’s Morgens rond 10 uur verzamelen zich steeds meer gele hesjes om in de richting van de Arc de Triomphe te trekken. De autoriteiten hebben hen verboden zich hier in Parijs te verzamelen. De Franse gele hesjes blijven echter met duizenden richting de triomfboog trekken. Ze drijven de bepantserde en met rubberkogels en granaten bewapende militaire politie echter uur na uur steeds meer terug.
Rubber bullet on the left and a CS canister on the right. A bystander handed these to us and said he picked them up after they were fired at #GiletsJaunes protesters. pic.twitter.com/6SNVcwi0wa
— Oliver Miočić (@olivermiocic) 1. Dezember 2018
Er heerst enorm veel boosheid, razernij zelfs, wanneer ze de militaire robocops met alles bekogelen wat ze in hun vingers kunnen krijgen. De politie fungeert als levend wapenschild voor de uitbuitpraktijken van Macron en zijn kliek. Zij zijn gewend geweld te incasseren, maar ook in het uitdelen ervan. Iedere keer weer als ik dit zie lijkt het net alsof een absurdistische film voor mijn ogen wordt afgespeeld. De betogers richten barricades op. De militaire agenten trekken langzaam op of zich juist terug. Een ware veldslag wordt uur na uur gevoerd, waarbij gewonden aan beide zijden worden afgevoerd. Deze demonstranten geven geen meter toe, want zij staan voor hun rechten. Dit typische verzet, die verdedigingsdrang zit de Fransen in hun genen.
Ze gaan net zolang door totdat ze hun eigen Arc de Triomphe triomfantelijk ‘veroveren”.
Want zeggen de Fransen: ‘Niemand ontneemt ons ons recht om te demonstreren, waar en hoe wij dat willen.’
Zij zijn het enige Europese volk dat hun grondrechten met hand en tand verdedigt, maand na maand, voor diegenen die alle demonstraties hebben gevolgd (bijvoorbeeld via DLM Plus).
Om 12 uur kom ik aan in Amsterdam. Voor de Nederlanders is het hun eerste en voor de Fransen hun derde “gele hesjes-zaterdag”. Op de Dam, het oude brandpunt van verzet, ziet het zwart van de toeristen, maar er is geen geel te ontdekken.
Daarom vertrek ik snel naar Den Haag. Hier heb ik iets meer geluk. Er zijn om 14 uur zo’n vijftig gele hesjes door massaal opgetrommelde politie-agenten tegengehouden voor de poorten van het Binnenhof. Zij mogen niet naar binnen, trouwens niemand, want stel je voor dat de bezoekers ineens een geel hesje tevoorschijn toveren op het plein waar de democratie zogenaamd heilig is. Kortom het Binnenhof wordt ‘hermetisch’ afgesloten voor vredelievende gele hesjes die weliswaar boos zijn op de bende van Rutte, maar zich verder vreedzaam gedragen.
Hier is de politie gekleed in hun normale kloffie, niks granaten of rubber kogels, de robocops zijn thuisgebleven. Het enige middel waarvan deze Rutte dienaren gebruikmaken is intimidatie en een flinke portie Haagse Bluf
Dat merken de Hollandse Gele Hesjes wat later. Op een gegeven moment vinden ze het genoeg. Een als politie-agente verklede dame blèrt in de megafoon dat de gele hesjes dragers hun hesjes moeten uitdoen, omdat ze anders gearresteerd worden. Je reinste intimidatie natuurlijk, maar de vriendelijke Hollanders gaan door de knieën. Want de agenten willen naar de koffie en dan moet het maar eens afgelopen zijn met dat gedemonstreer.
De politie heeft net omgeroepen dat de #gelehesjes uit moeten, omdat men anders aangehouden wordt. Kennelijk is de bedoeling dat de demonstratie ontbonden wordt. pic.twitter.com/vi9a8eapyT
— Redactie Regio15.nl (@regio15) 1 december 2018
Een Franse politiejuffrouw met megafoon zou met een dergelijke boodschap zijn weggehoond en voor gek zijn verklaard, wat niet meer dan terecht is.
‘Je blijft met je fikken van onze rechten af’, hadden de Fransen haar toegeschreeuwd. ‘Ben je gek, mafketel.’ Het meisje zou huilend zijn afgevoerd.
Dat is een essentieel verschil tussen Hollands demonstreren en op z’n Frans. De Nederlanders gebrainwasht in het polderen staan eigenlijk die middag klaar om met de politie in onderhandeling te gaan, om een delegatie in het geel toch het Binnenhof op te sturen. De Fransen onderhandelen niet, er is maar een waarheid en die is ooit tijdens de Revolutie geregeld, dat zijn hun rechten die met veel bloedvergieten zijn veroverd. Daarover zijn geen onderhandelingen mogelijk. Dus blijven ze Macron net zolang bestrijden totdat hij zijn biezen pakt. En zo hoort het.
Een ander in het oog springend verschil is het geëmmer over de aanhang van de Gele Hesjes. Veel Nederlanders, zeg maar de Facebook-activisten, de thuisblijvers, spuwen hun gal over het zogenaamde ‘rechtse’ gehalte van de demonstranten. Zowel politiek rechts als links beweert dat zij het weer weten, want het zou hier uitsluitend om extreem rechts gaan. Dit zeggen zij natuurlijk uit pure frustratie omdat zij geen initiatief durven nemen om de kliek van Rutte de waarheid te zeggen.
#GiletsJaunesParis le 2ème cortège #GiletsJaunes, étudiants, cheminots, collectif LGBT, comité @laveritepradama nombreux et bloqué, rue de Rivoli pic.twitter.com/Gk2JQyMxMy
— RévolutionPermanente (@RevPermanente) 1 december 2018
Terwijl in bepaalde wijken van Parijs de Giletsjaunes de steun krijgen van de bijvoorbeeld de transportarbeiders die enkele maanden geleden wekenlang hebben gestaakt tegen Macron. Tja, zeggen de Fransen, waarom zou je elkaar op zijn Hollands verketteren terwijl je ook met elkaar kan SAMENWERKEN? Nee, in ons polderland spelen ze Rutte nog liever in de kaart dan dat zij zich solidair met het gele verzet tonen. Hollandse domheid dus!
Gelukkig hebben vandaag enkele honderden moedigen de weg naar het Binnenhof gevonden in een Geel Hesje. Mijn waardering hebben ze, want de rest van ongeveer 17 miljoen groot heeft het veel te druk met Sinterklaasinkopen.
Rob Vellekoop, 2 december 2018
Geef als eerste een reactie