Ik heb het nog zo gezegd tegen de journaliste van (voor) het Algemeen Dagblad: “Ik weet zeker dat jullie dit stukje van mijn verhaal niet gaan plaatsen.” Nou, antwoordt ze, Ik heb het nog niet eerder meegemaakt dat er stukken van mij niet worden geplaatst.” Vanaf dat ogenblik houd ik geen rekening meer met zelfcensuur. Dat blijkt erg optimistisch.
Interview
Vorige week vrijdag heb ik een aangename ontmoeting met een journaliste voor het Algemeen Dagblad. De insteek van het interview is hoe ik verder ben gegaan sinds de laatste Gemeenteraadsverkiezingen waaraan ik meedeed in Amersfoort. Aanvankelijk wil ik niet op de uitnodiging voor een vraaggesprek ingaan. Ze weet me echter over te halen met de motivatie dat ik zeker geen main stream geluid breng. Daar val ik voor. Direct denk ik aan onderwerpen als boekhoudfraude, alternatief geld en het referendum in de gemeente. Destijds was het me met veel inspanning gelukt enige media aandacht te krijgen. Terwijl ik daar nu geen enkele moeite voor hoef te doen.
We treffen elkaar vorige week en het interview verloopt in een prima atmosfeer. Alle punten die ik aan de orde wil brengen komen ter sprake. Elk onderdeel licht ik ruimschoots toe in de hoop dat dit eveneens afgedrukt gaat worden. Aan het einde van het gesprek wil ik nog wel het een en ander kwijt over de boekhoudfraude in Nederland, die dus ook in Amersfoort speelt en waarover ik destijds tijdens een verkiezingsbijeenkomst de zittende en aankomende raadsleden heb aangesproken (iets wat niet echt enthousiast ontvangen werd).
Ik leg uit dat in bijna iedere Nederlandse gemeente de jaarrekening niet klopt en dat al vele decennia. Ik vertel over Leo Verhoef, de moedige gepensioneerde register-accountant, die jaar in jaar uit iedere gemeentelijke jaarrekening checkt en zijn conclusies aan de betreffende gemeenteraden verstuurt. Steeds kloppen de cijfers niet. Keer op keer doen de gemeenteraden alsof er niets aan de hand is en reageren met een groot stilzwijgen.
Wat is boekhoudfraude
Iedere onderneming of ondernemer is verplicht een boekhouding te voeren. Het kenmerk daarvan is dat het resultaat dat blijkt uit de winst- en verliesrekening verwerkt wordt in de balans. Dit is op een eenvoudige manier te controleren. Stel dat de onderneming in 2019 een winst van 100 euro maakt, dan moet het verschil tussen het vermogen aan het begin van 2019 en aan het einde van 2019 ook 100 euro zijn. Op deze manier controleert Verhoef iedere jaarrekening en betrapt hij bijna iedere gemeente op deze grove fout. De belastingdienst zou een dergelijke jaarrekening van een onderneming nooit accepteren, omdat zij dan vermoeden dat er met het resultaat gefraudeerd wordt.
Ongestraft
Gemeentes komen met deze praktijk wel ongestraft weg. Verhoef klaagde 20 gemeenten en provincies aan voor valsheid in geschrifte in jaarrekeningen (‘boekhoudfraude’) bij Justitie. De rechters stelden dat Verhoef geen bijzonder belanghebbende is bij de aangespannen zaken. Ook niet toen hij zijn woonplaats aanklaagde. (Lees verder)
Als ik aan Leo Verhoef vraag hoe dit kan, dan blijken er af en toe wel raadsleden te zijn die dit in hun gemeente bespreekbaar willen maken. Op de een of andere manier zetten ze dit echter niet door. Het heeft natuurlijk consequenties voor alle zittende raadsleden. Zij zijn meestal met een brief van Verhoef al jarenlang gewaarschuwd en hebben vervolgens niets ondernomen. Ieder raadslid heeft dus boter op zijn hoofd. Volgens Verhoef zetten accountants of raadsleden die dit toch aankaarten hun carrières op het spel. Net zoals hij zelf ook jaren geleden deed, toen hij dit naar buiten bracht zijn baan verloor.
Voorbeeld
Leo Verhoef legt secuur op zijn website leoverhoef.nl vast wat er per gemeente aan resultaat verantwoord wordt (zie kolom Jaarrekening) en zet hiertegenover het bedrag (kolom Werkelijkheid) dat het zou moeten zijn gebaseerd op de vergelijking van het begin en het eind vermogen van een bepaald jaar. Anders gezegd het verschil tussen het vermogen aan het begin en aan het einde van het jaar moet gelijk zijn aan het resultaat van dat jaar. (Lees verder)
Zelfcensuur
Afgelopen vrijdag heeft het Algemeen Dagblad het interview met mij geplaatst, kijk hier.
En mijn vermoeden is helaas uitgekomen. Over de boekhoudfraude geen letter in de krant.
De journaliste schrijft mij:
“Wat je zei over het coronavirus / de farmaceutische industrie is niet geschrapt ?; wat je zei over de boekhoudfraude bij gemeenten heb ik weggelaten. Dat lijkt mij onderwerp voor nader onderzoek. Ik ga het mailen aan de redactie en aan een onderzoeksjournalist.”
Ik antwoord:
“Beste Lutske,
Dank je wel, boekhoudfraude wordt al meer dan 20 jaar onderzocht, hier durft geen politicus laat staan massa medium zich aan te branden…
Je hebt mijn antwoorden overigens prima weergegeven, dank daarvoor.”
Rob Vellekoop, 8 februari 2020
Beste Rob,
Bij Café Weltschmerz heeft Leo Verhoef zijn bevindingen al eerder aan de kaak gesteld. Het is diep treurig dat de elite hiermee wegkomen. Bij overheidsdiensten staan er veel op de loonlijst die totaal geen arbeid verrichten maar gewoon kunnen cashen. Uiteraard zijn dat vooral hoog ingeschaalde niksnutten. Hoe gek wil je het hebben.
Het maakt niet uit of het politici zijn, bankiers of ander boven gestelden het moet uit de media blijven om de burger in slaap te houden, zo simpel is het. Maar treur niet, we gaan naar het kookpunt toe dat door dezelfde elite is veroorzaakt. Het is alleen een kwestie van tijd.
Wat mij betreft dient hen hetzelfde lot als dat zij ons hebben voorgespiegeld.
Er komt een afrekening.
Kom dus niet aan de gemuteerde wereld der gepriviligeerde parasitaire nietsnutten der onrendabelen !!!
Schrijnende voorbeelden van giga-boekhoudfraude bij gemeenten:
het gemeentebestuur van Rotterdam presenteerde in de jaarrekeningen van de periode 2007-2018 een voordelig saldo van € 729 miljoen, terwijl de gemeente in deze periode in werkelijkheid een verlies leed van € 722 miljoen; boekhoudfraude van € 1.451 miljoen (€ 1,5 miljard!)
Het gemeentebestuur van Den Haag presenteerde in de jaarrekeningen van de periode 2008-2018 een voordelig saldo van € 301 miljoen, terwijl de gemeente in deze periode in werkelijkheid een verlies leed van € 763 miljoen; boekhoudfraude van € 1.064 miljoen (€ 1,1 miljard).
Wat hoefden we allemaal niet te weten?
Heel schrijnend: het gemeentebestuur van Amsterdam presenteerde over de periode 1998-2018 een voordelig saldo van € 1.309 miljoen, terwijl de gemeente in werkelijkheid € 5.382 miljoen (€ 5,4 miljard!) overhield. Met boekhoudfraude van € 4.073 miljoen (€ 4,1 miljard!) werd gemaskeerd dat Amsterdam de over deze periode opgelegde Onroerendezaakbelasting van € 3.166 miljoen totaal niet nodig had.
Onder “Dossier Amsterdam” op de website van de klokkenluider (http://leoverhoef.nl/dossiers/amsterdam.html) staat een voorbeeld van een brief die Amsterdammers hun gemeentebestuur kunnen sturen om die onnodige OZB terug te halen. Doen!
De juiste oplossing is de betreffende gemeente onder curatele te stellen?
je wordt als burger opgelicht op een onnavolgbare manier
zelfs als je hoogopgeleid en alert bent
er zijn vele boeken over geschreven
wel of niet als literair/politiek of filosofische thema
het lijkt erop dat er geen schuldigen te vinden zijn
maar het is eigenlijk heel eenvoudig:
een ieder die zich op een zakelijke wijze
(waarbij financieel gewin de belangrijkste factor is)
vanuit welk beroep dan ook zich bezig houdt
met interactie met anderen, is in feite schuldig
dit gegeven lijkt natuurlijk heel veel op
de aspiraties van de communistische organisaties
vanuit het verleden
die helaas allen bakzeil hebben gehaald
waarom?
omdat macht een in de psychologie bekende ‘lustfactor’ is
een emotie die moeilijk te bedwingen is gebleken
en die constant aangewakkerd wordt
door diegenen die er de meeste last van hebben