Wereldwijd ontwaken in veel landen grote groepen mensen uit een boze droom. We noemen het neoliberalisme. Het is een moderne naam voor uitbuiting en beroving van miljarden mensen. Daarover ging het eerste deel. Hoe passen politici in dit plaatje, dat komt in dit deel ter sprake. Hoe lukt het de machtigen (Giants) van de wereld deze te plunderen, van oost tot west en van noord tot zuid.
Politici
Wanneer je de studie van Phillips onder de titel ‘Giants’ er op naslaat worden politici niet als een aparte categorie beĂŻnvloeders genoemd. Dat betekent dat de werkelijke macht van deze groep mensen veel kleiner is dan in het algemeen de gedachte is.
Dit moet voor veel mensen een schokkend idee zijn. Degenen waarvan zij geloven macht te hebben (of de macht te hebben gegeven tijdens verkiezingen), zijn niet meer dan uitvoerders ervan. Voor de BN-ers is niet meer dan een bijrolletje weggelegd. Deze mensen moeten meewerken aan agenda’s die voor hen al zijn opgesteld. Desondanks suggereren zij aan hun kiezers dat zij de macht hebben.
Volgens Peter Phillips, die hiernaar enkele jaren onderzoek deed, zijn er zo’n twee a drieduizend miljardairs wiens vermogen wordt beheerd. Dit zijn de werkelijke machtigen der aarde. Dit vermogen is belegd door 17Â investeringsmaatschappijen met een gezamenlijk kapitaal in 2019 van 50.000.000.000.000 (50.000 miljard) dollar. Deze maatschappijen worden geleid door zo’n 200 mensen die bepalen op welke manier dit geld geĂŻnvesteerd wordt. Zodanig dat er voldoende winst mee wordt gegenereerd, want dat is de kern van het kapitalisme. De grootste is Black Water, die 6.000 miljard dollar te investeren heeft. Deze 200 managers moeten regeringen zien te beĂŻnvloeden zodat zij de gewenste rendementen kunnen behalen.
Via instellingen zoals de G30, World Economic Forum, Bilderberg Conferentie, enzovoort waar investeerders en politici elkaar ontmoeten moeten de agenda’s worden gedeeld. Feitelijk pakken de politici hier hun opdrachten op, soms verpakt binnen de NAVO, EU of een ander samenwerkingsorgaan van landen.
Dat zou kunnen verklaren waarom veel politici nadat zij verkozen zijn vaak hele andere doelen nastreven dan die zij in verkiezingscampagnes hebben beloofd. De verkiezingsprogramma’s zijn geschreven om kiezers te trekken, de aanpassingen hierop komen van het echelon daarboven, de landen clubs zoals hiervoor genoemd.
Gebrek aan investeringsmogelijkheden
Het totaal door de transnationale investeringsmaatschappijen geïnvesteerd vermogen is echter zo groot dat weinig nieuwe investeringsmogelijkheden nog overschieten, aangezien de reuzen al 90% van de wereld bezitten. Dankzij privatisering van overheidswerken kunnen er objecten vrijkomen die nog kunnen worden opgekocht. Denk aan snelwegen, waterreserves, havens, vliegvelden, universiteiten, enzovoort. Oorlogen creëren ook ruimte tot geld verdienen en investeren. De 17 investeren namelijk ook in oorlog. Vandaar dat de VS permanent in oorlog is. Zij hebben circa 1000 militaire bases in 140 landen.
Phillips geeft uitdrukkelijk aan dat dit leger er niet is om de democratie te beschermen, maar om de vrijheid van het kapitaal te garanderen. Zodat overal ter wereld ongestoord zaken kan worden gedaan. Naast het militaire overheidsapparaat wordt een groot leger van huurlingen ingeschakeld. Een van de grootste bedrijven op dit gebied is volgens Phillips G4S.
Deze investeringsgiganten hebben aandelen in 150 tot 200 multinationals. Die op hun beurt gebruikmaken van de wereldhandelsorganisatie WTO en het Internationale Monetaire Fonds IMF om hun kapitaal te vermeerderen. Amazon bijvoorbeeld is volgens de professor voor 56% bezit van de transnationale investeringsmaatschappijen.
Volgens Phillips voeren de drie wereldspelers, de Public Relations en Propaganda bedrijven, WPP, Omnicom Group en Interpublic Group en de media giganten samen een onophoudelijke ideologische aanval op het denken van de massa.
Voortdurend moedigen zij
(1) de aanschaf van goederen en consumptie aan,
(2) verlangen naar een leven in luxe,
(3) angst voor anderen â terroristen, criminelen en anderen gebrandmerkt als bedreiging,
(4) steun aan de politiestaat,
(5) acceptatie van een permanente oorlog tegen het terrorisme,
(6) het idee dat particuliere ondernemingen een essentieel onderdeel vormen van de democratie.
Zo heeft de voortdurende âWar on Terrorâ nodig dat deze continu onder de aandacht blijft van het publiek. Op dezelfde manier zoals zij een âgewone oorlogâ als product promoten.
Macht van politici
Je zou het optreden van politici kunnen zien als een soort smeermiddel om investeringsmogelijkheden toegankelijk te maken voor de investeringsmaatschappijen. Een berucht voorbeeld van het vrijmaken van deze mogelijkheden is begin jaren 80 van de de vorige eeuw de zogenaamde Chicago Boys. Dit was een klein clubje van Amerikaanse economen die generaal Pinochet van Chili adviseerde over het economisch beleid voor dit land.
Zij legden de basis voor het neoliberale regime dat er nu heerst. Na bijna veertig jaar het land is het land dan ook volledig ontsloten voor multinationals die er met de delfstoffen vandoor gaan, of het openbaar vervoer in handen hebben. In Chili is bijna alles geprivatiseerd. Er zijn zo goed als geen openbare voorzieningen, waardoor de Chileen overal voor moet betalen. De oudere Chilenen moeten dan ook meestal blijven werken om rond te kunnen komen.
Pinochet maakte als politicus de weg vrij voor de investeringsmaatschappijen om hun slag te slaan. Sterker nog hij bood hen de mogelijkheden die zij graag wilden zien.
Dit terwijl zijn door hem verdreven voorganger Allende nog nationalisaties heeft doorgevoerd die de multinationals die al in het land waren niet leuk vonden. Politici kunnen de investeringsmaatschappijen dus ook in de wielen rijden, als zij durven. Blijkbaar is dit niet zonder gevaar en zeker niet in Latijns Amerika.
De macht van de politici wordt dus ernstig ingeperkt door wat de investeerders willen. Je kan je afvragen hoeveel macht de bevolking dan nog daadwerkelijk heeft op de gang van zaken in hun land. Met andere woorden kunnen hierdoor democratieën nog wel functioneren?
Giants: The Global Power Elite
Rob Vellekoop, 23 december 2019
Zogenaamde decreten vanuit eu, huilie Franz muss dass gutmachen! Im auftrag Von Fuhrerin Von leyenberg?
DemoFARCIE is de poppenkast van het neoliberale roof kapitalisme, afleidingstheater om het stemvee de schijn indruk te kunnen geven dat ze “inspraak” hebben. Poliziek en main stream hoernalistiek dienen dan ook om het goyem de ogen en oren dicht te smeren en uiteraard de neergelegde rekeningen te laten betalen om het totaal verrotte systeem te blijven bekostigen. Verder worden de 1% mega rijken op hun wenken bediend door de centrale casino’s die voortdurend ‘liqiditeit’ in de aandelenmarkten plempen die ook voor het overgrote deel in hun bezit zijn dus zijzelf hebben geen schulden in tegenstelling tot het goyem dat aan de schuldslaven ketting ligt en door nul rente van pensioen en spaargeld wordt beroofd en tot de dood moet blijven doorwerken. Zolang het overgrote gros niet door heeft dat ze hun stem niet meer moeten weg schijten in naam van de demoFARCIE zal de 99% als drollen in dezelfde pispot blijven ronddraaien die al gevuld is met de zeik van uit lucht ledigheid geschapen “geld” als zijnde schuld.
De NWO is in paniek, alles wijst erop dat er een grote ommekeer gaande is, deze idioterie is te doorzichtig en brengt het bestaan van de meeste mensen naar de afgrond!