Strijd tegen valse voorlichting #orgaandonaties via rechter is moeizaam

Deze twee stellingen tegenover elkaar zijn natuurlijk heel interessant en van levensbelang voor donoren. Toch laat het Tuchtcollege de zaak liggen. Het ontbreekt hen aan moed het achterste van hun tong te laten zien. Zij verstoppen zich achter ‘het niet ontvankelijk zijn’ van de klagers, want zegt het college het Comité en mevrouw Wood zijn geen rechtstreekse belanghebbenden. Trouwens voegt het college het Comité toe, het is onduidelijk waar jullie voor staan.

Beeldend kunstenaar Wood zegt dat ze deze uitspraak had verwacht: ‘Ik heb niets tegen orgaandonatie maar ik kan niet accepteren dat mensen zo worden bedrogen. Ik wil dat mensen een besluit nemen op basis van de juiste informatie.’

Valse voorlichting

Dr Frank Stadermann schreef een notitie over hersendood.

‘De Wet op de orgaandonatie maakt het mogelijk organen van mensen die “hersendood” zijn verklaard, weg te nemen. De wet gaat ervan uit dat iemand overleden is, wanneer hij hersendood wordt verklaard. Het wegnemen van organen bij een donor terwijl zijn hart nog klopt, zou de arts kunnen komen te staan op vervolging voor moord. Daarom heeft men het begrip “hersendood” in het leven geroepen.’

‘Ook wordt altijd een apneu-test gedaan. Deze test, die een voorwaarde is voor het criterium “hersendood”.’
Deze test blijkt minder vriendelijk dan het klinkt:’ De patiënt wordt bij de apneutest gedurende tien minuten van de beademing gehaald om te zien of hij weer zelfstandig kan ademen. Daarbij zwellen zijn hersenen op en de bloeddruk daalt hetgeen tot onherstelbare hersenschade kan leiden’

Met andere woorden ‘hersendood’ is niet meer dan een verzinsel, een juridische spitsvondigheid.

Dus iemand die onderkoeld is kan in aanmerking komen voor orgaandonatie.

Maar het is nog schokkender, wanneer Stadermann meldt:
‘Wat onderscheidt een hersendode van een dode die wordt begraven of gecremeerd? De donor wordt beademd, zijn hart klopt, zijn bloed stroomt en de lichaamstemperatuur is meestal normaal. Uitscheiding gaat door. Er is dus geen sprake van een lijk. Het kan niet worden begraven. 96% van het lichaam leeft nog.’

De woorden van het ministerie zijn dus niet zo onschuldig als ze lijken. Juridisch hebben ze het dichtgetimmerd, maar menselijk gesproken beschermt de overheid niet de mens die in de meest kwetsbare positie van zijn leven verkeert. Hij of zij is schijndood, vroeger noemden we dit ‘in coma’, en dat betekent dat hij of zij nog niet is gestorven. Is het dan verantwoord om tijdens het leven hem of haar te ontdoen van organen, zonder verdoving?

Volgende week is er een zitting bij de Reclame Code Commissie over een folder die het ministerie huis aan huis liet verspreiden over de nieuwe Donorwet. Het ministerie gebruikt in de folder de term ’na overlijden’ en dat is volgens Wood en 54 medeondertekenaars niet juist. Diezelfde klacht hebben ze ook bij drie eerdere folders ingediend en toen gaf de commissie hen gelijk.