Een bijdrage van Kees van de Water & Miranda Slob*

Kees en Miranda beschrijven hoe ieder zijn vrijheid in eigendom kan nemen. Dit is het eerste van drie delen waarin ze uiteenzetten op welke manier de overheid macht over ons uit kan oefenen. In het tweede deel laten zij zien hoe we hieruit kunnen komen en in het derde deel wat jij hieraan zelf kunt doen.

Kees

Ik wil in een samenleving leven waar mensen in vrijheid hun levensenergie en creatiekracht kunnen uitdrukken.

Het thema vrijheid is iets dat mij al een aantal jaren bezighoudt. Waarschijnlijk is de wens naar vrijheid al ontstaan in mijn kindertijd. Echter, toen was ik mij daar minder van bewust. Wat ik wel wist, is dat school en ik niet zo’n gelukkige combinatie waren. Achteraf kan ik zien dat vrijheid altijd als een rode draad door mijn leven is gelopen. Na het lezen van het boek ‘Geld komt uit het niets’ van Ad Broere was ik redelijk in shock, de impact van het boek op mij was groot. Daar is mijn zoektocht eigenlijk begonnen.

Ik realiseerde mij dat er een drie-eenheid is; het gebruik van contant geld heeft alles te maken met privacy en vrijheid. Daar wilde ik iets mee doen.

Wat betekent vrijheid? In de context van dit verhaal beperk ik die betekenis tot vrijheid van overheidsdwang met als toekomstperspectief de overheid als onze facilitaire dienst. Vrijheid is vanzelfsprekend een veel breder begrip en in de kern zit vrijheid gewoon in ons zelf.

Mens

Mensen zijn per definitie vrij. Hoe kan het dan dat ik me niet vrij voelde?
Ik heb een paar dingen uitgevonden die ik graag met jullie wil delen. Wanneer deze kennis met genoeg mensen gedeeld wordt en daarmee het besef van vrijheid meer en meer groeit, is het snel gedaan met de macht en de dwang van de (externe) autoriteiten.

Mijn zoektocht begon met de vraag: hoe kan het, dat iemand anders/de overheid iets over mij te zeggen heeft, zonder dat we dat hebben afgesproken? Ervan uitgaande dat wij allemaal geschapen zijn naar de gelijkenis van God, en we dus allemaal gelijk zijn?
Het korte antwoord is: de overheid kán mij en jou, als mens, niet dwingen. De overheid kan dat alleen met een ‘natuurlijk persoon’.

Wat is dan het verschil tussen een mens en een natuurlijk persoon:
Een mens is een levend wezen, met een lijf, ziel en geest. De natuurlijk persoon ontstaat na aangifte van de geboorte als gevolg van het opmaken van de geboorteakte. Daarmee ontstaat de koppeling tussen de mens en de natuurlijk persoon. De natuurlijk persoon is een van de twee ‘rechtssubjecten’, samen met de ‘rechtspersoon’.

Natuurlijk persoon

Eigenlijk is de natuurlijk persoon niets anders dan een fictie, een akte, een ding. Een dood ding. Dode dingen hebben de eigenschap dat ze niets zelf kunnen.
Onderstaande afbeelding laat de verhoudingen tussen de betrokken partijen zien:

God schiep de mens – en als je met het begrip “God” niet zoveel kunt: iets heeft de mens gecreëerd, daar ga ik vanuit;

De mensen hebben de ‘overheid’ geschapen;

En de -overheid- heeft de -natuurlijk persoon- bedacht.

Bovenaan beginnen: mijn verbinding met de bron, met mijn schepper, is direct en on-middellijk. Er is geen vertegenwoordiger van god op aarde, die mij zou kunnen dwingen om iets te doen wat ik niet wil – zonder dat we dat wederzijds afgesproken hebben. Geen mens kan dat, laat staan een fictie als de ‘overheid‘. Ieder mens is op aarde bij de gratie Gods, dat is ons bestaansrecht. Meer ‘ID’ hebben we niet nodig.

Terug naar het beeld: de mens staat boven de overheid, en de ‘overheid‘ staat weer boven de natuurlijk persoon.
Wat je creëert is van jou; je kunt met jouw creatie doen wat je wil. Daarentegen heb je niets te zeggen over je creator: ik kan nooit groter zijn dan mijn maker. Dus de ‘overheid’ kan niet tegen de mens – zijn schepper – zeggen, wat-ie moet doen.
Wij kunnen immers, als mens, ook niet tegen God zeggen wat-ie moet doen.

Overheid

Maar de ‘overheid‘ kan dus wel tegen zijn eigen creatie – de natuurlijk persoon – zeggen wat die moet doen. En hier zit het haakje.

Wetten – alle wetten – hebben betrekking op de natuurlijke persoon; dus niet op mij en jou als mens.
Ik ben een mens en ik héb een ‘natuurlijk persoon‘.

Waarom hebben we die natuurlijk persoon nodig? Die natuurlijk persoon is van belang omdat alles wat je in het economisch verkeer doet, vasthangt aan die natuurlijk persoon: je bankrekening, je huis, je rijbewijs, paspoort, etc. Je kunt niet aan het economisch verkeer deelnemen zonder je natuurlijk persoon. Omdat de overheid dat zo geregeld heeft, vanaf Napoleon.

Om de natuurlijk persoon iets te laten doen, moet de mens in actie komen – dat kan niet anders.

De overheid spreekt mij altijd aan als –natuurlijk– persoon–, nooit als mens.

En dit is het haakje dat we eruit moeten halen: de overheid gaat uit van het vermoeden dat jij als mens de –natuurlijk– persoon– bent, dat jij het orgaan achter jouw natuurlijk persoon bent (ook dat ‘vermoeden’ is trouwens een fictie)

Instemmen

En omdat mensen daarmee instemmen – stilzwijgend en onbewust, omdat ze niet beter weten – gedrágen ze zich ook als de natuurlijk persoon en kan de overheid ze ook als zodanig aanspreken.

Dat instemmen doen mensen door te gaan stemmen, daarmee geven ze hun stem weg aan de overheid.

Andere kenmerken van de natuurlijk persoon zijn de ziektekostenverzekering, BSN, paspoort, ID, het betalen van belasting, et cetera.

Zowel de overheid als de natuurlijk persoon zijn een fictie; in tegenstelling tot de mens die echt is. Een fictie kan slechts een andere fictie voortbrengen; niets reëels. Wetgeving is ook fictie, net zoals de veronderstelling (het legale vermoeden) dat jij als mens de natuurlijk persoon bént.
We zitten met z’n allen in een massa hypnose.

Meer info vind je op vrijekees.nl.