Rituelen

Een bijdrage van Willem Grunbauer*

Hij had maar wat mazzel en misschien heb ik het al eens eerder verteld. Terwijl de meesten van zijn leeftijdgenoten naar het front moesten, mocht Heinz gewoon thuis blijven en bij de fabriek in de buurt van Leipzig blijven werken. Dat kwam eigenlijk omdat zijn vrouw waarmee hij nog niet zo lang was getrouwd een kind verwachtte. We schrijven zo rond 1942, de tijd dat elke strijdbare jonge kerel onder de wapens moest; behoudens wat uitzonderingen zoals dat bij Heinz het geval was.

Reeds mijn moeder had het er wel eens over; dat er kerken zouden zijn waar de Satan wordt aanbeden. Het klonk mij, toen, vreemd in de oren, maar na enig zoeken vond ik destijds wel meer aanwijzingen van het bestaan ervan. Niet in de laatste plaats naar aanleiding van enkele geschriften van ene Richard Wurmbrand, een Roemeen die jaren lang wegens zijn geloofsovertuiging in zijn vaderland in de gevangenis doorbracht. Eén van de opmerkelijkste ontdekkingen die ik door de geschriften van deze Roemeen deed was dat de grondlegger van het communisme, Karl Marx, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zo’n satanist was en dat dáárom de communistische staatsvorm alle kiemen van een satanistisch karakter in zich draagt.

Heinz verdiende op de fabriek niet veel, maar alles beter dan naar het front te worden gedirigeerd. Als lasser smolt hij wat buizen samen. Het was de grootste kinderwagenfabriek van Duitsland, en misschien wel van de hele wereld. Zo groot dat het terrein vol stond met grote hallen en in elke loods of hal een eigen onderdeel werd gemaakt. Echter; met het lage salaris kon hij niet een zo geliefde kinderwagen betalen en dat noopte hem tot een snood plan.

Symbolen en rituelen, ze maken deel uit van ons leven; ieder mens lijkt er gebruik van te maken. In diverse tradities heb je het symbool van de doop, een bepaald kleursymbool zoals oranje bij de Bhagwan-beweging, een bijzonder teken op een vaandel; een zwarte leeuw op gele achtergrond bij Vlamingen en wie kent niet het symbool van het hakenkruis? Oh, ja, en vergeet de kleine boeddha-beeldjes niet die tegenwoordig in grote getale te koop staan in menig tuincentrum en die je steeds meer tegenkomt op een huiselijke vensterbank.

Jaren verstreken; het IJzeren gordijn viel en het had er veel van weg dat het communisme zijn langste tijd had gehad. Of leek het maar zo? Weer een aantal jaren later kreeg ik toch wat twijfels. Terwijl in het oosten het oude communisme leek te zijn verdwenen, ontwikkelde met name in het westen zich steeds meer ideeën die aan het juist verdwenen communisme deden denken; vooral uitgedragen door organisaties als de Verenigde Naties en de Europese Unie. Frappant was een oude DDR-methode door onder de dekmantel van democratie (De DDR deed ook alles uit naam van de tweede D, democratie, in haar naam) allerlei wet- en regelgeving in te voeren die meer en meer een communistisch karakter bezaten.

Het snode plan bestond daaruit dat Heinz uit elke hal één onderdeel zou ontvreemden; dat zou wel weken duren, maar dan had hij zo wel zijn kosteloze kinderwagen. En zo begaf hij zich op weg om zich voor zijn vrouw en toekomstige kind wederrechtelijk een kinderwagen toe te eigenen.

En toen was daar het jaar 2020, een jaar dat door niemand ligt zal worden vergeten. Een jaar waarin onze, terecht of onterecht, vrijheden werden ingeperkt. Bovendien werden in samenhang daarmee ons een aantal rituelen opgedragen, symbolische handelingen die door geen enkel onderzoek of wetenschap werd onderbouwd. Gekker nog: zo ongeveer de hele Europese bevolking werd in huiselijke detentie gezet.

Zijn rituelen onschuldig? Of wellicht: doen symbolen en rituelen er toe? Een boeddha-beeldje in de huiskamer? Voorzeker! Zelfs seculieren hechten er waarde aan, ook in negatieve zin. Het gebruik maken van een hakenkruis verfoeid menigeen en het gebruik maken van de Hitlergroet is zelfs verboden!

Hebben rituelen waarde? Hechten we geen waarde aan dat we gezegend worden? Aan het teken van brood en wijn? Afwassing? Het hele leven kenmerkt zich door het al dan niet gebruiken van talrijke rituelen en symbolen.

Het kostte niet dagen, maar weken. Een avontuurlijke strooptocht, maar er kwam een ogenblik dat Heinz alle onderdelen bij elkaar had gescharreld. Een glimlach verscheen op zijn gezicht; nu nog even een geschikt moment afwachten en hij zou de kinderwagen met alle onderdelen in elkaar gaan zetten.

Had ik het vroeger al niet eens gelezen? Welke rituelen, welke symbolen er door in het duister opererende lieden al niet worden gebruikt? Zelf de mond, of meer, een groot deel van het gelaat bedekken waarmee wordt betoond dat de onderwerping wordt aanvaard en waardoor je dienaar wordt van de occulte machten en vervolgens je in je onderbewustzijn laat doordringen dat je niet meer dezelfde bent en het ook nooit meer zult wezen. En het occulte ritueel van het handen wassen; wie kent het niet van Pontius Pilatus? Waarmee het oude leven wordt “weg”-gewassen en het nieuwe een aanvang neemt. Rituelen uit de zwarte kerk, zo las ik dat jaren geleden. Een grote betovering… (Gal 3:1)

En zo brak de dag aan dat Heinz even vrij was; hij begon te schroeven en sleutelen maar na enige tijd deed hij een afschuwelijke ontdekking. Immers: hij was niet bezig een kinderwagen in elkaar aan het zetten, maar een machinegeweer! Zonder het te weten of er maar enige notie van te hebben had hij al een jaar lang meegewerkt met de Duitse moordmachine!

Zo ook zoveel mensen vandaag de dag. Wellicht zonder het zich maar enigszins te beseffen ondergaat de mensheid de rituelen die rechtstreeks komen vanuit het satanisme en die in deze kerken, in weerwil van Het Woord (Ef. 4:27), in gebruik zijn. Weerzinwekkend! De hedendaagse rituelen zijn verre van onschuldig!   De symbolen van (a)-sociale afstand, het ontsmettingsritueel en het gelaat bedekken zijn satanische rituelen.

Het typisch menselijke samenzijn waarbij met name de aanraking het bindmiddel is wordt geneutraliseerd en daarmee wordt het intermenselijk verbond teniet gedaan. Zo komt occulte onderwerping tot stand; de isolatie voor de zuivering; aflegging van het oude leven waarna het offer van de vrijheid wordt opgeëist en de ontmenselijking voltrekt zich.

En door al deze handelingen na te leven worden we als gemaskeerde slaven uitgeleverd aan de grillen van de duisternis.

 

Aldus, W.