Een bericht van Anastha Aurora*
“Alles wat jullie nu zullen horen, mag door niemand worden opgeschreven of doorverteld. Er zijn geen muren om ons heen, dus behalve jullie zal niemand mijn woorden horen. Ik heb bedacht hoe wij alle mensen op Aarde tot slaaf van onze farao kunnen maken. Dat is zelfs met behulp van grote legers en uitputtende oorlogen onmogelijk te bereiken. Maar ik ga het doen met slechts enkele zinnen. Nadat ik die heb uitgesproken, zullen jullie al na twee dagen zien hoe de wereld begint te veranderen.
Kijk: daar beneden lopen lange rijen geketende slaven en iedere slaaf draagt een steen. Ze staan onder toezicht van een groot aantal bewakers. Hoe meer slaven, hoe beter het is voor de staat – dat is wat we altijd dachten. Maar hoe meer slaven, hoe meer we ons zorgen moeten maken dat ze in opstand komen. Dus versterken we de bewaking. We moeten de slaven wel goed te eten geven, anders kunnen ze het zware lichamelijke werk niet doen. Desondanks zijn ze allemaal even lui en geneigd tot rebelleren. Kijk maar hoe langzaam ze bewegen, en de eveneens lui geworden bewakers gebruiken hun zweep niet eens om de gezonde en sterke slaven aan te sporen.
Maar ze zullen veel sneller gaan bewegen. Zonder dat er bewakers nodig zijn. De bewakers worden ook slaaf. Het is mogelijk om dat voor elkaar te krijgen. Nog vandaag voor zonsondergang moeten de herauten het besluit van de farao verkondigen, dat luidt als volgt: “Met de zonsopgang van de nieuwe dag wordt aan alle slaven de volledige vrijheid geschonken. Voor elke steen die hij aflevert in de stad krijgt iedere vrije mens één muntstuk. De munten kunnen worden geruild voor voedsel, kleding, huisvesting, een paleis in de stad of zelfs een hele stad. Van nu af aan zijn jullie vrije mensen.”
Toen het tot de priesters doordrong wat Kratius had gezegd, zei één van hen, de oudste: “Je bent een demon, Kratius. Een heleboel aardse volkeren zullen bevangen raken door de jou bedachte demonie.'”Laat mij maar een demon zijn, en laat mensen in de toekomst het door mij bedachte plan dan maar een democratie noemen.’
Indirecte democratie
De Griekse filosoof Socrates snapte 2400 jaar geleden al dat (indirecte) democratie nooit kan werken om een maatschappij te organiseren waar vrijheid, broederlijkheid en gelijkheid de algemene standaard zijn. Overal waar macht piramidaal gecentraliseerd wordt, ontstaat altijd corruptie en misbruik. En zeker wanneer de demon-cratie wordt gecombineerd met een geldsysteem gebaseerd op rente, schuld en fiat geld. Dan krijg je gegarandeerd mistoestanden en een heleboel mensen die wanhopig op zoek gaan naar (meer) geld en ondertussen zonder het te beseffen gehoorzame slaven worden van een kleine machtselite, zoals in het verhaal uit het Anastasia boek hierboven.
De parlementaire democratie is verworden tot een instituut voor controle en machtsbehoud. De volgende stap is dat de westerse democratische bestuursvormen worden gedigitaliseerd en geautomatiseerd en onder surveillance komen van artificiële intelligentie systemen. Dat is nu volop bezig. We zijn op weg naar een transhumane mensheid bestuurd door de algoritmen van A.I. supercomputers (communisme vermomd als een technologische democratie). Althans als het WEF en de Davos kliek hun zin krijgen. Het stemrecht is daarbij niets meer dan een illusie om de bevolking zoet te houden. Presidenten en politici worden niet verkozen door het volk, ze worden geselecteerd door de elite.
Nadelen van indirecte democratie
Er zijn heel wat bestuursvormen die het etiket van democratie krijgen opgeplakt. Er is allereerst een verschil tussen directe democratie (zie verder) en heel wat soorten indirecte democratie waarbij er gewerkt wordt met tussenpersonen (vertegenwoordigers) die tussen de overheid en de bevolking staan. Bekende vormen van indirecte democratie zijn de parlementaire, de constitutionele en de presidentiële democratie. Dit zijn enkele nadelen van indirecte democratie.
° Er is veel corruptie, machtsmisbruik, lobbywerk, hebzucht en vriendjespolitiek.
° Men voert de agenda uit van machtige belangengroepen ten koste van de bevolking. Economische en militaire belangen staan altijd voorop.
° Er zijn duidelijk twee klassen, diegene met macht en makkelijke toegang tot de hulpsystemen en achterpoortjes en diegene die moeten gehoorzamen en zich dienen te houden aan de wetten. Niet iedereen is gelijk voor de wet.
° Het is enorm dure bestuursvorm, het hele systeem van verkiezingen, parlementen, politici, vertegenwoordigers, ministers, ambtenaren, lonen,… kost bakken vol geld.
° Omdat partijen met verschillende visies moeten samenwerken, worden de verkiezingsbeloftes nooit nagekomen. Er is steeds de noodzaak om tot lauwe compromissen te komen waar niemand baat bij heeft.
° De meerderheid beslist waardoor er altijd een ontevreden minderheid is. Dat zorgt voor onrust.
° Het duurt lang voor beslissingen en veranderingen doorgevoerd worden. Er zijn eindeloze debatten, discussies en ruzies.
° De meeste kiezers zijn niet correct geïnformeerd, er is geen transparantie en er zijn veel leugens.
° De verkiezingen kunnen makkelijk vervalst worden (en dat gebeurt voortdurend).
° Er is polarisatie tussen partijen en kiezers (wij tegen zij) in plaats van samenwerking.
° Het is een ideaal systeem om de ‘verdeel en heers’ principes toe te passen.
° De vertegenwoordigers kiezen voor eigenbelang en voor machtsspelletjes in plaats van het welzijn der bevolking op de eerste plaats te zetten.
° De vertegenwoordigers zijn vaak dynastieën, het politieke mandaat wordt overgedragen van vader op zoon.
° Het paraplu systeem, niemand neemt verantwoordelijkheid, die wordt doorgeschoven naar anderen of naar de toekomst.
Maar wat is dan het alternatief?
Tal van bestuursvormen werden in de loop der eeuwen reeds uitgeprobeerd: monarchie, republiek, dictatuur, communisme, socialisme, fascisme, populisme, despotisme, technocratie, meritocratie, oligarchie, theocratie,… Allen hebben gemeen dat ze uitgaan van een patriarchaal piramidesysteem waarbij een kleine machtselite heerst over een grote meerderheid (die niet gehoord wordt of zelfs geen interesse heeft om mee te beslissen).
Diverse vormen van (indirecte) democratie zijn nu de meest voorkomende bestuursvormen op aarde. Het woord democratie geeft al duidelijk aan waar het om gaat. Het stamt van het Griekse demos (het geheel van mensen die wonen in een gebied) en kratos (de meester zijn, macht hebben, domineren).
Democratie betekent dus letterlijk ‘macht uitoefenen over een groep mensen die ergens wonen’. Men kan zeggen dat het volk eigenlijk de leiders verdienen die ze hebben. Met andere woorden: de bestuursvorm stemt overeen met het gemiddelde bewustzijnsniveau van de bevolking. Het bewustzijn kan ofwel ego gericht zijn, vol narcisme, angst en onwetendheid,… ofwel steunen op wakkerheid, wijsheid, liefde, altruïsme, solidariteit,… De algemene staat van bewustzijn bepaalt de bestuursvorm.
Een land vol ‘schapen’ krijgt een overheid vol wolven. Dat is duidelijk.
Nu we op het kruispunt staan waar twee tijdlijnen een verschillende weg naar de toekomst tonen, groeit ook de noodzaak voor nieuwe bestuursvormen die aangepast zijn aan de mentaliteit en het bewustzijn van een evoluerende mensheid.
De mensen die kiezen voor de technocratische tijdlijn krijgen wellicht een technologische democratie die vooral focust op het controleren van iedereen om hen te dwingen de ontelbare wetten en regels na te leven (Chinees model).
Degenen voor de organische tijdlijn zullen wellicht experimenteren met matriarchale en horizontale bestuursvormen waar iedereen écht gelijkwaardig is en directe inspraak krijgt bij het laten openbloeien van harmonieuze gemeenschappen. Hier zijn enkele alternatieven waaruit mogelijks een nieuwe bestuursvorm kan gesmeed worden.
Zeven alternatieve denkpistes
° Sociocratie is een mogelijkheid. Bij sociocratie wordt iedereen gehoord en krijgt iedereen ook transparante en objectieve informatie over de beslissingen die dan samen genomen worden. Die beslissingen komen tot stand via consent wat betekent dat geen van de aanwezigen een overwegend, beargumenteerd bezwaar heeft tegen het besluit. Dit werkt het beste in kleine gemeenschappen die kiezen voor lokaal en regionaal zelfbestuur.
° Directe democratie is een andere mogelijkheid op voorwaarde dat het niet gebaseerd is op een 50+1 meerderheid maar op consent zoals bij sociocratie. De bevolking stemt dan rechtstreeks over de besluiten en wetten zonder tussenkomst van volksvertegenwoordigers of parlementariërs. Dit gebeurt via referenda en volksvergaderingen.
Het voordeel is dat de uitkomst van een stemming een goede weerspiegeling vormt van de wil van het volk. Het nadeel is de moeilijkheid om het hele volk samen te krijgen om te vergaderen en direct te laten beslissen over wetsvoorstellen. Zoals bij sociocratie werkt dit het beste bij kleine gemeenschappen zoals een gemeente, een ecodorp of een regio. Volledige openheid en transparantie over de voor- en nadelen van een te nemen beslissing zijn cruciaal.
° Libertarisme is een uitgebreide filosofie die ijvert voor persoonlijke vrijheid door middel van individuele soevereiniteit. Libertariërs zijn voorstanders van een zo groot mogelijke persoonlijke en economische vrijheid en opteren voor zelfbestuur, non-agressie en vrijwillige samenwerking. Het non-agressie principe stelt dat iedereen de vrijheid heeft te doen en laten wat hij wil, zolang hij geen geweld gebruikt om iemands persoon of eigendom aan te tasten (geweld is enkel toegestaan uit zelfverdediging). Men kan de basisafspraken samenvatten in één zin: niet doden, niet stelen, niet dwingen.
Anarchokapitalisme is een onderdeel van het libertarisme dat ijvert voor de afschaffing van de staat (en dus ook van de overheid, de wetgeving en de belastingen) ten gunste van een vrije markt economie en privébezit. Anarchie betekent in feite ‘geen meesters en geen slaven’. En kapitalisme betekent dat de productiemiddelen (arbeid, gebouwen, grondstoffen) en de verbruiksgoederen in particulier bezit zijn en dat er gestreefd wordt naar het maken van winst. De maatschappij wordt georganiseerd op basis van voluntarisme (vrije wil) en het vrije markt model. Belastingen worden als onrechtmatig beschouwd, omdat ze onder dwang gebeuren en dus een schending zijn van het non-agressie principe. De openbare diensten, die normaliter gedeeltelijk of geheel door de overheid worden geleverd, worden door een vrije markt aangeboden.
Ubuntu en Kgotla zijn gebaseerd op de oude tribale structuren van Afrikaanse volkeren en andere inheemse stammen van de wereld. Ubuntu is het geloof in een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid in eenheid verbindt. De essentie van mens-zijn is het feit van onze onderlinge verbondenheid met elkaar, met de Aarde en met het Universum. We zien onszelf veel te vaak als individuen, afgescheiden van elkaar, terwijl we verbonden zijn en al onze handelingen en woorden invloed hebben op de hele wereld. Maar een mens is naast een individu, ook iemand binnen een collectief. Dit komt tot uitdrukking in de Ubuntu spreuk: ‘Ik ben, omdat wij zijn.’
Ubuntu leert wat het is om mens te zijn, maar ook hoe je je menselijk gedraagt in verbinding met jezelf en met de ander. Het gaat daarbij om drie zaken: erkenning van de ander als mens, respect voor de ander, bescherming van andermans leven.
° In een schenkeconomie worden goederen en diensten niet verkocht zoals bij het vrije marktmodel. Ze worden vrijwillig geschonken zonder dat er een ruil, een verloning of een tegenprestatie tegenover staat. Men schenkt zonder enige verwachting van beloning. Het geven is dan geen onderdeel van een transactie, maar is deel van een diepgaande culturele en relationele transformatie der maatschappij.
De daad van het geven komt zowel de gever als de ontvanger ten goede en brengt vreugde aan beiden. In de huidige markteconomie wordt een monetaire waarde toegekend aan goederen en diensten, waardoor niet iedereen toegang krijgt tot de basisbehoeften.
Maar aan een schenkeconomie kan iedereen mee participeren, ongeacht of hij of zij kan betalen. Omdat een transactie in een marktsysteem gemotiveerd wordt door de wens om iets te ontvangen (zoals een betaling), komt de uitwisseling alleen ten goede aan de direct betrokkenen. Bij een systeem van vrijwillige giften is er de wens om anderen te steunen via een ‘pay-it-forward’ principe. Een schenking veroorzaakt dan een rimpeleffect en steunt mensen die je misschien nooit zult ontmoeten (de gift circuleert).
De huidige markteconomie propageert een constante groei-mentaliteit, zelfs bij de non-profitorganisaties. Maar op een eindige planeet, kan oneindige groei en consumptie nooit blijven bestaan. Zoals Gandhi ooit zei: ‘er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.’ Bij een schenkeconomie wordt nagedacht over consumptie en verspilling, en over de impact op mens en planeet bij het nemen van beslissingen.
De markteconomie steunt op een schaarstemodel, op een schuld en rente geldsysteem en op kunstmatig gecreëerde tekorten, maar in feite leven we op een planeet waar een overvloed aan middelen en mogelijkheden aanwezig zijn, tenminste indien we ze willen beschikbaar stellen. Een geldsysteem is daarbij in principe niet nodig.
Schenkeconomie
Charles Eisenstein’s boek ‘Sacred Economics’ traceert de geschiedenis van geld vanaf de oorspronkelijke schenkeconomieën tot aan het moderne kapitalisme. Het boek onthult hoe het geldsysteem heeft bijgedragen aan vervreemding, competitie en schaarste. Het monetaire systeem heeft de samenleving vernietigd en vraagt de noodzaak tot eindeloze groei, iets wat onmogelijk is. Hij suggereert dat een schenkeconomie vier kwaliteiten nodig heeft: (1) het geven en ontvangen dienen in evenwicht te zijn (op lange termijn), (2) de schenker moet worden erkend, (3) giften blijven circuleren en worden niet geaccumuleerd (de energie blijft stromen), en (4) de giften gaan naar waar de grootste behoefte is.
Schenkeconomie of Gevonomie steunt op vijf basisprincipes. (1) Onbaatzuchtig geven zonder er iets voor terug te verwachten. Geven vanuit je hart. (2) Onbaatzuchtig ontvangen, zonder het gevoel iets terug te moeten doen. Gevonomie kent geen schuld, wel dankbaarheid. (3) We helpen elkaar belangeloos en vanuit liefde. Door een ander te helpen, help je jezelf, de maatschappij en de Aarde. (4) Samen creëren we overvloed. Door te delen en te geven wat we kunnen. (5) Inclusiviteit, iedereen is welkom. We respecteren elkaars verschillen.
Een vrije samenleving van soevereine mensen
De globalisten ijveren voor een technocratische wereldregering met A.I. gestuurde controlesystemen waar politieke partijen, ministers en volksvertegenwoordigers uiteindelijk overbodig zullen zijn. Instituten, organisaties en belangengroepen (VN, WHO, WEF, Vanguard, BlackRock,…) bepalen het wereldbeleid.
#De implementatie van hun besluiten gebeurt niet langer via de omweg van overheden, parlementsleden, politie en rechtbanken maar rechtstreeks door middel van digitale connectie met de matrix en haar techspeeltjes (drones, camera’s, robotten, super intelligentie systemen, ingeplante brein/computer interface circuits).
Het antwoord op het globalisme is viervoudig. Evenwel is de mondialisering niet te stoppen vanwege de vierde industriële revolutie en de digitalisering van de wereld. Maar we kunnen als mensheid wel inspraak eisen en samen beslissen hoe we die mondialisering (de wereld als onderling verbonden dorp) gestalte willen geven.
1 – Lokaliteit
De productie, verwerking en distributie van goederen en middelen gebeuren allemaal lokaal en regionaal. De 6 basisbehoeften (onderdak, voedsel, water, energie, verwarming, afvalbeheer) kunnen perfect en duurzaam worden ingevuld door lokale en kleinschalige initiatieven. Die verschillen per regio en zijn afhankelijk van de mogelijkheden.
Lokalisatie betekent het versterken en heropbouwen van lokale economieën en gemeenschappen en het herstellen van culturele en biologische diversiteit. De ‘economie van het geluk’ staat centraal in deze visie, en niet het eindeloos streven naar groei en winst, wat altijd conflicten en ellende met zich meebrengt.
Op 20 juni wordt de ‘World Localization Day’ gevierd. Deze jaarlijkse bijeenkomst richt zich op de noodzaak om de toeleveringsketens te lokaliseren en onze band met de natuur en de lokale gemeenschap te herstellen en te bekrachtigen. De bedoeling is om de wereldwijde grassroots bewegingen voor lokale productie en economie aan te zwengelen tot een kracht voor systemische verandering.
Local Futures, opgericht door Helena Norberg-Hodge, ijvert voor een wereld waar het grootste deel van het voedsel afkomstig is van de boeren en tuiniers uit de buurt. Zij zorgen het hele jaar door voor voedselzekerheid en het geld dat de consumenten uitgeven aan voeding en basisproducten blijft circuleren in de lokale economie. Bovendien bieden deze lokale initiatieven ook zinvolle werkgelegenheid aan de eigen mensen.
Kleinschalige boerderijen en familiedomeinen kunnen in dit opzicht een sleutelrol spelen. Zij maken integraal deel uit van lokale markten en netwerken, korte bevoorradingsketens, voedselsoevereiniteit, meer gediversifieerde teeltsystemen en gezondere eetgewoonten. En ze richten zich eerder op de voedselbehoeften van gemeenschappen dan op de belangen van grote ondernemingen, internationale ketens, institutionele beleggers en winstzoekende aandeelhouders die zich een halve wereld verderop bevinden en vaak het land, het water en de lucht op grote schaal vervuilen en vernietigen.
De Covid lockdowns en de oorlog in Oekraïne tonen overduidelijk dat gedecentraliseerde, regionale en lokale voedselsystemen die in handen zijn van de gemeenschap en gebaseerd op korte(re) aanvoerketens, nu meer dan ooit nodig zijn.
Het tegengestelde van lokalisatie is globalisatie en deze optie betekent slavernij en totale afhankelijkheid. Iedereen weet ondertussen dat superrijke globalisten een dystopische toekomst voor de mensheid hebben uitgestippeld gekend als de ‘grote reset’.
Men goochelt met woorden als groene economie, duurzame doelen, klimaatnood, building back better, … maar laat je niet vangen, het gaat om de verschuiving van ‘liberale democratie’ naar totalitair autoritarisme. De grote reset gaat in werkelijkheid over het eindspel van het oude kapitalisme.
De voorstanders ervan beseffen dat het economische, monetaire en sociale systeem een reset moet ondergaan naar een ‘nieuw normaal’, omdat het in wezen failliet is en niet langer kan gered worden door dagelijks fiat geld bij te drukken.
Hun oplossing is een economische, sociale, medische en politieke dictatuur gekend als de nieuwe wereld orde. Maar er is ook andere weg uit de crisis: een samenleving van vrije mensen die een nieuw bewustzijn ontwikkelen gebaseerd op universele wetmatigheden en matriarchale impulsen.
2. Autonomie
De bedoeling is om minder afhankelijk te zijn van gas uit Rusland, graan uit Oekraïne, rundvlees uit Argentinië, fruit uit Thailand, textiel uit India, plastieken rommel uit China, enzovoort. Alles wat lokaal geproduceerd en gerecycleerd kan worden, geniet de voorkeur want het helpt om een regio autonoom en levenskrachtig te houden. Schoonheid primeert daarbij in plaats van massaproductie.
3. Zelfbestuur
Naast een lokale economie is lokaal zelfbestuur essentieel om weerbare en onafhankelijke regio’s te laten bloeien en de mensen rechtstreeks te betrekken bij de organisatie van hun woon-, werk- en leefomgeving. Nu beslissen het Europees Parlement, de WHO, de VN en andere overkoepelende bestuursorganen over de handel en wandel van iedereen.
Hun besluiten, regeltjes en wetten komen tot stand onder druk van lobbygroepen, economische belangen, politieke afspraken, militaire strategieën en financiële overwegingen. Het welzijn en de soevereiniteit van de mensen tellen daarbij niet mee. De reden voor die centralisatie van macht is niet om (nog) meer geld, invloed en controle bij een kleine elite en een wereldregering te plaatsen. Dat is slechts een leuke bijkomstigheid.
De centralisatie is vooral bedoeld om de macht en soevereiniteit af te nemen van de mensen (diefstal). Om ze uit hun kracht te halen en afhankelijk te maken waardoor topdown bestuur makkelijker wordt.
Naties (landen) zijn kunstmatige constructies en corporaties die ingeschreven staan als handelsonderneming. Ze worden op ondemocratische wijze bestuurd door pionnen die daar geplaatst worden door de controllers en machtige organisaties. Dit bestuur vaardigt ontelbare wetten en regels uit die gebaseerd zijn op voorbijgestreefde Romeinse administratie en rechtspraak, napoleontische codes, middeleeuwse feodaliteit en Vaticaanse protocollen (Jezuïeten).
De wetten worden afgedwongen door geweld, boetes en gevangenisstraf. Bewoners van een natie worden per definitie niet langer beschouwd als vrije mensen van vlees en bloed, maar als fictieve (rechts)personen met rijksnummer en belastingplicht. De drievoudige hoofdbedoeling van het landelijk bestuur der naties (de overheid) is (1) machtsbehoud en controle op de bevolking, (2) de handhaving van onrechtvaardige wetten en (3) de uitvoering van de besluiten der wereldregering (VN, WHO, WEF, Davos, enz… ofwel Babylon, de satanische wereldorde).
4. Samenwerking
Verdeel en heers is hun spelletje, want een verdeelde mensheid is makkelijker tegen elkaar uit te spelen en onder controle te houden. De Romeinen (en de Grieken) gebruikten deze tactiek veelvuldig bij het heersen over hun imperium (divide et impera).
Er zijn vele verdeel en heers technieken waaronder rechten en lasten opleggen aan het volk waarbij sommige personen, groepen en volkeren meer voordelen en gunsten krijgen dan andere, diverse kastensystemen, dienstplichten, economische drukkingsmiddelen, het aanmoedigen van concurrentie en competitie, gebieden opdelen in (kunstmatige) provincies en prefecturen, religies tegen elkaar uitspelen, allerlei geld- en rentesystemen,…
Het antwoord op deze tactiek is simpelweg samenwerken met elkaar (zonder de autoriteiten en overheden daarbij te betrekken).
Gemeenschappen starten, samenkomen in real life, familiedomeinen creëren, ecodorpen oprichten, transitie wijken maken, hernieuwbare energie kiezen, eigen voedsel telen, gemeenschappelijke tuinen beginnen, volkstuinen beplanten, recycleren en ruilen, schenkeconomie en gevonomie toepassen, plastiek weigeren, regenwater opvangen, bewust kopen, permacultuur principes toepassen, gesloten kringlopen creëren, werken voor jezelf en je gezin en niet voor het systeem, samenwerken met anderen, complementaire geldsystemen gebruiken, thuisonderwijs geven, vaak spelen met kinderen, natuurlijke en holistische geneeskunst toepassen, de nuttige tradities en wijsheden van onze voorouders eren, gezonde voeding eten, vegetariër worden, tv buiten gooien, altijd het tegenoverstelde doen van wat de overheid aanbeveelt, smartphone weigeren, dagelijks mediteren, zorg dragen voor anderen, bomen planten, bewustmakende informatie verspreiden, minder slavenwerk in de matrix doen en meer je eigen passie volgen, minder stuff kopen, jouw talenten delen, een tiny house bouwen, gespreksavonden organiseren over de oplossingen, een ambacht leren, kruidenmiddelen en verzorgingsproducten maken, zoveel mogelijk autonoom worden, niet in angst blijven zitten, schaduwwerk doen, het leven vieren, vaak dansen, elke dag knuffelen, de goeie dingen steunen, kunstzinnige activiteiten beoefenen, je creativiteit ontwikkelen,…
Er zijn zoveel dingen die we samen kunnen doen. We hebben de elite niet nodig, we hebben geen rente- en geldsysteem of globalisme nodig, we hebben enkel elkaar nodig en het verlangen om samen in vrede en vriendschap een paradijs te co-creëren.
>De 4 bovenstaande pijlers kunnen ingevuld worden via kleine nederzettingen van familiedomeinen. Deze ecodorpen zijn de ideale leefbiotopen voor mensen die de organische tijdlijn kiezen. Lokale economie, zelfvoorziening, solidariteit, zelfbestuur en samenwerking zijn het tegengif voor het globalisme en de top-down tirannie van de elite met hun programmeerbare digitale munteenheden en hun onberekenbare, monopolistische A.I. gestuurde platformen die erop uit zijn om elk aspect van het leven te controleren en te dicteren.
Dit bericht verscheen eerder op Anastha Aurora
ik heb het volgende niet-inhoudelijke probleem met dit verhaal.
de achtergrond is roze. zwarte letters zijn hierop voor mij goed leesbaar.
nu zijn in dit verhaal een aantal woorden in roze gedrukt.
een poging tot ‘vet’ drukken denk ik, dus belangrijke woorden?
dit maakt het voor mij echter vrijwel onleesbaar. het effect van dit soort ‘vet’ is dus nogal contra productief!
ik werd er moe van en heb het lezen maar opgegeven.
het lijkt mij een contrastprobleem, roze op lichtrose. maar ik zie niet eens dat er iets staat! het zal wel aan mijn tamelijk oude ogen liggen.
misschien het toegankelijkheidsbeleid eens wat aanscherpen?
Dank voor opmerking!
Ik heb de kleur van de links aangepast naar blauw.