De soefi wenst niets, maar zoekt de Waarheid

Regelmatig luister ik naar Hu. Het geeft me een vredig gevoel. Het troost me als ik twijfel aan de goedheid van de wereld. Het brengt stilte wanneer ik boos ben. Het is alsof het me iets wil voorhouden. Het schuurt iedere keer dat ik ernaar luister scherpe kantjes eraf. Misschien heelt het zelfs, of na een half uurtje hiernaar te hebben geluisterd, sta ik toe dat ik me beter voel.

Mijn vader zei altijd tegen mij:”Schakel over op een andere zender.” Dat is precies wat ik doe, wanneer ik op zoek ga naar schoonheid, eerlijkheid, warmte. Ik zet mijn radio op een andere golflengte en luister naar Hu.

Dagelijks gaat er een bombardement van negativiteit over ons heen. Zo is het grootste deel van het nieuws dat ons bereikt negatief. Steeds worden we in de negatieve feiten gedrukt. Het vereist veel kracht en vertrouwen om niet meegezogen te worden in het algehele gevoel van malaise, van ‘we kunnen er toch niets aan doen’ en ‘het wordt steeds slechter’.

Een van de manieren om hiertegen in te gaan is je bewust zijn van de dagelijkse shit die een mens over zich krijgt uitgestort en vervolgens jezelf afstemmen op iets moois, iets positiefs als tegenhanger. Ik doe dat met Hu.

De soefi’s zijn mystieke beoefenaren van de islam. Zij gaan ervan uit dat tijdens dit leven een mens heel actief bezig zal zijn met het vinden van de Waarheid op aarde. Soefi’s zien zichzelf als mensen die de Goddelijke Waarheid beminnen en dus minnaren van de Waarheid zijn.

Zij leven niet voor de materiële wereld, echter ook niet uit liefde voor het hiernamaals, want dat doet in hun ogen een asceet. Maar, zeggen zij, wie sterft uit liefde voor de waarheid, sterft als een soefi.”

Een soefi probeert dichter bij de Waarheid te komen door middel van liefde en toewijding. Hun pad leidt tot het het verliezen van het ‘zelf’ en het opgaan in de goddelijke Liefde. De soefi reist niet in zichzelf, maar van zichzelf naar God. Want een soefi kan niet bidden voor een ‘zelf’, omdat ze geen ‘zelf’ willen hebben.

Door echt te mediteren kunnen de soefi’s geleidelijk aan de wereld van ‘ik en jij’ loslaten.
Uiteindelijk zijn zij zich er zelfs niet meer bewust van dat zij ‘iemand’ zijn die mediteert en als God het ik-bewustzijn laat sterven en hen tot leven brengt in Hemzelf.

Het juiste gedrag van de soefi is het opgeven van elke vorm van zelfaanbidding, dat wil zeggen eigendunk, zelfbehagen, het bezig zijn met ‘zelf’. Zij vinden dat het ‘zelfloosheid’ eerst innerlijk moet worden ervaren voordat het zichtbaar kan worden in hun gedrag. Het zal dan ook niet verbazen dat een soefi geen ego wil hebben, dat zich gekwetst kan voelen of dat anderen kwetst.

O broeder, je eigen gedachten, dat is wat je bent;
voor de rest ben je niets dan botten en haar
Denk je aan rozen dan ben een rozentuin
denk je aan doornen dan ben je brandhout
(Rumi)

De beste manier om God te dienen is dienstbaar zijn aan mensen. Soefi’s streven ernaar om dienstbaar te zijn, zonder enige materiële of spirituele beloning te verwachten. Dit is de meest onvoorwaardelijke vorm van geven die we kennen.

Innerlijk brandt de soefi van liefde voor God en uiterlijk leeft hij onder de mensen in harmonie met iedereen.

De soefi wenst niets, is niet gehecht aan rijkdom maar ook niet aan armoede. Hij of zij is ervan overtuigd dat wie de Waarheid niet vindt op aarde, deze ook niet zal vinden in de komende wereld.

De soefi is een vriend van iedereen.
‘Degene voor wie het streven naar rijkdom, macht en status vreemd is, is een vriend van iedereen.’
(Sa’di)

De wereld van de soefi’s is zonder haat en agressie. Elke soefi is er vooral op uit om zich dienstbaar te maken. Er heerst vreedzaamheid, zuiverheid en liefde. Het is dat waar ieder hart naar verlangt, het paradijs van deze wereld.

Over Hu zeggen zij:”Dat wat was, wat is en wat zijn zal.” En gelijk hebben ze, want waarom zou je er meer woorden aan besteden, terwijl je het enkel moet ervaren en in je zelf opnemen?

Bron: Het pad van de soefi, Javad Nurbakhish

Andere naslagwerken:
De Masnavi van Jalaluddin Rumi
Mystieke uitleg van de Koran in verhaalvorm door de befaamde islamitische mysticus Jalaluddin Rumi. (in 4 delen).