Ondertekening van het Plakkaat van Verlatinghe op 26 juli 1581. Leden van de Staten-Generaal zwoeren daarmee Filips II af als heerser.

Al geruime tijd voel ik de behoefte om iets te schrijven over de staatsrechtelijke situatie in Nederland. Ik ben geen jurist, geen staatkundige, maar ook een gewone burger kan met wat onderzoek een heel eind komen in het begrijpen waar we ons als burgers van Nederland nu in bevinden.

Waarom? Wel, nog meer dan voorgaande jaren komt er de laatste anderhalf jaar een toenemende kritiek vanuit de Nederlandse bevolking op de overheid, de regering. Het wantrouwen in de politiek stijgt met de dag. Geluiden variëren van: ‘de overheid vertegenwoordigt ons niet langer’ tot ‘er is geen democratie meer’. Iedere leek kan zien dat het demissionaire kabinet Rutte maatregelen invoert en wetten aanneemt, die niet tot de bevoegdheden van een demissionair kabinet behoren. Wat is er van onze vrijheid overgebleven? Die vrijheid, waar wij in het verre verleden zo hard voor hebben gevochten, in wat we noemen de Tachtigjarige Oorlog. De titel van mijn stuk is dan ook ontleend aan een lied dat in die tijd is ontstaan:

O, Nederland, let op u saeck
De tijt en stond is daer
Opdat nu in den hoek niet raek
U vrijheit, die voorwaer
U ouders hebben dier gecocht
Met goed en bloet en leven
Want sy werd nu gantsch en ‘teenemael gesocht
Tot niet te zijn verheven (1)

Hoe is het eigenlijk met ons staatsbestel gegaan sinds de Tachtigjarige Oorlog? En korte terugblik in de geschiedenis is hier op zijn plaats.

Plakkaat (of Acte) van Verlatinghe

Na 14 jaar strijd tekende de Staten-Generaal van de Verenigde Nederlanden op 26 juli 1581 deze Acte, waarmee men officieel het gezag verwierp van de Spaanse koning Filips II over onze landen. Dit was onze Nederlandse Onafhankelijkheidsverklaring. In de eerste alinea van de tekst wordt gesteld dat:

“als een vorst zijn plichten niet nakomt, maar in plaats van zijn onderdanen te
beschermen, hen probeert te onderdrukken als slaven, dan is hij geen vorst,
maar een tiran. In dat geval mogen zijn onderdanen (…) hem afzweren en een
andere leider kiezen.” (2)

En vervolgens wordt in het document alles opgenoemd wat deze koning had misdaan ten opzichte van het Nederlandse volk. En dat was niet misselijk!

Bijna tweehonderd jaar later, in 1776, stellen de Amerikanen een soortgelijke Onafhankelijkheidsverklaring op (Declaration of Independence), waarbij ze zich losmaken van Engeland. Hetzelfde argument wordt hier ook gebruikt , namelijk als de overheid/leider van een volk het volk niet dient, maar onderdrukt, dan heeft het volk het recht om deze overheid, c.q. leider af te zetten en een nieuwe te kiezen. Want: de overheid is in dienst van het volk en niet andersom (3). Volgens sommigen heeft de Nederlandse Acte van Verlatinghe hier zelfs als voorbeeld gediend.

De Republiek uitgeroepen!

Aan deze Onafhankelijkheidsverklaring van ons volk was natuurlijk heel wat vooraf gegaan, waar ik hier nu niet op in ga. Onder andere de Unie van Utrecht, die wel genoemd wordt de grondslag voor de latere grondwet van Nederland. En er is ook heel wat op gevolgd. Na het verwerpen van de koning van Spanje als hun leider, zochten de Staten-Generaal naar een andere vorst die hun landen kon besturen. Dat was immers in die tijd gebruikelijk: een één hoofdige leider, liefst van adel. Ze klopten aan bij de koning van Frankrijk, bij de koningin van Engeland, bij de hertog van Anjou, en nog bij een Engelse graaf, maar die hadden geen van allen zin om dit kleine oproerige landje onder hun hoede te nemen. Ook Willen van Nassau, bijgenaamd De Zwijger, die vanaf het begin het verzet had geleid, kwam niet in aanmerking, want hij werd in 1584 vermoord. Toen zat er niets anders op dan iets nieuws te verzinnen: namelijk het uitroepen van een Republiek!

Zo werd de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden geboren in 1588. En die republiek bestond uit een Statenbond, dat wil zeggen: de afzonderlijke Gewesten hadden elk hun eigen bestuur. Het federale bestuur werd gevormd door de Staten-Generaal, die bestond uit één Kamer, met daarin de vertegenwoordigers van de afzonderlijke Staten of Gewesten. De Tweede Kamer kwam pas veel later in beeld. Want hoe ging het verder met de staatshuishouding van De Nederlanden?

Het ging een hele tijd heel goed met de Republiek. Er werd veel handel gedreven met oost en west. De zeevloot van de Lage Landen bestond uit 2000 schepen en was daarmee machtiger dan die van Engeland. Er werd gekoloniseerd, de Oost-Indische en West-Indische Compagnieën werden opgericht, er werden zwarte mensen als slaven versleept van Afrika naar o.a. Amerika, de stad Nieuw Amsterdam werd opgericht aan de Amerikaanse oostkust, bevolkt door veel Nederlandse Immigranten en er werd flink geld verdiend door de machtige Koophandelfamilies aan de Amsterdamse grachten. Deze gesloten klasse leverde ook de Regenten die de steden bestuurden. Met de vrijheid van het volk was het echter niet zo goed gesteld. Rond 1747 was de macht van stadhouder Willem IV zo groot, dat de Republiek begon te lijken op een constitutionele monarchie zonder gekroonde vorst. Wat was er aan de hand?

Oranje-gasten

Ondanks dat de Nederlanden een Republiek was, had men toch voor een soort éénhoofdig leiderschap gekozen in de vorm van Stadhouders. Dit waren allen nakomelingen van Willem de Zwijger, van het geslacht Nassau. Ze droegen ook allemaal de titel ‘Prins van Oranje’. Maar was dat wel terecht? We hebben op school geleerd dat Philibert de Châlon zijn Prinsdom Orange in Frankrijk bij zijn overlijden had nagelaten aan de oudste zoon van Willen de Rijke van Nassau en dat was onze Willem, de ‘Vader des Vaderlands’. Voorwaarde daarvoor was dat hij katholiek moest zijn. Dus werd Willem katholiek. Dat is wat ik op school heb geleerd. Maar volgens Koningshuis-deskundige Johan Oldenkamp was de eis anders, namelijk de opvolger moest katholiek opgevoed zijn. En Willem was luthers opgevoed! Ergo: had hij die titel wel mogen dragen? Officieel dus niet, zegt Oldenkamp (4). Het gebiedje waar het over gaat is later ook ingelijfd bij Frankrijk en bestaat dus al lang niet meer.

Na Willem de Eerste kwam zijn zoon Maurits aan het bewind als stadhouder. Maurits was aanvankelijk een leerling en bewonderaar van Johan van Oldenbarnevelt, maar later heeft hij hem laten onthoofden. Maurits ruimde al zijn politieke tegenstanders uit de weg en was dus een echte dictator. Die dictatoriale handelswijze is na zijn dood voortgezet door zijn broer Frederik Hendrik. En ook diens zoon, Willem II was zo iemand; in 1650 probeerde hij een coup te plegen in Amsterdam, die mislukte. Hij had de Regenten die tegen hem waren laten opsluiten in Slot Loevestein en wilde een militaire dictatuur vestigen. Kort daarna overleed hij. Zijn zoon werd kort na zijn overlijden geboren en was dus voorlopig niet in staat het stadhouderschap uit te voeren. De Regenten van de westelijke staten Zeeland, Holland en Utrecht waren blij dat ze van het instituut Stadhouder verlost waren. Onder het volk echter was er veel sympathie voor de “Oranjes”. Zij waren de prinsgezinden, ook wel genoemd orangisten.

Stadhouders

In de Noordelijke staten Friesland, Groninger Stad en Ommelanden en Drenthe was wél een Van Nassau stadhouder, namelijk Willem Frederik van Nassau-Dietz en later zijn zoon Hendrik Casimir. Dit was een zijtak, die niet rechtstreeks afstamde van Willem de Zwijger.
In het westen werd Johan de Witt Raadspensionaris en de feitelijke regeerder. Hij heeft veel goeds gedaan, onder andere tekende hij de Vrede van Westminster met Engeland in 1654 en wist heel veel corruptie in de Lage Landen te bestrijden.

In 1672 was Willem III oud genoeg om het stadhouderschap op zich te nemen. Hij wilde Johan de Witt uit de weg ruimen en hitste daartoe de bevolking op en trok tegelijkertijd de burgerwacht terug, zodat Johan en zijn broer Cornelis de Witt in het openbaar gelyncht werden! De steun van het volk aan de stadhouder werd door hem niet beantwoord met verbeteringen. Integendeel, vrienden van Willem kregen de mooie baantjes, corruptie en afpersing namen sterk toe. Ook werd Willem III koning van Engeland, Schotland en Wales. Op het hoogtepunt van zijn macht stierf hij in 1702 op 51-jarige leeftijd. Omdat hij geen kinderen had, stief daarmee de tak van Willem de Zwijger uit en ook het ‘Oranjehuis’.

In 1747 verscheen stadhouder Willem IV ten tonele. Er was op dat moment een enorme oorlogsdreiging vanwege de verovering door Franse troepen van Staats-Vlaanderen. Dat veroorzaakte onder de bevolking een hevig oproer en een roep om een stadhouder. Dat was Willem Karel Hendrik Friso van Nassau-Dietz, van de noordelijke tak. Eerst was hij stadhouder van alleen Friesland, daarna kwamen ook Stad en Ommelanden, Drenthe en Gelre er bij en nog later de andere Staten van de Nederlanden. In mei 1747 was hij zodoende de eerste stadhouder van alle Staten van de Republiek. Ondanks dat hij slechts 4 jaar regeerde, kon hij in korte tijd veel macht naar zich toetrekken, zodat er eigenlijk sprake was van een verhulde monarchie. In 1751 stierf hij en zijn oudste zoon volgde hem op. Het stadhouderschap was inmiddels erfelijk verklaard, dus toen de jongen volwassen werd, werd hij automatisch aangesteld als Willem V in 1766.

Patriotten

Rond 1782 kwam een nieuwe beweging op, die van de Patriotten. Zij werden geïnspireerd door de Amerikaanse Revolutie en eisten meer vrijheid voor het volk. Ze vonden dat ze de vrijheidsstrijd van de 80-jarige oorlog moesten voortzetten. Zij waren tegen de macht en corruptie van de stadhouders en zijn maten en kregen steeds meer aanhang. In steden met veel patriotten werden vrijkorpsen opgericht en werden hervormingen doorgevoerd.

Er ontstonden spanningen met de orangisten. Willem V vond Den Haag niet meer veilig en verhuisde naar Gelderland, dat overwegend orangistisch was (5). Helaas steunde de Pruisische koning zijn zwager, waardoor de patriottische omwenteling deels werd teruggedraaid. In Frankrijk was intussen (in 1789) de Franse Revolutie losgebarsten, met het ideaal van Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. Dit had tot gevolg dat Franse soldaten – met hulp van patriotten die naar Frankrijk waren gevlucht – in 1795 ook de Nederlanden binnentrokken, waar zij enthousiast werden onthaald. Op 18 januari 1795 vluchtte Willem V naar Engeland, waarop in de Nederlanden groot feest werd gevierd! Een dag later, 19 januari 1795, werd de Bataafse Republiek opgericht, gevormd naar het voorbeeld en met militaire steun van Frankrijk.

De Bataafse Republiek

Elf jaar hield de Bataafse Republiek stand en in die tijd probeerde men te komen tot een democratisch functionerende overheid en het creëren van een Grondwet. Dit vond plaats naar het voorbeeld van de Franse Revolutie. Ook was de Republiek niet helemaal zelfstandig, want ze was een vazalstaat van Frankrijk. Bij het Verdrag van Den Haag, op 16 mei 1795 was met Frankrijk afgesproken dat de Nederlanden – in ruil voor de erkenning van de soevereine staat De Bataafse Republiek – 100 miljoen gulden moest betalen en een Frans leger van 25.000 man binnen zijn grenzen moest herbergen, kleden en voeden. Staats-Vlaanderen, Venlo en Maastricht werden afgestaan aan Frankrijk en het gezag over de haven van Vlissingen werd gedeeld met Frankrijk. Het is derhalve niet verwonderlijk dat Frankrijk herhaaldelijk ingreep in het democratiseringsproces van de Republiek.

Het eerste wat er gebeurde was dat het gewest Holland op 31 januari 1795 kwam met een Verklaring van de rechten van de mens en de burger. Een belangwekkend document, waar door de patriotten al decennia lang over was nagedacht (6). Van belang is dat ook hier is opgenomen dat het volk het recht heeft een regering te veranderen, te verwerpen en een andere te kiezen, want de soevereiniteit van het volk kan en mag niet worden aangetast. Hier zien we hetzelfde principe verwoord als in de Acte van Verlatinghe uit 1581. Ook werd in deze Verklaring overgegaan tot het afschaffen van onder andere het ambt van Stadhouder, van Raadspensionaris en de ridderschap.

Nu wilde men komen tot het opstellen van een Grondwet. Het realiseren en naleven daarvan ging aanvankelijk zeer moeilijk, waardoor er drie staatsgrepen plaatsvonden in twee jaar tijd. De eerste, op 22 januari 1798, leidde tot de ‘Staatsregeling voor het Bataafse Volk’, dat beschouwd wordt als de allereerste grondwet in de Nederlandse geschiedenis. De republiek was nu geen statenbond meer, het federalisme werd vervangen door een centraal bestuur. Nieuwe zaken waren o.a. vrijheid van drukpers, militaire dienstplicht, uniforme stelsels voor de rechtspraak, munten, maten en gewichten en nationale belastingen.

Volgens de aangenomen Grondwet moesten de leden van de nieuwe ‘Constituerende Vergadering’ door het volk gekozen worden. Dat gebeurde echter niet! Waarop er opnieuw een staatsgreep plaatsvond op 12 juni 1798 met de steun van Frankrijk. Verkiezingen voor de volksvertegenwoordiging werden nu wél gehouden op 13 juli 1798. Het daaruit voortvloeiend ‘Intermediair Wetgevend Lichaam’ kwam op 31 juli van dat jaar voor het eerst bij elkaar. De 44 leden werden gesplitst in een Eerste en een Tweede Kamer!
Toen er later opnieuw niet werd voldaan aan de in de nieuwe Grondwet gestelde eisen, vond er weer een staatsgreep plaats, dit keer op 18 september 1799. Het democratiseringsproces verliep moeizaam.

Napoleon

Intussen was in 1799 Napoleon Bonaparte in Frankrijk aan de macht gekomen. Toen was het afgelopen met de Franse revolutie en de democratiseringsprocessen. Napoleon was een dictator. Hij was erg wantrouwig; hij wilde alles onder controle houden, ook in de vazalstaten. Al snel begon hij zich actief te bemoeien met de gang van zaken in de Bataafse Republiek. Hij draaide onder meer het besluit terug om geen éénhoofdig staatshoofd te hebben, zoals een Stadhouder of een Raadspensionaris, alsmede vele andere verworvenheden. Het kwam er op neer dat in 1805 door Napoleon werd bewerkstelligd dat er een Raadspensionaris werd benoemd, en dat werd Rutger Jan Schimmelpenninck. Er kwam een nieuwe Grondwet, die een presidentieel systeem invoerde, dus een éénhoofdige leider. De staatsvorm was te vergelijken met een constitutionele monarchie, waarbij de hoogste functie werd ingevuld door de Raadspensionaris. Deze benoemde alle ambtenaren, alle leger- en marineofficieren, ambassadeurs en leden van de rechtbanken en bepaalde de hoogte van het salaris van de ambtenaren en ook van hemzelf. Wetten en begrotingsvoorstellen werden gedaan door een Wetgevende Vergadering, maar op voorstel van de Raadspensionaris. Hij nam zijn intrek in paleis Huis ten Bosch in Den Haag.

Napoleon intussen verloor de Slag bij Trafalgar tegen de Engelsen en als gevolg daarvan wilde hij zijn vazalstaten meer aan zich binden. In het voorjaar van 1806 voerde hij de spanningen in de Republiek op door te dreigen met inlijving. De soevereiniteit kon worden behouden door van de Republiek een koninkrijk te maken onder koningschap van Napoleons broer Lodewijk. Chantage dus.
Zo kwam er in 1806 een einde aan de Bataafse Republiek.

Koninkrijk Holland

Over Lodewijk Napoleon is veel lovends geschreven, maar de werkelijkheid zag er heel anders uit. Hij liet zich toezingen als ‘vader des vaderlands’, maar was behoorlijk dictatoriaal. Zo scherpte hij de censuur op de vrije pers sterk aan. In opdracht van zijn broer creëerde hij een uitgebreid informantennetwerk bij de politie, die iedereen die maar een klein beetje afwijkende mening had, registreerde en soms ook arresteerde. De patriotten konden hun informatie zeker niet meer drukken en verspreiden.
Toch loste Lodewijk de verwachtingen van zijn broer niet in en op 9 juli 1810 lijfde Napoleon het hele Nederlandse grondgebied alsnog in bij Frankrijk.

Deze inlijving luidde een sombere tijd in voor de Nederlanders. De handel kwam stil te liggen, de economie ging sterk achteruit, de censuur werd nog erger en dan was daar de conscriptie, de militaire dienstplicht waardoor ongeveer 35.000 dienstplichtige jongemannen zich moesten aanmelden bij het leger van Napoleon. Velen daarvan sneuvelden tijdens Napoleons veldtocht naar Rusland. Veel Nederlanders vestigden hun hoop op de terugkeer van de zoon van voormalig stadhouder Willem V als ‘redder des vaderlands’. Het geluid van de patriotten werd niet meer gehoord.

Koning Willem I

Maar spoedig keerde het tij. In 1813 leed Napoleon een verpletterende nederlaag in Rusland. De Franse autoriteiten raakten in paniek, vooral toen in ons land de oude strijdkreet weer klonk: ‘Oranje Boven!’. Franse soldaten ontvluchtten ons land, niet zonder eerst Woerden en Arnhem hevig te plunderen, waarbij alleen al in Arnhem 2000 doden vielen. De prinsgezinden/orangisten in ons land kregen de overhand en een driemanschap van Van Hogendorp, Van Limburg Stirum en Van der Duyn van Maasdam gingen op zoek naar de zoon van voormalig stadhouder Willem V.

Het merkwaardige was, dat niemand die zoon kende. De Nassau ’s hadden sinds hun vlucht naar Engeland geen enkel contact onderhouden met de orangisten in Nederland. Niemand wist zelfs waar die zoon zich bevond. Het driemanschap stuurde boden uit naar Engeland en Duitsland om hem te vinden.

Die zoon, Willem Frederik, was, volgens Johan Oldenkamp (7), in werkelijkheid de derde zoon van Willem Batavus Sirtema van Grovestins, die kennelijk een uitstapje had gemaakt met de vrouw van Stadhouder Willem V, Frederike Sophie Wilhelmina Van Pruisen. Hij was dus in feite geen Nassau. Of hij zich daarvan bewust was, weten wij niet. Hoewel hij evenmin een nazaat was van Willem de Zwijger, bediende hij zich toch van de naam ‘Van Oranje-Nassau’ en tijdens de vredesonderhandelingen te Amiens tussen Engeland en Frankrijk (1802) besprak hij met de Engelsen de mogelijkheid om het Huis van Oranje weer macht te geven en zo niet, dan een flinke schadeloosstelling te verstrekken. Hij was vooral geïnteresseerd in de hoogte van die schadevergoeding.

Maar het volk van de Nederlanden riep om Oranje. Het leek wel of iedereen vergeten was hoe dictatoriaal de Stadhouders van het geslacht Nassau altijd geweest waren. Men had geleden onder de Franse onderdrukking en wilde evenmin weer het moeizame proces van democratisering, leek het wel. Willem Frederik toonde zich blij verrast en kwam zo snel mogelijk per schip naar Nederland, waar hij in Scheveningen aan land kwam . Hij werd overal in de Nederlanden met enthousiasme onthaald. Hij noemde zich aanvankelijk ‘Soevereine Prins der Verenigde Nederlanden’. Op 2 december 1813 werd hij beëdigd als ‘Soeverein Vorst’, want hij wilde zich persé geen ‘koning’ noemen. Uit bescheidenheid? In elk geval nam hij voortvarend de staatszaken ter hand en vaardigde de opdracht uit tot een nieuwe grondwet, waarbij hij de uitkomst van de beraadslagen danig beïnvloedde. Het resultaat was een grondwet waarbij de provinciale zelfstandigheid verdween, mede doordat nu echt een Tweede Kamer werd toegevoegd aan de Staten-Generaal, waardoor de politieke macht landelijk geconcentreerd werd. Er ontstond een monarchale, gecentraliseerde staat met grote bevoegdheden voor de regerend vorst. Diens bevoegdheden waren zo ruim geformuleerd, dat hij autocratisch kon regeren (8).
Het Nederlandse volk leek apathisch, na alle turbulenties van de voorgaande jaren. Ze lieten het regeren graag over aan de soevereine vorst. In 1815 riep deze zichzelf toch uit tot ‘koning’. Koning Willem I.

Het jaar 1848

Dit was een belangrijk jaar voor heel Europa. Overal braken revoluties uit, van Duitsland, Hongarije, Oostenrijk tot in Italië, Zwitserland, Zweden en België en Frankrijk. Al deze opstanden hadden tot doel een liberale grondwet mogelijk te maken en het verdrijven van vreemde overheersers. In Frankrijk werd de Tweede Franse Republiek uitgeroepen, waardoor een einde kwam aan de monarchie.

Ook in de Nederlanden dreigde zoiets, aangezien koning Willem II, die sinds 1840 aan de macht was, elke grondwetswijziging had tegengehouden, die zijn soevereine machtsuitoefening zou beperken. Eerdere wijzigingsvoorstellen in 1844, geïnstigeerd door de liberale voorman J.R. Thorbecke, die beoogden rechtstreekse verkiezingen van de Tweede Kamer en ministeriële verantwoordelijkheid in te voeren, werden door hem geweigerd met de woorden: ”Als men het schavot voor Mijne oogen oprigt, zal ik het schavot beklimmen, liever dan te onderteekenen’.

Maar door de roerselen in de rest van Europa werd hij bang en verklaarde dat hij ”in één nacht van conservatief tot liberaal” was geworden en gaf derhalve zijn toestemming voor de nieuwe Grondwet. Dit was het begin van het huidige Parlementaire stelsel, zoals wij dat nu nog kennen. Kroonprins Willem Alexander Paul Frederik Lodewijk, die later koning Willem III zou worden, keerde zich fel tegen zijn vader vanwege deze Grondwet. Volgens onderzoeker Oldenkamp heeft deze prins Willem op 17 maart 1849 zijn vader vermoord tijdens een uit de hand gelopen ruzie in Paleis Het Loo te Apeldoorn. Het lijk werd met spoed vervoerd naar Tilburg, zodat het officiële verhaal was dat hij in Tilburg door ademnood om het leven was gekomen. Prins Willem was niet op de begrafenis van zijn vader aanwezig, omdat hij ‘toevallig’ tijdelijk in Engeland zou zijn geweest. Op 12 mei 1849 werd hij als koning Willem III ingehuldigd (9).

Koning Willem III stond bekend als ‘koning Gorilla’ vanwege zijn seksuele uitspattingen, ook tijdens zijn huwelijk. Daardoor kreeg hij syfilis en werd onvruchtbaar. Op zijn 61e jaar huwde hij met Emma van Waldeck-Pyrmont, die vervolgens een kind kreeg van Jonkheer De Ranitz. Dat kind was Wilhelmina, die dus ook geen Van Nassau was.

Maar…in het jaar 1848 gebeurde er nóg iets!

En dat weet bijna niemand. Vanaf dat jaar staat De Staat der Nederlanden ingeschreven in het handelsregister van Washington D.C. in de V.S. van Amerika (10). Hier lijkt hetzelfde te zijn gebeurd als met de Republiek van de V.S., die namelijk in 1871 veranderd is in een corporatie, een bedrijf. Ik heb dit beschreven in een eerder artikel: Trump en de democratie in Amerika.

In hetzelfde jaar 1848, toen er in ons land uiteindelijk een parlementaire democratie ontstond, met volksvertegenwoordigers, die door het volk gekozen worden, met vrijheid van onderwijs, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van vereniging en vergadering, allemaal vrijheden die nieuw waren in die tijd en waar onze voorouders lang voor gestreden hadden, in datzelfde jaar is – achter onze rug om – de Staat der Nederlanden kennelijk ingeschreven als een bedrijf, een firma en zijn onze burgers in feite niet meer dan werknemers, loonslaven. Hoe is dat gekomen? Wie heeft dat gedaan?
Daar heb ik (nog) geen antwoord op.

O Nederland, let op uw zaak!

Want er is nog meer dat we moeten weten. En dat is evenzeer schokkend. Het heeft te maken met de Tweede Wereldoorlog.

Wilhelmina

Hier moet ik opnieuw een lid van het Huis van ‘Oranje-Nassau’ in beeld brengen. Want hoewel de macht van de Koning(in) door de Grondwet van 1848 danig verminderd was en feitelijk teruggebracht tot een ceremoniële functie, wist Koningin Wilhelmina toch de tirannieke aard van haar voorvaderen tot leven te brengen, ook al was ze dan biologisch niet de dochter van Koning Willem III. In 1932 schafte zij het toen bestaande volkslied van de Nederlanden af en verving dat door het Wilhelmus. Na de Franse tijd was er in 1816 door admiraal Van Kinsbergen een wedstrijd uitgeschreven, waarbij het Nederlandse volk zijn eigen volkslied kon kiezen. In 1817 werd ‘Wien Neerlands Bloed’ – dat was gecomponeerd door Johann Wilms op een gedicht van Hendrik Tollens – met zeer grote meerderheid door de Nederlanders gekozen als het officiële Nederlandse volkslied. Na augustus 1932 echter werd iedere Nederlander verplicht het Wilhelmus te gebruiken als volkslied, soms op straffe van uitsluiting (11).

Ook was er in de Grondwet toen nog het belangrijke artikel 21 dat luidde: “De Koning der Nederlanden kan geen vreemde Kroon dragen. In geen geval kan de zetel der regering buiten het Rijk worden verplaatst.”

Dit artikel is door Wilhelmina met voeten getreden toen zij, op 13 mei 1940 ‘plotseling’ het land ontvluchtte en naar Engeland ging, zogezegd als reactie op de dreigende inval van Duitse troepen in de Nederlanden. Was zij naar Suriname of de Nederlandse Antillen gegaan, of naar toenmalig Nederlands-Indië, dan had zij de Grondwet niet overtreden, want deze rijksdelen waren toen officieel Nederlands grondgebied. Maar zij ging naar Engeland en nam de leden van het kabinet Gerbrandy met zich mee. Het parlement werd niet ontbonden en was vanaf 14 mei het hoogste bestuursorgaan. En dat kwam Hitler heel goed uit, want daardoor was het mogelijk dat hij Dr. Albert Seyss-Inquart op 18 mei 1940 per decreet kon benoemen als Rijkscommissaris van Nederland. Op 29 mei 1940 werd deze door het Nederlandse parlement officieel ingezworen. Hij is dan tegelijk koning en regering. Vanaf dat moment was ons land geen door Duitsland bezet gebied, maar een provincie van Duitsland!

De ‘vlucht’ van de koninklijke familie was niet zo plotseling als het werd voorgesteld. Al op 13 november 1939 keurde het Britse oorlogskabinet de asielaanvraag goed van Koningin Wilhelmina en haar kabinet. Na deze goedkeuring begon men in Nederland in het geheim met de voorbereidingen voor de ‘vlucht’ (12). Door deze actie heeft Wilhelmina dus ons land uitgeleverd aan de Duitsers. Dat noemen we landverraad.

Het was al duidelijk dat Wilhelmina Nazisympathieën had, niet alleen omdat ze haar dochter Juliana liet trouwen met de SS-er Prins Bernhard zur Lippe, maar ook door wat er gebeurde twee dagen voor de bruiloft. Op 5 januari 1937 werd in Den Haag een galaconcert gegeven ter ere van het bruidspaar. Wilhelmina wilde persé dat naast het Wilhelmus ook het Horst-Wessel-lied zou worden gespeeld, het partijlied van de Nazi’s. Peter van Anrooy, de vaste dirigent van Wilhelmina, en 25 leden van zijn orkest weigerden dit, waarop Wilhelmina hem op staande voet ontsloeg en liet vervangen door Walter Boer, de dirigent van de Koninklijke Militaire Kapel. Bij het spelen van dit lied brachten velen de Nazi-groet, onder wie Wilhelmina!

Hoe ging het verder?

In 1943 werd door de geallieerden opgericht de SHAEF, dat is de Supreme Headquarters Alied Expeditionary Force, onder leiding van Generaal Montgomery. SHAEF was verantwoordelijk voor Noord-Europa.

Op 4 mei 1945 tekent het Duitse leger een wapenstilstand met Montgomery op de Lùneburger Heide, in Nedersaksen, Duitsland. Vanaf dat moment vallen Noord-Duitsland en ook Nederland onder het SHAEF-commando en behoren officieel tot het Amerikaans grondgebied. Nederland was immers een deel van Duitsland geworden in 1940. En dat is nooit veranderd (13). Er is dus nooit een vredesverdrag tussen Nederland en Duitsland getekend op 5 mei 1945 in Hotel “De Wereld” in Wageningen, met Prins Bernhard als getuige. Dat was allemaal nepnieuws, bedrog.

Intussen had Wilhelmina in Londen plannen gesmeed om na de bevrijding een militair bewind in Nederland in te stellen, met haarzelf aan het hoofd, en de parlementaire democratie op een laag pitje te zetten. Dat plan werd door veel Nederlanders in bezet gebied met argwaan bekeken. Gerard de Boer schrijft:

Uiteindelijk is van Wilhelmina’s plan voor een autoritair bewind niets terechtgekomen. En ook haar militair gezag werd na veel tegenstand,
en tot grote vreugde van de Nederlandse bevolking, op 4 maart 1946 alweer opgeheven (14).

Op 8 mei 1945 was Wilhelmina teruggekeerd in Nederland en had gewoon weer plaats genomen op de troon, terwijl dat grondwettelijk helemaal niet kon (op basis van het bovenstaande). Het 2e kabinet Gerbrandy werd gevormd, zonder dat er de vereiste parlementsverkiezingen werden gehouden. Daarom was dit kabinet Gerbrandy II niet rechtsgeldig en dat geldt ook voor alle kabinetten en parlementen daarna tot op heden. Arno van Kessel, advocaat voor de groep ‘Artsen voor Waarheid’, legt het allemaal helder uit. Hij heeft alles onderzocht en gedocumenteerd. Hij zegt dat we na de Tweede Wereldoorlog nog steeds geen wettige regering hebben. Alle wetten en verdragen en maatregelen die zijn ondertekend na 8 mei 1945 zijn juridisch gezien nietig. Ook het Europese Verdrag. De groep ‘Artsen voor Waarheid’ doet derhalve aangifte tegen “Mark Rutte, Hugo de Jonge en alle medeplegers”. De aangifte met 55 bijlagen is te vinden op de website aangifteoverheid.nl.

En dan dit…

Is er sprake van buitenlandse inmenging in de Nederlandse politiek? Uit divers onderzoek blijkt dat er internationale leiderschapstrainingen bestaan, waar bekende politici zijn en worden opgeleid. In de eerste plaats was er lange tijd het International Visitors Leadership Program (IVLP), dat opgericht werd door Nelson Rockefeller. Inmiddels weten we dat de Rockefellers behoren tot de machtselite van de wereld en de beheersers van het bankensysteem. Zij oefenen hun macht uit buiten het oog van het publiek, in het geheim. Dit programma is in 1985 gevolgd door Jan Peter Balkenende, die daarna een politieke bliksemcarrière heeft gemaakt door vier maal achtereen Minister President te zijn. In 2003 heeft hij de Staat der Nederlanden officieus laten inlijven als een toegevoegde staat aan de USA. Bijgaande link laat een document zien die dat bewijst.

In 1992 is eenzelfde soort instituut opgericht door Klaus Schwab, de oprichter van het Wereld Economisch Forum. Hij noemde dit Global Leadership of Tomorrow School. Leden van de eerste klas waren onder anderen Angela Merkel, Nicolas Sarkozy en Tony Blair. Zij werden later wereldleiders. In 2004 werd deze school opnieuw opgericht onder de naam Young Global Leaderships (15). Het doet zich op de website voor als een aantrekkelijk programma voor jonge ambitieuze mensen uit zgn. ontwikkelingslanden, Afrika, India etc., maar we zien onder de afgestudeerden vele westerse politieke leiders: Jacinda Ardern, de premier van Nieuw-Zeeland; Emmanuel Macron, de president van Frankrijk; Sebastian Kurz, tot voor kort de kanselier van Oostenrijk en Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie. We vinden er ook de gouverneur van Californië, Gavin Newsom en de huidige Amerikaanse minister van Transport Peter Buttigieg. Voeg daarbij Mark Rutte (NL) en Alexander De Croo (BE). Dit blijken allen leiders te zijn die dezelfde harde lijn voeren inzake de zogeheten corona – pandemie, wat in feite neerkomt op tot grote schaal misleiden en onderdrukken van de bevolking. Ernst Wolff (16), een Duitse onderzoeker hiervan, zegt dat de democratie zoals we die kenden stilzwijgend is geannuleerd. En dat gebeurt op wereldschaal.

Tot slot

Welke conclusies moeten we uit dit alles nu trekken?
In de eerste plaats blijkt uit onze vaderlandse geschiedenis dat er steeds weer mensen opstaan in onze gebieden, die streven naar een samenleving, die goed is voor iedereen. De patriotten uit de 16e en 17e eeuw drukten dat uit in het adagium dat een volk het recht heeft een overheid te verwerpen die de mensen onderdrukt en een nieuwe overheid te kiezen, die dienstbaar is aan de bevolking. We zien dat verwoord in het Plakkaat van Verlatinghe in 1581 en in de Verklaring van de Rechten van de mens en de burger in 1795. Dat leidde in beide gevallen tot het ontstaan van een Republiek.

Daartegenover staan krachten die afhankelijkheid van autoriteit stimuleren, wat in alle gevallen leidt tot machtsmisbruik van enkelingen. Dit wordt in onze geschiedenis vertegenwoordigd door het geslacht van wat wij noemen ‘Oranje-Nassau’ , hoewel de leden ervan lang niet allemaal gerechtigd blijken te zijn die namen te dragen.

Mijn generatie heeft op school nog geleerd, dat wij de overheid dienen te gehoorzamen ’die God over ons gesteld heeft’. Dit Calvinistische standpunt heeft er onder andere in de Tweede Wereldoorlog toe geleid, dat verhoudingsgewijs maar weinig Nederlanders verzet hebben geboden tegen de Nazi’s.

Ondertussen is ons land verkwanseld en heeft de Staat der Nederlanden zelfs geen eigen soevereiniteit meer, laat staan de burgers ervan. Immers, wij zijn nog steeds een deel van Duitsland en nu zelfs ook een deel van de USA. Ons hele rechts- en politieke systeem heeft geen enkele juridische basis. Dat betekent ook dat we alle besluiten en maatregelen van het kabinet Rutte in de prullenbak kunnen gooien.  Bovendien zijn er krachten aan het werk, die voor ons niet zichtbaar zijn en die we kunnen beschouwen als ongrijpbare, onbestuurbare buitenlandse invloeden op onze politiek.

Wat te doen?

In de eerste plaats is het belangrijk dat we ons bewust worden hiervan. Bewust van de huidige situatie, maar ook bewust van onze geschiedenis. Het is ook mooi om te beseffen dat wij altijd en nu nog steeds in alle overheidsdocumenten, in binnen- en buitenland, aangeduid worden als ‘De Nederlanden’. Dat betekent dat wij een pluriform volk zijn, met diverse tradities en soms ook diverse talen. Laten wij dat eren.

In de tweede plaats is het belangrijk dat we niet bij de pakken neer gaan zitten. Ons volk heeft verschillende malen een voorbeeldfunctie gehad voor andere volken, onder andere voor de Amerikanen tijdens hun revolutie. Hoewel een klein land, hebben we internationaal een belangrijke positie, niet alleen als handelsnatie, maar ook in geestelijk opzicht. Niet alleen door bekende personen die grote denkers waren, maar door de geestkracht, het creatieve elan van ons volk! Ook in de huidige situatie bestaan er verschillende groepen die nadenken over een andere wijze van (zelf-)bestuur, plaatselijk, regionaal en misschien ook landelijk. Laten wij opstaan en de handen ineen slaan!

BRONNEN:

[1] 1626, tijdens 80-jarige oorlog/ uit Valerius Gedenck Clanck

[2] https://www.nederlandseonafhankelijkheid.nl/geschiedenis/placcaat-van-verlatinghe-in-modern-nederlands/

[3] De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring (4 juli 1776)

[4] https://pateo.nl/HTML/NL/Pateo_TV/PateoTV021.ht

[5] Hij vestigde zich in Het Valkhof te Nijmegen.

[6] https://nl.wikisource.org/wiki/Verklaring_van_de_rechten_van_de_mens_en_de_burger_(Holland)

[7] https://pateo.nl/HTML/NL/PateoPedia/Personen.htm

[8] https://historiek.net/het-begin-van-het-koninkrijk-der-nederlanden/54095/

[9] https://pateo.nl/HTML/NL/PateoPedia/Personen/Koning_Gorilla.htm

[10] https://krishnananda949.wordpress.com/2020/05/08/fraudedossier-staat-der-nederlanden/

[11] https://gerard1945.wordpress.com/2015/10/04/koningin-wilhelmina-schafte-in-1932-ons-democratisch-gekozen-volkslied-af/

[12] https://gerard1945.wordpress.com/2015/10/17/de-plotselinge-vlucht-van-koningin-wilhelmina-en-haar-regering-in-mei-1940-was-al-vanaf-november-1939-voorbereid/

[13] https://www.butchute.com/video/pPghQOY6915a/ Op deze video legt advocaat Arno van Kessel het een en ander uit.

[14] https://gerard1945.wordpress.com/category/koningin-wilhelmina/

[15] https://www.younggloballeaders.org/

[16] https://stichtingvaccinvrij.nl/waarom-wij-dit-gaan-winnen-lezing-van-ernst-wolff-die-viraal-gaat/

 

Afbeelding 1 t/m 4: Wikipedia
Albeelding 5: Internet Archief
Afbeelding 6: Wikipedia
Afbeelding 7: Collectie Gerard de Boer

Website Lauri Fransen: In de Cirkel van Isis

Dit artikel verscheen eerder op Transitieweb.nl.

Lees ook het boek Het Bataafse Experiment