Richard Willemse deelt al een paar jaar zijn gedichten op deze site. Hij heeft veel van zijn dichtkunst nu gebundeld in een dichtwerk. Wij delen graag het interview dat we met hem hadden vanwege de uitgifte van zijn dichtbundel ‘Dichten doet verlichten. Over vrijheid, waarheid, echtheid en andere leugens’, gevuld met maatschappijkritische gedichten.

Stel je voor aan de lezer

Ik ben Richard Willemse (11 september(!) 1970) en voel mij non-stop jong, creatief en ‘andersdenkend’. Ik heb maatschappijkritische problemen aangestipt vanaf ik erg jong was en helaas gelijk gekregen in bijna alles wat ik aanvoelde als gevoelige en waarschijnlijk ‘oude ziel’. Nadat ik in 1999 met tegenzin ontdekte dat alles(!) inderdaad gemanipuleerd is, verklaarde dit, dit rare leven. Recalcitrant is mijn (inmiddels trotse) middelste naam. Ik doe niet mee aan (links/rechts en) politiek. Bovendien kan ik niet mee doen met hoe iets hoort. Hoe iets hoort voelt bij mij vaak heel slecht en dan lukt het gewoonweg niet. Ik ben gek op natuur en zelfreflectie (te streng voor mijzelf… en ‘faal’ als de neten, hahaha).

Hoe zou je jezelf willen omschrijven als mens?

Een lijdend, genietend en levend leerproces wat niet snel uitgeleerd raakt en er steeds weer achter komt dat hij minder weet dan hij dacht te weten. Psychisch beschadigd door verleden en vorige leven(s), maar ook zeker door de huidige samenleving die op elk vlak niet bij mij past (bij wie wel?!). Ik heb een fascinatie met vrijheid, al is deze moeilijk te benoemen, te interpreteren en te definiëren.

Mijn gedachten-stroom laat ik middels gedichten de vrije loop als tegenhanger van de (voorspelbare en toenemende) ‘controle maatschappij’. Ik heb veel frustraties en steek deze, met betrekking tot mijn gedichten, niet graag onder stoelen of banken. Ik hou van spelen met taal en woorden en ben perfectionistisch in alles wat ik doe (ik werk hier aan, hahaha). Natuurlijk zitten er veel meer kanten aan mij, ik laat hier slechts een gedeelte zien.

Zo ben ik bijvoorbeeld gek op: gek doen, lachen, dieren, tekenen/ontwerpen, films (welke ik zelden goed vind), Family guy, American dad, chocolade, (alternatieve-)wetenschap, (alternatieve-)geschiedenis, sociologie/psychologie (maar ook de ‘ontmaskering’ hiervan), filosofie, paranormaliteiten (zoals dit in het vaatje gegoten is, hoeft niet de betekenis te zijn), buitenaards leven, politiek (ook al geloof ik hier niet in), ‘intellectuele’ podcast-gesprekken, spiritualiteit, wandelen/fietsen, heel veel soorten muziek (eigenlijk alles met uitzondering van alle vormen van hip-hop en house) en ik streef naar het geven van meer liefde en het verminderen van ‘negatieve’ (angst-)gedachten.

Waarom maak je gedichten?

Om mijn mening en kijk op deze gestoorde maatschappij te ventileren, mijn rijm-dwang te uiten en om mijn (egocentrische en persoonlijke) frustraties kwijt te kunnen. Helaas ben ik ook weleens boos op mensen die niet verder onderzoeken en/of niet openstaan voor een ‘bredere’ kijk op ‘waarheid’. Ik doe mijn best om medelijden, begrip en vergiffenis te hebben met de mede-slaaf die mij dikwijls uitlacht en treitert, maar alles vernietigt, omdat hij/zij(/het?) z’n heersers meer macht geeft om onder andere ‘vrijheid’ af te laten pakken voor mens, dier en natuur.

Hier worstel ik al mee vanaf ik mij kan herinneren en ben ik verbaasd over alles wat normaal wordt genoemd (ongeveer vanaf ik 8 jaar oud ben). Ook gebruik ik de inhoud van mijn gedichten wel eens als therapeutische aanpak om dingen (trauma’s) te verwerken of op een rijtje te zetten.

Hoe kijk je naar de wereld om je heen?

Ik weet inmiddels, helaas, dat we leven in een omgedraaide levenswijze en een aangespoorde leugen en dat de mens wordt onderdrukt in algehele kennis en kunnen door middel van samenzwering, onwetendheid en onderdrukking.

We worden dus (bewust) ziek en uit balans gemaakt van alle(!) kanten, van ‘hogerhand’, maar ook door onszelf. Want anders zou liefde en kracht ‘hun’ dominerende plan kunnen ontwrichten/overwinnen. Toch ben ik mij er van bewust dat liefde zal overwinnen. Wellicht is de reden van bestaan op deze aardkloot wel dat we ‘moeten’ leren dat liefde sterker is dan ‘het duister’. Wie zal het weten? Wij allen?

Wat wil je met je dichtbundel bereiken?

Wakkerschudden en bewustzijn scheppen over de pijnlijke, aangeleerde en opgedrongen gekte waar we verplicht worden in te geloven en in te leven. Aansporen tot zelfdenken en ‘holistisch’ onderzoeken geeft mij ook voldoening, net als klagen over persoonlijke uitsluiting en de steeds erger wordende, obsessieve, gevaarlijke en aangeleerde groepsindeling. Dit voedt onder andere ‘hun’ verdeel en heers tactiek. Dus zit er naast ‘de wereld verbeteren’ blijkbaar ook eigenbelang bij (ik = mens…).

Je maakt ook muziek. Op welke manier beïnvloedt dit jouw gedichten?

Eigenlijk beïnvloedt mijn muziek mijn gedichten niet. Wel andersom. Ik gebruik een wat afgevlakte versie van mijn gedichten in mijn melodieuze punkrock band -Zonde- als zangtekst. Helaas is punk niet meer tegendraads en zelfdenkend, maar juist slaafs, geïndoctrineerd, gefixeerd op de media haar mening, volgend, gepolariseerd en (obsessief) gepolitiseerd als een malle. Ook de zogenaamde ‘punk-scene’ gaat gebukt onder de (bewust gecreëerde en aangewakkerde) ‘hype van de dag’. Ik maak punkrock zoals ik het voel en hoe ik het toen der tijd geïnterpreteerd heb (zowel muzikaal als de maatschappelijke en tekstuele intentie). Ik kan namelijk niet anders dan ‘het op mijn manier doen’.

Wat zou je aan de wereld willen veranderen?

Het zou, mijns inziens, de mensheid goed doen om meer op het gevoel af te gaan. Indoctrinatie alom. Voel, zie en ontdek. Wat is er mooier in het leven dan willen ‘groeien’?<
Wel erg triest dat censuur nu flink is aangetreden en dat bijna alle waarheid, lezingen en underground docu’s van internet verbannen zijn…<

Zeer waarschijnlijk zijn we op de aarde gekomen om te leren. Dit zou betekenen dat het hele ‘conspiracy-gedoe’ waar we in leven een functie heeft. Wat een geweldige grap eigenlijk. Natuur, liefde, vertrouwen en (zelf)kennis lijken de sleutelwoorden. Ik krijg een steeds sterker vermoeden dat niet voor niets alles daar naar wijst.

Welke vier gedichten uit je bundel betekenen het meest voor je en waarom?

Echt kiezen kan ik eigenlijk niet. Ik heb inmiddels 350 gedichten. Maar van de 100 uit de eerste bundel vind ik deze 4 sowieso belangrijk:
-Eerst vrijheid! (je weet wel, over die zogenaamde vrijheid waar we in leven).
-Hysterisch leven (opgedrongen drukte wat de mens kapot maakt).
-Posi-lief (over Lisa, de lieve, slimme, ver ontwikkelde engel in mijn leven).
-De zin (‘spirituele’ inzichten komen met het vergaren van ‘kennis’ en levensjaren).

Word ’tegendraads’

Ga alsjeblieft onderzoeken, word ’tegendraads’, voordat internet en ‘het systeem’ de totale controle grijpt en volledige censuur toepast. Ik had ooit eens 900 gig aan lezingen en docu’s, deze heb ik helaas gewist, zelfs ik ging er niet van uit dat ‘de slaaf’ het zou accepteren dat dit verwijderd zou worden. Maar nu weet ik beter, hersenspoelen gaat veel sneller dan ik dacht. Mensen vinden het heerlijk om na te praten en geloven snel van alles, onder andere dat mensen die niet automatisch geloven wat hen wordt voorgeschoteld, alles geloven (…) en ‘over één nacht ijs gaan’. Ik zeg: “Jongeren en zelf-benoemde ‘linksen’: durf soms eens te denken dat je iets niet zeker weet. Dat is juist leuk. Samen leren, samen leven.”

Koop mijn gedichtenbundel: Dichten doet verlichten, ‘over vrijheid, waarheid, echtheid en andere leugens’ via: Boekscout.nl of vraag er naar in je lokale boekhandel. Internet is leuk, maar papier vasthouden ook.

‘Wakker worden’ is ook genieten. Ogen sluiten is niet altijd per definitie fijner leven.

Trouwens, mijn bundel bevat ook gewoon ‘kleine’ onderwerpen als band-plezier, burenleed, huisdieren-liefde, de schoonheid van natuur, en ode’s aan je wederhelft, hoop en liefde. Het leven is niet altijd een zware bedoening natuurlijk.

Natuurlijk levert de sponsor van DLM PLus, Academy of Happiness, de dichtbundel eveneens.