Oorlog of vrede is wel een keuze (Deel 1.)

De keuze tussen oorlog of vrede leg ik bij de mens en neem ik af van de machthebbers. Einstein zei niet voor niets dat oorlogen alleen stoppen als mensen zelf weigeren eraan mee te doen.

“Nothing will end war unless the people themselves refuse to go to war.” (Einstein)

Vrede

Ik geloof dat een mens pas volledig voor vrede gaat als hij weet wat het inhoudt. Als hij het kent.
Want aan dat vredige, harmonieuze gevoel raakt iedereen die het voelt verslingerd. Tenzij er obstakels zijn die dat in de weg staan. Waardoor hij of zij niet aan vrede kan toekomen.

De basis van vrede is die van ieder mens met zichzelf. Als we dit vermenigvuldigen met vrede van iedereen met zichzelf is het een kleine stap naar wereldvrede. Hier heeft ieder niet alleen vrede met zichzelf, maar ook met de rest van de wereld.

Onvrede

Heel even hebben we dus gekeken naar vrede met jezelf. Zover zijn we echter nog niet, want als iedereen dit zou hebben dan bestaan er geen oorlogen meer. Dus wanneer heb je geen vrede met jezelf, is de startvraag van de zoektocht.

Je hebt onvrede wanneer je bijvoorbeeld boos bent op jezelf of op een ander. Of als je ontevreden bent over omstandigheden.

Wat blijkt nu?

Alles wat je legt bij een ander, heeft niets met die ander maar alles met jou te maken.
(dus in plaats van boos te worden op jezelf, word je dit op een ander)

Hetzelfde geldt voor omstandigheden.
Wanneer we boos zijn op de buurman die herrie maakt, dan zijn we in feite boos op onszelf (omdat we het onszelf kwalijk nemen dat we hem hierop niet aanspreken).
Of als we ons irriteren aan het weer dan zijn we eigenlijk boos op onszelf (omdat we niet in staat zijn ons bij die weersgesteldheid neer te leggen, zodat deze ons humeur kan beïnvloeden).

Dus nadat we ons slechte gevoel in de schoenen van een ander of van een gebeurtenis geschoven hebben, komen we toch (uiteindelijk) bij onszelf terug. Het is namelijk ons eigen negatieve gevoel, onze eigen onvrede, die we afgeschoven hebben.

De clou is namelijk dat ieder van ons beslist hoe we daarmee omgaan, en dan zijn we terug bij ons zelf als basis van vrede. De buurman kan namelijk veranderen of de omstandigheden kunnen wijzigen, zonder dat wij zelf daarna tevreden zijn.

Oorlog

Ik ga ervan uit dat zolang we geen vrede hebben met onszelf, het onmogelijk is om in vrede te leven met een ander.

Met andere woorden hoe kunnen we ooit een oorlog tegenhouden of waarom zouden we een oorlog tegenhouden wanneer we steeds in oorlog zijn met onszelf? Hoe kunnen we naar iets hunkeren dat we niet kennen?

Daarom is vrede hebben met jezelf een vereiste voor vrede met je naaste.
Zolang we niet in staat zijn met onszelf te-vrede-n te zijn zullen er conflicten met ons zelf of anderen blijven.

De basis voor oorlogen zal dan blijven bestaan.

Prioriteit

Als vrede met ons zelf een vereiste is voor wereldvrede waarom leggen we daar dan niet de prioriteit?

Dus als je niet tevreden bent met jezelf, dan voel je je niet goed en zal je last hebben van een negatieve emotie.
Je zal dan helemaal geen behoefte hebben aan het zoeken naar vrede. Zoals we gezien hebben ben je namelijk in eerste instantie bezig met anderen of je omgeving. Dat zie je als oorzaak van jouw slechte gevoel, van jouw onvrede.

Waarom zou jij dan gaan werken aan vrede hebben met jezelf? Zij moeten toch eerst veranderen? Of die omstandigheden moeten toch eerst wijzigen?

Er is helemaal niets met jou aan de hand. Jij voelt geen onvrede maar zij!

Dan is er passiviteit. Natuurlijk willen we vrede, maar dan moeten de Russen eerst minder agressief zijn. Of dan moet de buurman eerst maar eens gaan rekening houden met ons. Nadat die anderen meewerken, pas dan kan er vrede zijn.

De prioriteit leggen we dan bij anderen, zelf hebben we ons straatje schoon geveegd. We gaan wachten op de actie van een ander. Zolang die niet komt, kunnen wij ook niet veranderen. Eigenlijk zijn anderen en verkeerde omstandigheden de oorzaak van onze onvrede. En zolang we dat blijven vinden, kiezen we (on)bewust voor oorlog.

Dit is deel 1.
Deel 2. gaat over de keuze voor vrede en hoe je de oorzaken van onvrede kan overwinnen

Rob Vellekoop, 6 juli 2019