Bijdrage van Robert F. Verhoeven*
De lege treinen staan verzameld aaneen, vol leegte en licht uit, verbazingwekkend stil te staan, roerloos, iets in te houden, waar glittervreemd de nacht haar licht op werpt.
De treinen zijn er door aangekleed door dit licht.Ik zie, 1 boa, in geel hesje, alleen , een taak uitoefenen.Een door twee politiemensen bereden politiewagen, rijdt door de nacht van deze onbewogen eindeloos aaneengeregen stilstand aan vreemd lichtloos bijeen staande onbereden treinen, waarlangs de zwarte raampjes, aan een verborgen dakloze, schuilplaats laat, en een boa, halt ziet houden, urineren ,passeren in zijn blinde taakuitoefening , om de leegte en stilstand en verborgenheid, en alom opgeslotenheid in waanzin, te bewaren, en niet in een onbewaakt ogenblik, opeens , iets met benen en handen en voeten, en ook een hoofd, op zijn pad, met een glimlach , tegen te komen, want daarmee, zou dan wel een erg onbewaakt ogenblik, gestalte krijgen, en hij , de boete, moeten uit delen.
De twee agenten in hun auto, rijden door de lege straten, niet minder leeg dan de treinen, waarin ieder ander licht , dan dat van de hoge lichtmasten , de afwezigheid van allen en iedereen, glimmend uitdeelt aan de stilte van de nacht , aan het roerloos wachten, waarin de boa, zijn taak uitoefent, en als een rattenvanger op zoek naar ratten, zich , op zoek weet , naar iets wat niet aan zijn aandacht zou kunnen ontsnappen, en dan ook slechts , wanneer hij er oog in oog mee komt te staan, met een zomaar aangetroffen loslopend medemens, vanuit
gestolen ogenblikken hem bespiedend , in het niets dan niets, waarin , ook andere dakloze , thuisloze , baanlozen, schuilen in hun dakloze , onderkomen , van gele hesjes, mondkappen , taken en opdrachten, waarin hun algehele thuisloosheid wachtend schuilt elkaar aankijken, en onderkomen heeft, in het geval van deze boa, tussen 1 van de honderden bijeen staande aaneengesloten treinen, waar de aan hem opgedragen waakzaamheid zich voltrekt, en wezenloos, ademloos, langs elkaar heen levend gevolgd wordt vanuit een trein, door een dakloze , die daar in zijn eentje huis houdt.
De beide agenten, rijden niet minder doelloos, op zoek in het niets dan niets dan afwezigheid, waarin iedere waargenomen mens, een boete inhoud, omwille ieders veiligheid. Ze zetten hun auto stil.
Zij nadert met haar mond hem. En in een vervoering niet gehinderd door wie of wat dan ook, zetten ze het op een tongzoenen, waarbij ook de beide zetels, naar achteren klappen. De handhavers in uniform, krijgen opeens van enkele agenten uit een wagen aan de andere zijde van de stad, bericht , dat ze iets hebben zien bewegen, iets waar geen huis om zat. Het betrof een waarneming van iets met handen. Benen, voeten, romp en hoofd. Een dakloze, liep doodgemoedereerd , zomaar, zichtbaar, boete -prooi te zijn, vertoonde zich in een aanwezigheid die iedereen vreesde, en waarin niemand zich in durfde vertonen, iemands er zijn, te zijn, bestaand, aanwezig, vreesloos, zich verplaatsend . De agenten hervinden zichzelf buiten het thuis zijn van hun monden .
Zo gul en zeldzaam alle ruimte genietend, de enigen op straat, in hun gerieflijk hen alle standen latend , autootje. Edoch, of gespletenheid bestaat, is niet immer in beeld, maar nog geen 10 minuten na het telefoontje hielden ze stil, naast de man, zij keken hem zwijgend aan, tekst leek hen overbodig, en hun prooi, negeerde hun taakvervulling, hun bestaan, hun baan, hun opdracht, hun identiteit in praktijk, ‘ alles wat op
Mens lijkt, en zich vrij vertoond, en vrij verplaatst , aanhouden ‘ , hun taakbesef, Hollands veiligheid, en hield zijn pas niet in, zodat de beide agenten nu met hun auto, de voortgang van de man blokkeerde, en hem klem reden tegen een gevel. ‘ Is het noodzakelijk u te wijzen op de strafbare feiten zei 1 van de HollandHandhavers! De man zweeg. Wilde zijn voortgaan onbezocht en ongehinderd voortzetten, maar werd daartoe door de beide agenten , de ruimte ontnomen.
Wij moeten u een boete uitschrijven. Aan de man ontbrak iedere andere medewerking dan dat hij onbelet, en ongeïntimideerd zijn wandeling wilde voortzetten, zonder daarbij ook maar enige tekst te hoeven produceren. Niet dat hij die niet in huis had, alleen, vond hij het volstrekt overbodig, om tegenover deze gezags-uitvoerders, ook maar enige vorm van verstandhouding, anders dan de mimiek van het onmogelijk gemaakt zijn van zijn voortgaan, met hen , tegen zijn wil in , te wisselen. Toen ze besloten om daarin aanleiding te vinden om hem handboeien om te doen, en toen ze hem zo met zijn handen op zijn rug in hun wagen duwden , verweerde hij zich, waarop de agenten hulp inriepen van andere mens-beweging zoekende geunifomeerden , in soortgelijke autootjes, zich door het niets verplaatsend, waarna, al snel , van meerdere kanten sirenes loeiden, en al in enkele minuten, wagentjes de inklemming verder voltooiden, en uit hun wagens sprongen , om te helpen deze wandelaar, in de auto te duwen, wat tenslotte , even leek te lukken, waarna de man , met een verbazingwekkende lenigheid en daadkracht, om zich heen begon te trappen, waarbij deze explosie, van voortgang belettende energie-ophoping, de agenten zozeer trof, dat
hij geboeid en al, wist te ontkomen, maar struikelde, overeind kwam, en wederom, zich om zich heen trappend wist te ontdoen van de 4 agenten die hem op de grond probeerden te werken, wat tenslotte even lukte, waarna ze hem naar een auto, probeerden te slepen, nadat hij inmiddels in een klemgreep, weinig ruimte nog had, inmiddels waren er ramen en deuren opengegaan in de daarvoor doodstille straat. Enkele jongens, meisjes, kinderen, keken verbijsterd, vanuit, 1, 2 en 3 hoog, op wat zich voltrok, en zagen , hoe er plotseling een voordeur openging, en
een man en een vrouw, de man in volledige opeensheid wisten te bevrijden en naar binnen te trekken. Waarop de politie de deur intrapte, en ze in een kluwe vechtenden , hun bewegingsvrijheid zagen vastlopen , geheel overeenkomstig de nauwgezette orchestratie van hun beweegredenen waarop inmiddels nog meer gealarmeerde agenten waren afgekomen, om daar hun ‘ finest hour’ in de daartoe geschapen geel zwart biotoop , uit te leven waarbij niet 1 agent niet volledig aan zijn trekken kwam, toen ze zich met zevenen op de geboeide, gewonde man, en de man en de vrouw, wierpen , hen boeiden, en in hun wagen duwden, waarbij de kinderen van 3 tot
en met twaalf , trappelend en huilend en gillend toezagen, en 1 oudere jongen, vanuit een overliggend pand, opeens heel trefzeker, met een tuinslang, een krachtige waterstraal op de agenten richtte, waarop 1 van de agenten, waarschuwingsschoten, afvuurde en ruiten verbrijzelden, waarop kennelijk voor een andere onbekende achter een raam opgeslotene , de maat vol was, en er vanuit een venster, op de agenten werd geschoten, de kinderen waren naar achter in de woning gevlucht, en waren naar vrienden, oma’s , opa’s , ooms en tantes aan het bellen, zodat kort daarop een 10 tal auto’s in ongekende snelheid, de straat in gierden , om ditmaal, al deze agenten , te boeien, en een enkele door kogels getroffen agent, te behandelen en verbinden en de ziekenauto te bellen.
De nog steeds huilende en volledig buiten zinnen geraakte kinderen, wisten niet hoe ze het hadden, en een enkele alleen wonende volwassene , had over de koelheid beschikt, om , met zijn smartphone, nog voordat de wandelende eenling in de leegte van de straat, verscheen, deze nu juist , achter zijn raam staande, de volstrekt uitgestorven lege straat stond op te nemen, daarbij , kort voordat de politie hem klemreed, hem ontwaarde en op hem inzoemde , waarna hij , überhaupt , permanent standby handpalm filmer, niet meer stopte, zo ongeveer onder ogen te krijgen, wat een ander in huis opgesloten mens, met pen noteerde, opdat het ook u niet hoeft te ontgaan, en u weet over welke grond u loopt, dan wel nadrukkelijk ontwijkt , de uitgeleZen grond, waar uw veilig paradijs , uw soort in het leven geroepen veiligheid , bodem heeft, en uw angst, uw huis, muren, ogen, vensters, injectienaalden, en ontmoetingen met medemensen, zich laat traceren en gadeslaan, in onbewoonbare mens-achtigen!
Robert F Verhoeven ( neef van , de Starship Trooper , America schouwer ) , autonoom beeldend kunstenaar, waaronder poëzie , digital diary en ‘ gedachten-architect ‘ en ‘ omgevings-diagnosticus ‘ , waarnemend vanuit het nog niet aangebroken , naderende, ‘ Post-administratieve tijdperk’ , en arts van meisje Aarde! Ergens in quarantaine op een ongekende IC , in de Melkweg. Room 2021. En in mijn geestvervoering en tegenwoordigheid van geest, op haar inzoemend , haar de vinger aan de pols houdend. Met haar de stuiptrekkende in coma levels van de regeringen en parlementen en hun media, en geslonken wetenschap, als het in omloop zijnde buiten bewustzijn , alom , waarnemend! Als getuigen!
Geef als eerste een reactie