen jaloers op zou kunnen zijn.

Een goede start om tot een rechtvaardig beleid te komen, zou het vernietigen van de bizarre eis van het O.M. zijn. Omdat de eis onwaarachtige, onrechtvaardig en contraproductief is en als signaal richting Den Haag dat deze onzin stante pede dient te stoppen. En als blijk van waardering voor mijn inzet om tot een oplossing te komen en ter compensatie van alle stress die het ‘ons’ de afgelopen acht jaren heeft gekost.

Het verbod dient ongrondwettelijk te worden verklaard.

Het moet net als met wijn en bier. Je mag zoveel brouwen/kweken als je wilt en als je het wilt verkopen, dan ga je naar de Kamer van Koophandel, betaal je belasting, krijg je kwaliteitscontrole en hou je een logboek bij (model Doede, zie reguleren.com en seminar Cannabis reguleren in de praktijk, Pakhuis De Zwijger)

Het is zooo simpel!

Wij willen ‘love and peace’ en geen vervuilde wiet en machinegeweren!

Laten wij ons daarom ‘allemaal’ inzetten voor een vredelievende, verdraagzame samenleving, waarin voor een maximaal betrokken gemeenschap, de dialoog centraal staat en het constitutionele recht op zelfbeschikking (artikel 1) wordt gerespecteerd.

Het blijft een vreemd verhaal, dat de overheid het gebruik van een plant kan verbieden aan de burgers. Ergens is op een bepaald moment het mechanisme van de allesbepalende overheid zodanig doorgeslagen dat inwoners van een land het vanzelfsprekend zijn gaan vinden dat de overheid op de meest uiteenlopende gebieden van het leven het laatste woord heeft. De overheid mag slechts de burger dienen, nu loopt de burger de overheid achterna om iets te mogen doen.

Rob Vellekoop, 24 augustus 2018