De ziel staat centraal in de boeken die via Rulof aan de mensheid zijn doorgegeven. Wij zijn eeuwige zielen in een tijdelijk lichaam. Dat beeld geeft rust, verdrijft angst en daardoor laten we ons niet meer gemakkelijk tegen elkaar uitspelen. De (mensen)ziel is een onbeschrijfelijk mooi wezen met ongekende mogelijkheden tot geestelijke ontwikkeling. Laat je geen onzin opdringen door de matrix van de samenleving. Dit leven is slechts een moment in onze eeuwigheid!

Ziel

Als wezens hebben we geen ziel. “We zijn ziel.”, zegt Rulof.
Op zielsniveau wordt de persoonlijkheid opgebouwd door al de ervaringen die de ziel in haar talloze levens beleeft. Het innerlijk verruimt zich.

Elke reïncarnatie borduurt verder aan het gevoelsleven, en wordt de ziel zich meer bewust van de gevolgen van haar handelingen.

Onze ziel is van nature uit op harmonie, maar is zich hiervan pas bewust geworden door vele ervaringen.
Opvallend is dat op zielsniveau moordenaars niet bestaan, omdat ‘de kosmische ziel niet vastgepind wordt op die ene disharmonische daad in dat ene leven.’

Nadat het karma is opgelost (goed gemaakt) kunnen alle betrokken zielen weer verder in hun evolutie, omdat het begrip ‘moordenaar’ nooit bestaan heeft voor de ziel.

Elke ziel leert door disharmonische handelingen uiteindelijk hoe het niet moet. Elke reïncarnatie op aarde is één leven van de biljoenen die nog gaan komen.

We moeten ons vooral niet vereenzelvigen met dit ene lichaam waarin we nu op aarde rondlopen of met ons huidige karakter. Dit geeft een onjuist beeld van de mogelijkheden van onze kosmische ziel.

Net zoals onze persoonlijkheid zich heeft ontwikkeld tot op een bepaald moment. Dit ogenblik is slechts een momentopname. Het zegt niets over onze ontwikkeling die nog miljarden jaren verder zal blijven gaan.

Groeien

Om geestelijk te groeien en zelfkennis op te doen, is het niet voldoende om kennis uit de boeken van Rulof te vergaren. Nee, zegt Jozef:

“Doe goed en ge gaat verder, en heb lief, wat gij lief kunt hebben en de sferen van licht staan voor uw leven open.”

Anders gezegd de kennis wordt pas ons innerlijke bezit nadat we geleerd hebben onze medemens lief te hebben.

En dat is nu juist zo verduveld moeilijk. Je inzetten om het leven onvoorwaardelijk lief te hebben vergt, dat je jezelf iedere keer weer tegenkomt. Iedere keer dat dit namelijk niet lukt blijkt dat we gevoelens en karaktertrekken hebben die nog geen universele liefde accepteren. Maar op de schaal van de eeuwigheid weegt dit weinig tot niets. We blijven het ontelbare keren overdoen, iedere reïncarnatie opnieuw.

Buigen

Het sleutelwoord om vooruit te komen is volgens Jozef Rulof ‘buigen’. Zeg maar accepteren of aanvaarden wat het leven ons voorschotelt. Hij geeft als voorbeelden het buigen voor lichamelijke ziekten, dodelijke ziekten, of het overlijden van een geliefde.

Wanneer we kunnen buigen voor die karaktertrek van onszelf of van anderen dan zijn we ons geestelijk aan het verruimen.Als we elkaar werkelijk willen begrijpen en aanvaarden, dan gaan we de harmonie voelen van de universele liefde. Daarvoor is het nodig dat we onze medemens als ‘leven’ gaan zien.<

Relativeren

Dit alles brengt me op het relativeren van dit ene leven op aarde. Het speelt zich af op een spannend moment, als je niet verder kijkt dan een paar eeuwen. Het lijkt erop dat een gewetenloze elite de wereldbevolking in haar klauwen heeft. Dan probeer ik daar de inzichten die me via Rulofs boeken zijn aangereikt bij te betrekken.

Ik, wij, zijn zielen. Wij zijn zoveel meer als de beperkte mens die we geleerd hebben te zijn. Als we inderdaad slechts mensen zouden zijn in een lichaam waarna er niets van ons overblijft, dan zou ik me zorgen gaan maken. Echter nu ik weet dat mijn ziel slechts even in dit lichaam verblijft (alhoewel tijdens dit leven ook al niet permanent) dan hoef ik me geen zorgen te maken over politieke ontwikkelingen.

Wel vraag ik me af welke disharmonie mijn ziel in dit leven op aarde wil corrigeren. Dat probeer ik te voelen en als ik dan lees in de boeken van Rulof dat het geven van liefde aan je medemens de ultieme test is om te kijken hoe ver je staat, dan herinner ik me opeens weer wat mijn ziel verlangt tijdens dit leven.

Bronnen