De stad Cherán in Mexico (20.000 inwoners) weigert tot op heden mee te doen met de partijpolitiek, de verkiezingen en de corruptie van de overheid. In 2011 zwierden de bewoners alle politici, de burgemeester én zelfs de politie buiten en besloten om samen en onder elkaar een lokaal zelfbestuur te organiseren. Ook de veiligheid van de stad is in handen van de bewoners zelf. Geen enkele politieke  partij noch propaganda zijn toegestaan. Sindsdien zijn de misdaad en het geweld er quasi verdwenen.

Er is in 10 jaar tijd geen enkele moord of kidnapping geweest in Cherán. Dat is niet normaal in Mexico.

Opstand

Het is eigen aan verticale machtsposities (het bekende patriarchale piramidesysteem) dat er onvermijdelijk corruptie ontstaat en dat bestuurders en beleidsfiguren er alles aan doen om hun macht te behouden. Zelfs indien ze daarvoor hun eigen bevolking moeten beliegen, bestelen of verkopen aan corporaties. In Cherán verkocht de vroegere burgemeester de bossen rond de stad aan grote corporaties die het hout kwamen oogsten en het bos verwoestten.

Toen ontstond er een spontane opstand bij de bewoners (gestart door de vrouwen) en werden het houtbedrijf en de burgemeester weggejaagd. De bewoners namen zelf het bestuur van hun stad in handen en lieten zich daarbij inspireren door hun oude, inheemse en voorouderlijke tradities en roots.

In de unieke bestuursvorm van Cherán ligt de echte macht volledig bij de mensen. Er wordt geen enkel besluit genomen zonder consensus van de hele bevolking. Zowel wat betreft de werkgelegenheid in de stad als de toewijzing van openbare diensten, het toezicht op de besteding van de begroting en het regelen van de veiligheid. Het gezag van de gemeenschapsvergadering staat boven dat van elk ander overheidsorgaan.

Volksdemocratie

Cherán kiest voor een horizontaal bestuur waarbij iedereen gehoord wordt. Een soort directe volksdemocratie die niet alleen het bos van de ondergang kon redden maar ook vrede brengt. Ondertussen volgen ook andere steden in Mexico het voorbeeld van Cherán. In die steden is het de lokale gemeenschap zelf die beslist over hun woongebied, hun grondstoffen en hun dagelijkse leven, en niet de machtige lobbygroepen, wereldvreemde politici of grote corporaties.

We hebben geen politici en partijen nodig om samen in vrede en voorspoed te leven. Integendeel. Dat is de conclusie die de bewoners van Cherán zelf ervaren en tonen.

En dat is ook wat Larken Rose bewijst en schrijft in zijn baanbrekende boek ‘Het meest gevaarlijke  bijgeloof”. Dit bijgeloof is niets minder dan het geloof van de mensen in een externe autoriteit (vooral de overheid) die bepaalt hoe je moet leven en wat er met jouw leefwereld gebeurt. Die (valse) autoriteit komt trouwens niet enkel via de overheid (big government). Ook big medicine, big religion, big media, big data en big tech dringen allemaal hun programma’s en agenda’s ongevraagd op.

Hun programma’s creëren een bepaalde controlematrix door de mind van de massa te bespelen. De massa gehoorzaamt en volgt gedwee de programmering en zo blijven de agenda’s verder lopen en worden de beperkende machtsstructuren in stand gehouden (men noemt het ook surveillance capitalism en perceptiemanagement). Maar wie luistert naar externe autoriteiten verloochent vaak de wijsheid en waarheid in zijn ziel. Je kunt geen twee meesters dienen. En alles wat er hoeft te gebeuren om terug in vrijheid te leven is ‘NEE’ zeggen en het verantwoordelijke bestuur afzetten.

Chaos

Sommigen beweren dat zonder overheid en autoriteit een stad en een land in chaos zal verzanden en vastlopen. Maar dat is niet wat matriarchaten (samenlevingen in balans) laten zien. Want vrijheid betekent niet dat alles zomaar kan. Er zijn drie grondregels: niet doden, niet stelen, niet dwingen. En vrijheid komt met verantwoordelijkheid.

Men stelt ook vast dat hoe meer regels en overheidsbemoeienis er is, hoe dichter men komt bij dictatoriale situaties, corruptie, chaos en ellende. En hoe meer een bevolking in vrijheid kan leven, met minimale bemoeienis en regeltjes, hoe beter alles functioneert.

De Cherán-aanpak laat zien dat overheden in wezen helemaal niet nodig zijn en dat mensen het beste zelf hun samenleving kunnen organiseren. Simpel gezegd: schaf de politiek af en laat de mensen met rust. Meer dan ooit nodig in deze dictatoriale tijden.

Dit artikel verscheen eerder op Anastha aurora.

Terug naar de basis

deel 1 Rivendell

deel 2 Anastasia

deel 3 Zonneleen

deel 4 Levensboerderij

deel 5 Zelfvoorzienend in Frankrijk