ING en RABObank gaan CO2-uitstoot meten en zij bieden hun klanten die kennis als optie aan. Hiermee hopen ze dat hun klanten klimaatbewustere keuzes gaan maken. Natuurlijk is alles vrijblijvend, enzovoort. Het klinkt enorm klimaatbegaan, maar ondertussen is dit wel de volgende stap naar het door tientallen landen begeerde social credit systeem waarmee China al jaren pronkt.

Eerste stap

Stilzwijgend hebben alle bankklanten de eerste stap in de fuik van het ‘sociale kredietsysteem’ al gezet. Je kunt als rekeninghouder namelijk niet meer zonder mobieltje en zeker niet zonder computer de beschikking hebben over je bankrekening op het moment dat jij dat wilt. Dus je bent als persoon gekoppeld aan je mobiel en daarmee aan je bankrekening. Valt die schakel weg, zeg maar de online verbinding met je bank, dan kan je geen betalingen meer doen of geld opnemen.

De eerste stap naar de digitale munt ligt dus al ver achter ons, we zitten er middenin, en terugkeren is niet meer mogelijk.

En nu gaan de banken verder met de verplichte digitalisering van het geldverkeer. Eerst natuurlijk vrijblijvend, zoals de app om je CO2-uitstoot te kunnen nakijken. De volgende stap is echter snel gemaakt: aan de hand van je digitale bestedingspatroon (tenzij je nog wat cash geld hebt waarmee je betaalt) leg je zelf vast hoe zeer jij het klimaat belast. Dat is immers het klimaatnarratief, als je CO2 uitstoot stimuleer je de opwarming van de aarde. Dat mag niet.

Meten

https://t.me/klokkenluiders/45430

RABO en ING gaan #CO2 uitstoot klanten meten.
Weer een stap dichter bij totale #controle. #WEF #Agenda2030

https://t.co/tHZNgE0ZfD

— De Lange Mars Plus (@delangemars) July 29, 2022

Zowel ING als RABO ‘helpen’ hun klanten met het meten van hun CO2-uitstoot. Dit gebeurt aan de hand van de categorie waarin de aankoop staat ingedeeld, zoals ’boodschappen’, ’restaurants en bars’, ’vaste lasten’, ’vervoer’ en ’winkelen’. Iedere categorie heeft een uitstootfactor en daarmee krijgt de klant een schatting in kilogram CO2 van zijn bestedingen.

Ze weten het zo mooi te verkopen aan de goedgelovige klant. De banken helpen indirect het klimaat, door hun klanten inzicht te geven in hun uitstoot. Wie kan daar nu bezwaar tegen hebben?

Vervolgens krijgen we het verhaal van Barbara Baarsma, zij probeert de persoonlijke CO2-uitstoot nog aantrekkelijker te maken, dat wil zeggen als handelsobject.

Proefballon

Baarsma, Chief Executive Officer, Rabo Carbon Bank, Rabobank en verbonden als auteur aan het World Economic Forum. Zij vindt dat iedere burger om het klimaat te redden dit moet voelen in de portemonnee. Vandaar dat zij oppert dat ieder persoonlijke uitstootrechten moet hebben. Deze zouden verhandelbaar kunnen zijn. Hierdoor krijgen de rijken bijvoorbeeld de mogelijkheid uitstootrechten op te kopen van armen of minder rijken en dan vliegreisjes te maken met veel CO2-uitstoot.

Desgevraagd doet de RABO dit proefballonnetje af als een ‘gedachte-experiment’. Het blijkt echter veel meer te zijn dan dat. Zo horen we vanuit Australië.

Een proef ballonnetje van Barbara Barbaarsma?! Ik dacht het niet… Kijk naar naar deze engnek die vrijwel gelijktijdig een zelfde proefballonetje in Australië op liet. En hij benoemd het gewoon: “micro managing people, like they allready are doing in China.” Wakker worden!! pic.twitter.com/CrTukI75bM

— Dee Ray 🚜 #QR weigeraar 🚜 (@DeeRay73427984) August 6, 2022

CBDC

De volgende stap leidt linea recta naar het sociale krediet systeem. Je hebt deze week volgens je bankgegevens een co2 uitstoot van een x-aantal kilogrammen, terwijl je volgens de norm van die week er slechts x min 1 mag hebben. Op dat moment kan de overheid in theorie, als jouw rekening bij de overheid (CBDC) bekend is, deze blokkeren.

We maken even een tussenstapje naar digitaal geld, het zogenaamde CBDC of Central Bank Digital Currency. (lees hier meer over)

Laten we beginnen met China. Dit land heeft acht jaar geleden een start gemaakt met de digitale renminbi, zoals de valuta heet. Je kunt als Chinese ingezetene dit digitale speelgoed ‘krijgen’ of beter gezegd je mag eraan meedoen nadat je je IDnummer, telefoonnummer en pasfoto (voor gezichtsherkenning) hebt ingediend.

Op het ogenblik is 83 procent van alle betalingen al digitaal. Het voornaamste digitale geld is afkomstig van twee providers, ze heten Alipay of WeChat.

Het grote voordeel voor de overheid om de burgers een CBDC te laten nemen, die in China e-CNY heet, is controle. Je hebt dan namelijk bij de centrale (overheids)bank een digitale rekening waardoor de Chinees al zijn financiële transacties met vadertje staat deelt. Het voorlopige doel van de Chinese overheid is inzicht krijgen in de manier hoe ze straks de transacties van 1,4 miljard mensen moet monitoren. Daarnaast willen ze hun valutapositie internationaal versterken. Maar daar eindigt dit experiment natuurlijk niet.

Social Credit system

We gaan weer terug naar de CO2-uitstoters, die bijvoorbeeld te veel vlees gegeten hebben. Zij mogen daarom volgende week maar 100 euro besteden of moeten een boete betalen die direct van hun bankrekening wordt afgenomen.

Als hun rekening loopt bij de overheid, de CBDC, en deze bijvoorbeeld onder het mom van noodmaatregel (is NL erg sterk in, zie corona) of in het kader van de veiligheid of een ander excuus de beschikking neemt over jouw rekening, dan kunnen ze hem blokkeren. Dit kunnen ze bijvoorbeeld als je binnen het sociaal krediet systeem niet voldoende punten hebt verdiend.

China exporteert #sociaalkredietsysteem naar 80 landen. Ze vinden dat alle burgers opgevoed moeten worden. (https://t.co/3UVvR3T4fb

— De Lange Mars Plus (@delangemars) July 26, 2022

De bedenker van dit systeem is Lin Junyue. Hij vindt dat de opvoeding van de burgers nodig is. Volgens hem is het social credit system de beste manier om een samenleving efficiënt te beheersen. Hiermee kunnen niet alleen financiële risico’s beheerd worden, maar ook kan je burgers in morele zin heropvoeden.

Hij verkoopt het verder als volgt. Het oplossen van problemen door middel van het sociaal krediet is een aanvulling op een straf bij overtreding van de wet. Het is het oordeel van de samenleving, die vindt dat je gedrag niet goed is. Waar hebben we dat meer gehoord?

Oh, natuurlijk, we hebben met zijn allen gekozen voor de volksvertegenwoordigers die nu in Den Haag zitten. Rutte noemt dat altijd zo mooi, ‘het mandaat van de kiezer’. Dat houdt in, dat wat zij beslissen in Den Haag de wil is van de meerderheid van de bevolking gedurende vier jaar. We moeten gehoorzamen aan de wil van het volk, die vanzelfsprekend door de regering wordt uitgevoerd.

Net zoals de Chinese regering ‘het oordeel van de samenleving’ kent en toepast door er puntjes aan toe te kennen.

Levende doden

En de psychologie van het krediet systeem gaat nog veel verder. Mensen die hoog scoren krijgen eervolle vermeldingen, terwijl ze in China negatief beoordeelden buitensluiten van de stad, nawijzen in winkelcentra waar ze herkenbaar afgebeeld worden.

Vandaag staan 20 miljoen Chinezen op de zwarte lijst. Het is voor hen verboden om te reizen vanwege hun lage score. Niemand durft nog een fout te maken, een risico te nemen, te experimenteren. Het zijn levende doden geworden.

Zo ver reikt de invloed van een sociaal kredietsysteem dat zo onschuldig is begonnen met een digitaal bankrekeningetje en een digitaal pasje.

 

Rob Vellekoop, 7 augustus 2022