Bijdrage van Henk Joosen*
Wat zich die woensdag als een flauw zeurderig gevoel aandiende, ontwikkelde zich in de dagen erna tot een meedogenloze, irritant kloppende pijn. Nog nooit kreeg hij zo veel aandacht. De verstandskies linksonder, de laatste nutteloze. Mijn blindedarm keek handenwrijvend uit naar zijn langverwachte monopolie. Het hele weekend had ik er last van. Steeds meer, steeds erger. Het kloppen werd dreunen, het ging geleidelijk over in beuken. Pillen slikken kent grenzen.
Maandagochtend, kwart voor 8 en ruim op tijd. Pal voor de ingang, wachtend in mijn auto, verbeet ik de pijn. De radio te hard. De regen troosteloos roffelend op het dak. De natuur ging zijn goddelijke gang.
Tegen achten kwam hij de hoek om. Op een racefiets. In een glimmend groen regenpak. Een jas en een broek met twee knalgele strepen. Door weer en wind. Mijn tandarts is een held.
Ik stapte uit en plensde achter hem aan mee naar binnen. De lege wachtkamer in. De tandarts knikte beleefd en snelde naar boven, twee treden stoer tegelijk. Dan dat pak uit en iets klaargelegd wits aan, stelde ik me voor.
De digitale open haard zorgde voor knapperige gezelligheid. Ik ging zitten naast een stapel tijdschriften. Roddels, watersport en auto’s. Meestal neem ik zelf iets te lezen mee, maar vandaag was alles anders.
Ergens in de wachtkamer hoorde ik een zoemer. Meneer Joosen mocht naar boven komen, hoorde ik ook nog. ‘U mag meteen doorlopen en in de stoel gaan zitten,’ zei de assistente vanachter een iets te hoge balie.
Vijf minuten later zag ik hem weer. Mijn van top tot tenen tandarts. Van het afgezakte mondkapje tot aan de spierwitte klompen. Langzaam trok hij zijn handschoenen aan. Mijn altijd hygiënische tandarts, de man die mij ging redden. De hoogst onplezierige handelingen. De vreselijkste kramp in mijn kaken. Het ‘Spoelt u maar,’ op het punt van verslikken. De nog dagenlang pafferige wangen. Ik had het er allemaal voor over. Linksonder zat slechts nog een gat. Mijn tandarts is een held. In een regenpak met strepen.
Henk Joosen
Uit de serie ‘Kort en Klein’
Die foto doet me denken aan die bakken amalgaam, die de tandartsen aan de bevolking blootgesteld hebben?
Zeker ook opdracht van plan 21 van de Nwo?
Zo’n foto maakt je in ieder geval een stuk lichter. Dank voor de reactie!