Ik kijk op van mijn schriftje recht in het plastic gezichtsscherm van een conducteur. Hij wil mijn kaartje zien. Ik trek het mondkapje over mijn neus en kan het niet laten. Daarom zeg ik:”Dit doe ik speciaal voor jou.”

Pokke mondkapjes

Natuurlijk ketst de man de bal terug, nadat hij mijn OV pas bekeken heeft.

“U doet het niet voor mij, maar wij doen het allemaal voor elkaar.”

“Ja, ja, antwoord ik nijdig, die reclame slogan ken ik ook.”

Ik voel een enorme donderwolk van boosheid opkomen. “Hou toch op, man, roep ik, we worden toch allemaal belazerd, dat moet je toch zo langzamerhand ook in de gaten hebben!”

De man kijkt me verwonderd vanachter zijn scherm aan. “We moeten van de regering mondkapjes op, u ook.”

Ik hap naar adem. Ik kan het gewoon niet opbrengen om het hele corona verhaal te vertellen en hem op alle onduidelijkheden en leugens te wijzen. Ik voel een betonnen muur van onbegrip tussen ons.

De man is van mijn leeftijd. Ik bijt: “U ziet toch ook dat de economie eraan gaat, dat het aantal werklozen verdubbelt dankzij de maatregelen van Rutte?”

“We moeten het met zijn allen doen. Iedereen levert in. Het kan niet anders.”, betuigt hij bijna spijtig.

Weer dat standaard napraten van het NOS Journaal. Ik walg. Niet van deze man, maar wel van de hele situatie waarin we verzeild zijn geraakt door de smeerlappen van de geneesmiddelenindustrie en de figuren die dit aansturen.

Helaas reageer ik al mijn gram op hem af, dat spijt me, maar de drang is te groot. De afkeer van alles wat met het coronakabinet te maken heeft is groter dan de coupe waarin ik alleen zit.

Ook de gelatenheid waarop deze man zijn en ons lot aanvaardt. Ik heb het niet meer.

“Door dit stomme beleid van de NS ga ik volgend jaar met de auto. Je denkt toch niet dat het prettig is om een paar uur met zo’n mondkapje op te zitten. Jullie jagen iedereen de trein uit. Slim hoor.”

“Na een paar uur in de warmte loop je rood aan. Die pokke mondkapjes zorgen voor 25% minder zuurstofopname en helpen geen reet.”

“De NS moet doen wat de overheid vraagt.”

“Ja, en als dat betekent dat jullie ook op de fles gaan. Duizenden NS-ers worden straks ontslagen omdat de treinen leeg blijven. Jullie zijn lekker bezig.”

“De meesten van jullie staan straks op straat.” Dan voel ik in mijn boosheid, ook medelijden opkomen. Hun goedgelovigheid en die van miljoenen anderen wordt ons allen noodlottig. Wat afschuwelijk!

Dan verandert zijn gezichtsmimiek. Ik lijk hem te hebben geraakt. Eindelijk ben ik door het brainwash pantser heen.

Waarschijnlijk komt op dat moment de stoom uit mijn oren.

Toch werkt de conducteur zijn standaard praatje af. “Vandaag zijn er 817 besmettingen bijgekomen, klinkt het ernstig. Dat komt door mensen die zich niet aan de regeltjes houden.”

Voor mij staat een door de massamedia gebrainwasht man. Iedere dag herhalen zij dezelfde reclameboodschap. De tweede golf komt eraan. De cijfers kloppen weliswaar nog niet met die rampvoorspelling, maar heeft het NOS coronacampagne team bedacht, dan praten we voorlopig alleen over het aantal besmettingen. Dat houdt de angst er wel in.

Indirect beschuldigt hij mij van het medeplichtigheid aan de ’tweede golf’.

Bron van besmetting

“Ja, nijdig kaats ik terug, daarvan liggen er 6 in het ziekenhuis en daarvoor zijn meer dan 80.000 mensen getest.”

Ik weet dat dit gesprek geen enkele zin heeft. Hij en ik hebben onze stellingen betrokken. Hij vindt dat ik een van de bronnen van besmetting ben en ik ben boos op hem omdat hij zich laat besodemieteren door de massamedia.

Zullen we er ooit samen uit komen?

Wat een ongelofelijk doortrapte reclamecampagne voert de overheid samen met de geneesmiddelenmafia. Ze zetten hun tegenstanders en de gigantische groep angstige mensen tegen elkaar op. Ze spelen ons tegen elkaar uit, net zoals dat ik mijn irritatie uit tegenover een man die er weinig aan kan doen. Hij zit gevangen in het web van angst en coronahysterie en weigert dit in te zien.

Weinig, ja weinig. Want dat neem ik hem en zijn medestanders wel kwalijk. Als de bevolking een meer kritische houding zou hebben naar het dagelijkse nieuws en niet alles wat de overheid vertelt klakkeloos aanneemt, dan zouden ze niet geloven dat er weer een golf aan komt. Dan zouden ze weten welke smerige agenda hier speelt. Dat het niet om corona gaat, maar om controle over de mensheid via vaccinaties en 5G. Een combi die door de sociale media tot taboe is verklaard.

De conducteur loopt verder, “Goedenavond”. Ik blijf achter in mijn privé coupe met mijn mondkapje op. Ik krijg het niet over mijn lippen om hem ook een goede avond te wensen. Ik gloei nog na.

Steeds als ik in de trein zit, schrik ik. Ik realiseer me dan bij het zien van al die mondkapjesmensen de onderwerping van de mensheid door een macht die niet zichtbaar is, maar wel tot in de trein zijn tentakels heeft en zijn duivelsklauwen gebruikt.

Tegen de conducteur wil ik nog zeggen, het spijt me, dat ik zo lelijk tegen je deed. Maar jij had natuurlijk kunnen zwijgen over het mondkapje. Veel van je collega’s houden hun mond hierover.

Het is de gedweeheid van miljoenen landgenoten, hun dodelijke volgzaamheid van overheidsbesluiten, die me boos maakt.

Hoe ver mag de regering gaan, voordat voor jullie de grens is bereikt? Moeten jullie eerst ontslagen worden, in de bijstand komen, een lullig participatiebaantje krijgen, voordat ook jullie wakker worden?

Of reageren jullie nadat de eerste slachtoffers zijn gevallen door de dwangvaccinaties die eraan lijken te komen?

Ik hoop dat het niet zo ver komt. Misschien keert het tij en komen op tijd voldoende mensen bij hun positieve om een einde te maken aan de coronakolder.

Duizenden ontslagen

In december kondigt de NS duizenden ontslagen aan, lees hier verder.

Dit nadat het vervoersbedrijf maandenlang de treinreizigers letterlijk de trein heeft uitgejaagd. Tijdens al die maanden oefenen zij een een ware terreur uit in het verplichten van mensen om een mondkapje te dragen in treinen en sinds kort ook op perrons en stations. Een onderneming die bedoeld is om mensen te vervoeren hoort geen schrikbewind te voeren alsof zij een overheidsorgaan zijn en een quarantainekamp runnen binnen hun poortjes.

Het is nu iets minder, maar maandenlang schalt een aantal keer per uur het overheidsbefehl door hun luidsprekers, dat iedere reiziger verplicht is een MK over mond, neus en kin te dragen binnen het territorium van de nationale spoorwegen. Ook ziet de eigen ordedienst er nauwlettend op toe dat iedere reiziger aan dit bevel voldoet. Zo was ik er zelf getuige van dat een man zonder mondmasker met vier NSrambo’s uit de coupe werd gehaald. In een verwoede poging het lijf te redden had hij nog snel een shawl voorgebonden, maar dat kon hem niet meer redden.

Ik heb altijd met veel plezier gereisd met de Nederlandse Spoorwegen, maar in het afgelopen jaar is daar een abrupt einde aan gekomen. Ik kon er oprecht van genieten om een paar uur te treinen. Gewoon omdat het relax en comfortabel was. Regelmatig spreek ik mensen die, om niet te hoeven stikken in het mondkapje, dan maar met de auto hun reizen maken. Zelf fiets ik nog liever dertig kilometer dan dat ik gebruik maak van het spoor.

Beste mensen

van de NS, ik begrijp dat ook jullie een hypotheekbank hebben die iedere maand van jullie rente eet. Ik snap dat ook bij jullie de schoorsteen moet blijven roken, maar waar komt toch dat ongelofelijke fanatisme vandaan om Rutte en zijn consorten te dienen? In jullie fanatieke aanpak gaan jullie verder dan de onoprechte minister-president ooit heeft durven dromen.

Ik wens jullie veel sterkte en hoop dat het mooie bedrijf dat jullie de afgelopen jaren zijn geweest, met uitzondering van 2020, ooit weer opbouwen, want jullie zijn als vervoerders het spoor volledig bijster.

Naschrift

Rob Vellekoop, 22 juli 2020 en 16 december 2020