Laura Vegter, schrijfster van het boek ‘Naar de aarde, hoe word ik een groene pionier’ gaat op zoek naar earthkeepers, inspiratoren in ons land. Het zijn mensen, die al voor de coronatijd bezig waren met een andere aarde. Een noodzaak die misschien nu nog meer gevoeld wordt dan toen. Zelf is zij ook een dergelijke pionier. Haar boek is ook een weerslag van wat dit avontuur met haar doet.

Hart

Je wilt in harmonie leven met de natuur én jouw steentje bijdragen aan een groenere wereld. Klinkt mooi. Maar hoe doe je dat? Laura Vegter ging op de thee bij negen Nederlandse Earthkeepers. Van wormenhotelbouwer tot promotor van drinkbare rivieren.

De wormenhotelbouwer zegt onder andere dat hij iets wou doen dat hem echt blij maakt! Ook de promotor van drinkbare rivieren volgt haar hart.

Hoe komt het toch dat mensen naar mate ze ouder worden, steeds verder verwijderd raken van dat wat hun hart hen ingeeft? Of is het misschien een vorm van doofheid waardoor mensen hun eigen hart niet meer kunnen horen? De moedige pioniers in dit boek durven de stap wel te zetten en het is heel aangenaam om van hun geestdriftige verhalen te genieten.

Een van de pioniers Willem Ferwerda zegt in het boek:”Het allerbelangrijkste in deze tijd is de return of inspiration: mensen weer hoop geven dat het anders kan.”

Vonk

Of om met een andere inspirator te spreken, Arita Baaijens:

“Volg je vonk. Je hebt een vonk nodig dat je gegrepen wordt door een idee. Het gaat er niet om of dat idee nuttig is of iemand er iets aan heeft.
Het gaat erom dat je je als mens ontwikkelt en je niet laat voorschrijven hoe je moet denken.”

Laura vroeg hen wat ervoor nodig is om je hart te volgen en meer in verbinding met de Aarde te leven. Door de verhalen van de pioniers weeft de auteur haar eigen reflecties op deze ontdekkingsreis.

Naar de Aarde gaat ook over ‘aarden’ en angsten aangaan. Haarfijn en met zachte zelfspot beschrijft zij haar inzichten en emoties.

Deze gids voor de groene pionier staat vol inspiratie, bemoediging en handvatten voor wie zelf de sprong wil wagen. Naar een leven dat goed voelt voor jou en de Aarde.

Vegter gaf haar vaste baan in Amsterdam op om te onderzoeken hoe ze dichter bij de natuur kan leven. Zij werkt nu freelance als socioloog, onderzoeker en tekstschrijver.

Blog

De basis voor haar boek, de eerste aanzet, is haar blog. Haar zoektocht blijkt voort te komen uit een diep verlangen. Ze schrijft hierover in haar blog:

“Een lente geleden doe ik iets wat mij lang onmogelijk lijkt. Ik stop met mijn vaste baan. Vaak genoeg kijk ik met enige bevreemding terug op dit besluit. Mijn lieve baan opzeggen, zonder te weten wat, waar, hoe precies verder?

Ik, die gedij bij structuur, ‘weten waar ik aan toe ben’, die al van slag raakt bij een vergadering zonder agenda? Blijkbaar spreekt er een sterkere stem in mij, die zegt: doe het.

Die kracht om van koers te veranderen, voel ik voor het eerst op een avond in november 2016. Ik heb mijn Elizabeth Gilbert (Eat, Love, Pray) momentje van beslissende wanhoop niet op een badkamervloer, maar op een comfortabel vloerkleed in de woonkamer. ‘Ik. Wil. Dit. Niet. Meer!’ roept iets in mij. ‘Ik heb nu lang genoeg volgehouden.’

Het doelt op de dagelijkse gang door gehaaid Amsterdams verkeer, naar een kantoorbestaan waar een ratelende inbox en een agenda vol vergaderingen op mij wachten. Het verwijst naar de worsteling om ‘s avonds mijn opgestegen hoofd weer op mijn lichaam te krijgen.
En tot mijn verbazing zeg ik: ‘Ok’.

Ok, als in: ‘ik heb je gehoord. Ik haal je hier uit.’ En ik neem stap na stap na stap. Op 22 december 2016 teken ik mijn ontslag, 3 maart ruim ik mijn kantoor uit en op 21 maart houd ik mijn afscheidsspeech.