De commissie met voorzitter Donner onderzocht het optreden van de belastingdienst bij de kinderopvangtoeslag. In het Interim-advies “Omzien in verwondering” staat dat er “duizenden gezinnen” onjuist zijn behandeld. Ook deze gezinnen hebben recht op compensatie, volgens hem. Minstens zo belangrijk is wat de commissie achterwege laat. Nergens staat namelijk iets over de consequenties van deze blunders voor de leiding van de belastingdienst.
Fraudeurs
Donner: “Mensen hebben hun baan verloren, loonbeslag gekregen. De ellende kun je nooit goedmaken, dat is altijd het probleem met het vergoeden van schade. Dus zul je echt moeten zorgen dat de vergoedingen ruimhartig zijn.” Dat is heel mooi en goed voor de slachtoffers van het machtsmisbruik van de belastingdienst.
In het interim-advies zegt de commissie dat de gedupeerde ouders het slachtoffer zijn van de vooringenomen manier waarop hun aanspraken op kinderopvangtoeslag door de Belastingdienst zijn beoordeeld. Zij werden vanaf het begin gezien en behandeld als vermoedelijke fraudeurs, hoewel hun persoonlijk handelen daar geen aanleiding toe gaf.
“Ouders kregen geen duidelijke informatie over wat er van hen werd verwacht en kregen geen kans om onregelmatigheden te herstellen, zodat zij nauwelijks aan deze ‘zero tolerance’ aanpak konden ontsnappen”, aldus het interim-advies. Na het verlies van de aanspraak moesten de meeste ouders alle ontvangen toeslagen terugbetalen.
De belastingdienst vond hen schuldig zonder dat zij een eerlijke kans kregen hun onschuld te bewijzen.
Persbericht:”De commissie concludeert dat de gebruikelijke middelen van rechtsbescherming de ouders niet hebben geholpen tegen de structurele vooringenomen handelwijze van de Belastingdienst/Toeslagen.”
Brandende vraag
De brandende vraag die niet behandeld wordt is: Hoe is het mogelijk dat de burger nadat hij of zij als ‘fraudeur’ bestempeld is, al zijn rechten kan verliezen? De term fraudeur sluit alle deuren naar rechten, en maakt iemand in een klap rechteloos. De slachtoffers worden uit hun huis gezet, hun levens worden verwoest zonder dat zij hier iets tegen konden beginnen.
De commissie schrijft hierover onder andere, de vooringenomenheid had tot gevolg dat:
• Vrijwel alle ouders werden geconfronteerd met een onzorgvuldige stopzetting van de lopende bevoorschotting (wat wettelijk onjuist was) van de kinderopvangtoeslag
• De uitvraag van bewijsstukken was willekeurig en afhankelijk van degene die het opdrachtformulier opstelde.
• De (her)beoordeling van de aanspraken voor 2012, 2013 en 2014 was erop gericht om zelfs de geringste tekortkoming in de administratie, de betalingen of de (bewijs)stukken te ontdekken en vervolgens op basis daarvan besluiten te nemen, waardoor de aanspraken van de betrokken ouders verminderden of geheel vervielen.
• Ouders kregen geen duidelijke informatie over wat er van hen werd verwacht; zij kregen geen kans om onregelmatigheden te herstellen. Wie contact zocht met Toeslagen over de stopzetting of over onvolledige of ontbrekende bewijsstukken, kreeg geen antwoord maar werd geadviseerd bezwaar te maken.
• In de bezwaarfase werden de beslistermijnen ruimschoots overschreden. Bovendien werden medewerkers die belast waren met het afhandelen van bezwaar geïnstrueerd om contact te zoeken met medewerkers die betrokken waren geweest bij de beslissing waartegen bezwaar werd gemaakt.
Het was dus de vooringenomenheid.
De commissie vindt dat de normale rechtsbescherming onvoldoende bescherming biedt tegen de vooringenomen aanpak. Daarom moeten zij worden gecompenseerd.
Conclusie
Wanneer je dus met een vooringenomen overheid te maken hebt, is er geen rechter die je uit deze hachelijke situatie kan redden.
Je kan het ook op een andere manier formuleren. De macht van de burger ten opzichte van de overheid is ronduit zwak te noemen. Dat bewijst de gang van zaken rond de kinderopvangtoeslag. Een vooringenomen overheid kan je op de een of andere manier alle rechten afnemen en komt er nog mee weg ook.
De getroffen ouders zullen compensatie ontvangen van de blunderende overheid, maar bij de belastingdienst gaan geen koppen rollen. Ze brachten honderden gezinnen tot de bedelstaf, maar ze handelden echter “vooringenomen” en dat mag blijkbaar ongestraft. De ambtenaren waren in hun dadendrang hoogstens iets te ijverig, jammer dan voor de gedupeerde ouders en hun kinderen. Er is compensatie en daarmee is de kous af!
Rob Vellekoop, 15 november 2019
Degenen die uit de bocht zijn gevlogen met verrijking zijn de regelaars van deze kinderopvangtoeslag. Kennelijk zijn deze vogels op deze wijze vooralsnog de dans ontsprongen. De belastingdienst afdeling toeslagen nam kennelijk niet de moeite verder te kijken dan hun neus lang was. Deze ambtenaren zijn tot 1 januari 2020 onschendbaar en vanaf die datum wordt de rechtspositie tussen ambtenaren en niet-ambtenaren zoals in het bedrijfsleven gelijkgetrokken. Ooit is deze levenslange onschendbaarheid bedacht door PvdA-voorman J.M. Den Uijl in de 70er jaren van de vorige eeuw. De PvdA kreeg door deze fraaie regeling uiteraard enorm veel kamerzetels ! Dus die gekkigheid met die honderden fraudebeschuldigingen zal dan ook in de toekomst niet zo gauw meer voorkomen, denk ik.
Ze maken het door de regelgeving veel te ingewikkeld?
De ambtelijke onschendbaarheid, wat in mijn ogen een voorbeeld is van een totalitair regime, is ontstaan vanuit het Pikmeer arrest. En dan lees ik in de eerste regels de naam: Donner. De Donner dynastie welke verder gaat dan de bekende Donner met z’n treurwilg gezicht, n.l. ten tijde van de affaire Menten, de van hevige oorlogsdaden verdachte opportunist werd in de tweede helft van de jaren zeventig door o.a. Hans Knoop, journalist bij de Telegraaf ernstig op de hielen gezeten.
Uiteindelijk is door verraad van binnenuit door Henk van de Meide, de ultraschoft, en een hoger beroep veroordeeld tot tien jaar gevangenis.
Na een aantal jaren zitten was de man weer vrij terwijl hij toch duizenden levens in Polen op z’n geweten had. Ook was het weer Donner die daarbij een ‘heilzame rol’ speelde voor de heer Menten. Wat eveneens de ronde deed was het feit dat hij mogelijk in bezit zou zijn van de Stadhoudersbrief. Deze brief uit het jaar 1943 zou zijn geschreven door ZKH Prins Bernhard gericht aan een zekere A. Hitler te Duitsland met het voorstel om stadhouder van Nederland te willen worden ter vervanging van Rijkscommissaris Seys-Inquart. Hitler ging hier niet op in. Menten dreigde met het vrijgeven van deze brief indien hij niet onder bescherming zou worden genomen. Zo bleek het O.M. via en met behulp van de toenmalige toegevoegde aan het min. in staat Menten uit de wind te houden. Menten is toen woonachtig geraakt in een luxe verzorgingstehuis en aldaar overleden. Dus ik sta helemaal niet raar te kijken van zo’n gang van zaken.
Bovendien, iets heel anders, raakte ik via via aan de bijzondere kennis van Wim Hof. Beter bekent als de Ijsman. Hij voert een gesprek met Russel Brand en komt met een opmerkelijke theorie en training waarvan ik de waarde erg inzie. https://www.youtube.com/watch?v=JPPlicAEFec
Klasse justitie een vast gegeven in de nederlandse recht..spraak. ( recht lullen wat krom is ) en wetten om elite in te dekken..
Meer dan 90 % van de zaken tegen de overheid word verloren door (aan) klagende party en “gewonnen door de overheid…dat gegeven lijkt me voldoende om te weten dat het niet klopt..
Voor eigen club kan echter alles..
Wordt tijd dat dat soort mannetjes ..rutte inbegrepen eens feitelijke verantwoording af gaan leggen en vervolgt gaan worden, de bak indraaien en een levenslang verbod om openbare functie te bekleden opgelegd krijgen..
( en das de beschaafde versie …wat mij betreft mogen die droeftoeters de gebroeders de Wit achterna)