In het mainstream nieuws heerst stilte over Griekenland. Toch blijft hulp aan de vluchtelingen nog steeds keihard nodig. Drie jaar EU hulp, steunpakketten en ervaren hulporganisaties konden de situatie in Griekenland niet verbeteren. Zowel de Grieken als de vluchtelingen, die onder erbarmelijke omstandigheden in de kampen verblijven, zijn niet afdoende geholpen. Zelfmoordpogingen zijn geen uitzondering meer maar regel, schrijft de Stichting Hulpkaravaan.
“Anderen samen met Erika – oprichtster Hulpkaravaan naar Griekenland – doen het werk dat de EU leiders verzuimen te doen,” schrijft journalist Ingeborg Beugel op haar Facebook pagina. Zij woont in Griekenland .
De vrijwilligers van de hulpkaravaan hebben de hele zomer gesorteerd om de vracht met winterkleding, medicijnen, speelgoed en dergelijke klaar te zetten voor verzending.
Helaas hebben ze nog geen eigen ruimte. Alle hoop hiervoor is gericht op de gemeente Haarlem. In mei zijn de aanvragen ingediend, en nadien hebben ze nog verschillende malen contact gezocht. Voorlopig tevergeefs.
Zelf is voorzitter van de stichting Erika Mauritz deze zomer in Turkije geweest en heeft ze gesprekken gevoerd met de vluchtelingen uit Syrië. Zij merkt de enorme verdeeldheid op en vraagt zich af hoe zij weer samen kunnen leven. Als deze oorlog stopt is het verdriet om het verlies van familie en geliefden er nog steeds. Zij hoopt dat zij liefde kunnen opbrengen en dat zij zich weer met elkaar kunnen verenigen.
De Hulpkaravaan die in oktober richting Griekenland gaat, hoopt ook nu weer op donaties. In die maand willen zij namelijk weer gaan laden.
Niemand kan de wereld veranderen, maar schrijft de stichting, “met uw bijdrage kunnen we wel een wereld van verschil maken.” Bijvoorbeeld met een donatie van 75 euro kan er al een halve pallet met 15 dozen verstuurd worden.
Erika:”Wat maakt iemand een vluchteling? Mag je iemand hulp ontzeggen omdat de reden waarom hij of zij ontheemd geraakt is, voor ons niet legitiem is? Kúnnen we daar wel over oordelen of blijven de redenen onzichtbaar voor onze ogen? Hoe vaak ben je zelf verkeerd beoordeeld in jouw leven, hoe vaak werd je onrecht aangedaan omdat niemand geïnteresseerd was in jouw verhaal en een eigen invulling gaf aan gebeurtenissen?”
“Zeker, niet iedere vluchteling komt uit oorlogsgebied of, beter gezegd, een erkend oorlogsgebied. Maar zeg nou zelf: als jij en je familie niets te eten hebben, als je geen werk meer kunt vinden om je omstandigheden in eigen land te verbeteren, zou je dan zelf ook niet gaan zoeken naar een beter bestaan? Heb je dan geen recht op de titel vluchteling? Honger lijden is vechten tegen de dood, is overleven, niet Leven…”
Stichting Hulpkaravaan
Sinds de eerste oproep in 2015 heeft de stichting Hulpkaravaan (uit Haarlem, met ANBI status) ongeveer 1500 kuub aan hulpgoederen ingezameld. In heel Nederland hebben duizenden Nederlanders goederen gedoneerd zoals heren-, dames- en kinderkleding, schoenen, tenten, slaapzakken, beddengoed, toiletartikelen, medicijnen, speelgoed, babydragers, kinderwagens, luiers en voedsel.
Al enige tijd werken zij in Athene. De grens aan de noordkant is dicht. Ze leveren de spullen in Athene, daar kan elke hulporganisatie nu hulpgoederen halen of wordt het vanaf Athene verzonden. Tevens helpt Hulpkaravaan vrijwilligers die grote groepen vluchtelingen helpen die in de kraakpanden wonen in Athene om een bestaan op te bouwen zodat zij onafhankelijk worden van hulp. Zij huren inmiddels grond om te verbouwen en woningen. In het voorjaar heeft de stichting zaden gestuurd en deze winter sturen zij heel gericht aan deze groep kleding voor op het land. Laarzen, regenjassen etc/ langzaam kunnen van de opbrengsten van deze landerijen steeds meer mensen een huis huren en leven van eigen inkomsten. De lading goederen wordt aangepast aan de behoefte. Ze sturen naar gelang er fondsen zijn pallets met vrachtwagens en rijden zoals afgelopen zomer zelf met de camper die vol zit met hulpgoederen.
Het kamp op Pireaus is ook ontmanteld, de vluchtelingen komen niet meer met boten naar het vaste land. Wel gaan er hulpgoederen richting de eilanden. Dit wordt verzorgd door de Atheense vrijwilligers.
Hulpkaravaan kiest bewust voor samenwerking met Griekse vrijwilligersorganisaties. Deze samenwerking levert de organisatie het voordeel op dat de hulpgoederen sneller en efficiënter de vluchtelingen bereiken aangezien de Griekse vrijwilligersorganisaties beter toegang hebben tot lokale infrastructuren.
Het transport gaat over land. Door samenwerking met lokale organisaties hebben zij geleerd dat de hulpvraag per locatie en per week kan verschillen.
Hulpkaravaan heeft veel hulp gekregen van enthousiaste vrijwilligers, donateurs en weldoeners. Toch zijn zij nog steeds op zoek naar sponsors.
Zij zoeken nog fondsen voor voedsel en water dat ze op locatie inkopen. Daarnaast helpen zij ter plekke bij het opzetten en verbeteren van de benodigde structuren om de distributie in goede banen te leiden.
Rob Vellekoop, 31 augustus 2018
Geef als eerste een reactie