(Deel 3.) Oorlog of vrede: kies voor acceptatie

De vorige keer hebben we gekeken naar oorlogen die ieder mens voert met zichzelf, omstandigheden en de boodschapper. Met als oplossing: word je bewust van wat je doet en stop met oorlogvoeren. Als dit niet lukt is er nog een andere oplossing. Deze keer namelijk: het accepteren van jezelf, de boodschapper of de omstandigheden. Deze optie is een hele krachtige, al lijkt dit niet zo op het eerste gezicht.

Acceptatie

Laten we het meteen hogerop zoeken. Trump accepteert dat Noord-Korea kernwapens heeft en stopt met het dreigen met oorlog. Waarom? Omdat de president geen zin heeft in een oorlog die alleen maar mensenlevens eist. Hij heeft de keuze om het noordelijke Korea te bestrijden of om de situatie te aanvaarden zoals deze is.

Acceptatie betekent gezichtsverlies voor de trotse Amerikaan, die graag de wereld naar zijn hand zet. Toch is acceptatie vele malen sterker dan oorlog.

Voordat ik hierop inga pakken we nog een voorbeeld.

Mijn vrouw accepteert dat ik het hekwerk na tien jaar in de tuin nog steeds niet heb geverfd. Ze legt zich bij de gebladderde afrastering neer. Ook hiervoor geldt dat aanvaarding krachtiger is dan hierover met mij in conflict gaan. (En niet omdat dit mij goed uitkomt)

Aanvaard de omstandigheden klinkt als overgave voor veel mensen. Je volgt niet je boosheid, irritatie of andere negatieve emotie omdat je de omstandigheid niet pikt, maar je sluit de situatie in je armen. Je omarmt het.

Dit in tegenstelling tot boos blijven en het conflict uitvechten. Dan word je onderdeel van een toestand die je niet wil. Eigenlijk gaat de toestand dan met jou aan de haal.

Door te accepteren, hoe vreemd dit ook klinkt, beheers je de omstandigheid, die weliswaar ongewenst is. Deze situatie gaat niet met jou op de loop. Jij omarmt de toestand, in plaats van onderdeel hiervan te worden. De situatie wordt dus onderdeel van jou.

Omarmen betekent dat het initiatief bij jou blijft. Ertegen vechten houdt in dat je in een situatie terecht komt waar jij onderdeel van wordt, zonder dat het initiatief bij jou komt te liggen.

Dus als we dit toepassen op Noord-Korea en Trump. Trump loopt egoschade op als hij uiteindelijk de Koreanen hun gang laat gaan. De machtige VS accepteert de status quo in Azië. Ze omarmen de toestand zonder verlies aan energie of mensenlevens ervoor op het spel te zetten. Zij laten zich niet meesleuren in een oorlog, maar houden het hoofd koel en blijven de situatie de baas, zonder dat de situatie hen gaat overvleugelen.

Hetzelfde geldt voor mijn vrouw die mijn luiheid aanvaardt. Ze volgt niet haar irritatie, maar behoudt het overzicht waarin ze ziet dat ik het hek laat wegrotten. Ook zij blijft de toestand de baas.

Consequenties van aanvaarding

Wat direct opvalt is dat aanvaarding betekent dat iedere negatieve emotie over de ongewenste toestand verdwenen is. Trump is niet meer boos en mijn vrouw voelt geen enkele irritatie meer. De negatieve emoties over deze onderwerpen worden niet meer door hen gevoeld. Ze gaan in vrede verder in de nieuwe situatie.

Dan is het ook veel gemakkelijker om rationeel te handelen, dus zonder boosheid en irritatie. Mensen die verstandelijk handelen zullen in staat zijn om weloverwogen beslissingen te nemen en deze logisch kunnen verklaren. Dat geeft zowel aan Trump als aan mijn vrouw kracht. Wanneer zij mij de volgende keer aanspreekt over een andere kwestie zal ook zij zich sterker voelen. Zij beheersen de situatie volledig, zelfs nu zij niet op elk punt hun zin krijgen.

Deel 1. Oorlog of vrede is wel een keuze
Deel 2. Vredesles met het leven als onderwijzer (Oorlog of vrede is een keuze)

Rob Vellekoop, 5 augustus 2019