Afgelopen donderdag 7 april laat het debat in de Tweede Kamer pijnlijk helder zien dat de democratie niet functioneert. Dat is de dag waarop minister De Jonge verantwoording aflegt voor zijn betrokkenheid bij het tot stand komen van de mondkapjesdeal van 100 miljoen euro belastinggeld. Deze mondkapjes zijn nooit gebruikt. We zetten de feiten op een rij.
Portefeuille
Hugo de Jonge bemoeide zich tijdens het vorige kabinet Rutte met de aankoop van miljoenen mondkapjes terwijl dit niet onder zijn verantwoordelijkheid viel. Het zat namelijk in de portefeuille van Minister van Medische Zorg Martin van Rijn.
CDA connectie
Sywert van Lienden is de man van de 100 miljoen deal met de overheid. Sywert is CDA-lid en schreef mee aan het CDA-verkiezingsprogramma. Zoals PVV-lid Agema suggereert heeft de 100 miljoen deal alle schijn van vriendjespolitiek. Het landelijk inkoopcentrum wilde geen zaken doen met Van Lienden. Door tussenkomst van De Jonge kan dat wat later ineens wel.
De Jonge schijnt Van Lienden te kennen.
Betrokken
Hierop herhaaldelijk ondervraagd door verschillende Kamerleden van de oppositie, verklaart De Jonge dat hij niet ‘betrokken was bij de deal’, maar dat er wel ‘betrokkenheid’ was. Hij biedt de Kamer zijn excuses aan voor het gebrek aan informatievoorziening door hem aan de Kamer.
Omstandigheden
De woordvoerder van het CDA wringt zich in allerlei bochten tijdens het debat om De Jonge schoon te praten. Haar verdedigingslinie is het eindeloos aanhalen van de moeilijke omstandigheden ten tijde van de corona-uitbraak en de over de massamedia die druk blijven uitoefenen op het kabinet om mondkapjes te kopen. Ongeruste Tweede Kamerleden vragen zich af waarom ze zich steeds opstelt in de plaats van De Jonge.
Staatsrechtelijk
Het is staatsrechtelijk ongebruikelijk dat een ex-minister zijn beleid verdedigt tegenover de Kamer in plaats van de huidige minister van het departement. Normaal gesproken moet in dit geval minister Helder het beleid van haar voorganger verdedigen en loopt zij het risico door een motie van wantrouwen het veld te moeten ruimen.
Merkwaardigerwijs kan De Jonge allerlei procedures naast zich neerleggen. Hij verdedigt zichzelf en hij had betrokkenheid bij een deal waarmee hij in zijn functie niets te maken had.
Mondkapjesdeal
Sywert van Lienden, de man van de 100 miljoen deal met de overheid, suggereerde in de media zonder winstoogmerk de mondkapjes te leveren. Met de non-profitorganisatie Stichting Hulptroepen Alliantie zouden ze tegen kostprijs mondkapjes leveren aan zorginstellingen en het Ministerie van Volksgezondheid. In werkelijkheid maakten ze echter via hun BV Relief Goods Alliance winst.
Gezondheidsrisico
De ingekochte mondkapjes met een inkoopwaarde van 100 miljoen zijn uiteindelijk nooit gebruikt. Dit omdat ze volgens het RIVM een ‘onacceptabel gezondheidsrisico’ met zich meebrachten. Er zat namelijk grafeen in.
Hackgevaar
De Jonge schijnt ondanks hackgevaar regelmatig zijn persoonlijk emailadres te hebben gebruikt, omdat hij geen zin had zijn officiële overheidsaccount te gebruiken. Ook hiervoor biedt hij zijn excuses aan.
Bestuurscultuur
Op 30 april van het vorige jaar heeft de Kamer een motie van lid Klaver (Groen Links) aangenomen voor een nieuwe bestuurscultuur. De aanleiding was het achterhouden van informatie over de kinderopvangtoeslag(affaire). Deze motie zou de informatiepositie van de Kamer ten opzichte van het Kabinet moeten herstellen.
Een jaar later haalt Klaver de bestuurscultuur onder verwijzing naar het gedrag van de Jonge weer aan en hij vertelt op welke manier Rutte al tien jaar lang functioneert. Ook voorspelt hij dat het nu op dezelfde manier zal gaan. En hierin krijgt hij gelijk. De oppositie steunt de motie van wantrouwen tegen De Jonge, maar de regeringspartijen blijven de minister steunen.
De ‘Rutte-methode’ komt op het volgende neer. Ministers houden zo lang mogelijk informatie achter voor de Kamer. Ze beantwoorden zo min mogelijk vragen van het Parlement. Totdat het niet anders meer kan. Dan komt het kabinet (zoals nu ook weer) 1 a 2 dagen voor het debat met de gevraagde informatie. Daarna volgt er een ‘het spijt me’ of ‘berouwdebat’. De regeringspartijen ondersteunen niet de motie van wantrouwen tegen de minister die onder vuur ligt. Op deze manier blijft de verantwoordelijke bewindsvrouw of -man aan zonder dat er iets verandert en bewijst het kabinet dat het Parlement machteloos is.
Rob Vellekoop, 10 april 2022
Het Nederlandse volk heeft deze bestuurlijke bagger geheel en al aan zichzelf te danken. Want als er kan worden gestemd gaat men eerst zorgvuldig nadenken op wie. Vervolgens kruist men een vakje aan en heeft men de carrière van een misdadiger gefinancierd en zijn stem voor vier jaren begraven. Men is in het open mes gelopen. Daarmee is duidelijk waar het probleem ligt:
HET NEDERLANDSE VOLK HEEFT STEEDS OPNIEUW ONTZETTEND VEEL PECH MET NADENKEN.
De enige oplossing voor dit probleem is een nucleaire escalatie van de oorlog in Oekraïne.
Het electoraat:
Je wilt ergens naar toe en stapt in de trein met de blauwe banken. Maar al gauw blijkt de trein helemaal niet daar naar toe te gaan waar je heen wilt. Teleurgesteld stap je uit op het eerstvolgende station en je neemt dit keer de goede trein met de groene banken. Opnieuw gaat de trein een heel andere kant op en opnieuw stap je uit bij het volgende station. Dan stap je in de trein met de rode banken die je dan echt naar je bestemming gaan brengen. Mis! De trein gaat alwéér de verkeerde kant uit. Je vraagt aan de conducteur hoe dat mogelijk is en de conducteur antwoord vriendelijk dat hij zelf nooit weet waar de trein naar toe gaat. Wel laat hij zich ontvallen dat de enige die weet waar de trein naar toe gaat de eigenaar van de trein is. En dat die niets wil zeggen. En wéér stap je jankend van teleurstelling en woede op het eerstvolgende station om in de goede trein te stappen….
Kijk: als je zo’n grote sufferd bent dat je er niet eens achter komt dat je helemaal niet met de trein moet gaan maar dat je op eigen gelegenheid rechtstreeks op je doel moet afgaan dan mag je van mij wel worden opgeruimd.
De BildeRberg-Groep Sloper,
De Sloper,
Wie gaat er nog stemmen op een—-regeerkoord?
Ik dank U!