Mijn leven lang heb ik problemen met autoriteit, met mensen die mij vertellen wat ik moet doen. Eigenlijk ben ik daarvoor DLM Plus als uitlaatklep gaan gebruiken. Mijn weerzin tegen ‘het anderen vertellen wat ze moeten doen’ omvormen in artikelen over allerlei gebeurtenissen in de wereld.

Aanvankelijk zag ik de reden voor mijn maatschappijkritiek in het onrecht dat mensen elkaar aandoen. De ongelijkheid waarbij de ene mens meer waard zou zijn of überhaupt beter is dan een ander. Ik heb me daartegen altijd verzet. Toen zag ik nog niet dat de oorzaak een stap dieper gaat, want waar komt het idee over ongelijkheid dan eigenlijk vandaan?

Later ontdekte ik de illusies, de sprookjes, de mythes die mensen hanteren om anderen voor de gek te houden. Ik schreef er een boekje over, 20 illusies staan ons in de weg om naar een nieuwe betere wereld te gaan.

Dit sloot aan bij ‘Het meest gevaarlijke bijgeloof‘ van Larken Rose, ook zo’n eye-opener. Zolang de mensheid in dingen blijft geloven, zoals macht of gezag zal deze er altijd blijven en hem of haar dingen tegen zijn zin laten doen. Bijgeloof houdt de matrix in stand. Of zoals Icke het zegt, het is je perceptie van dingen die tellen. Diegene die ervoor zorgt dat jij op een bepaalde manier tegen dingen aankijkt, kan jou controleren en sturen.

Wortel

Toch had ik nog steeds niet het gevoel dat ik er was. Dat ik de wortel gevonden had, de fundering van de ongelijkheid in de wereld, die in mijn ogen volstrekt gelijk zou moeten zijn. Niemand is meer dan een ander en niemand kan meer rechten hebben dan een ander. Toch geloven miljarden dat er mensen boven hen zijn gesteld. Vroeger dacht men dat God uitverkorenen onder ons had aangewezen, nu denken we dat het zo ‘hoort’. Je kiest een regering, die boven jou staat, net zoals jij hebt geleerd je ouders of anderen die meer te zeggen hebben dan jou als jouw meerderen te accepteren.

Dat idee schokt mij mijn leven lang. Ik voel dat het verkeerd is, maar kreeg er niet de vinger achter.

Toen kwam ik in aanraking met de ideeën over natuurlijk recht of kosmische wetten. In eerste instantie gooide ik dit regelrecht in de prullenbak van de onzinnige ideeën. Onder het argument van, wat heb je aan dergelijke opvattingen als ze in de praktijk niets kunnen uithalen. Je kunt tegen een politie-agent wel zeggen dat hij jou geen boete mag uitschrijven omdat jij geen overeenkomst met hem wil aangaan, maar daarna rekent hij je in en haalt de overheid desnoods onder dwang van geweld je boete met ‘wettelijke’ verhoging bij je op.

(Her)kennen

Met die redenering zag ik een belangrijk element over het hoofd. En dat onderdeel ontdekte ik bij toeval in een documentaire van Passio. Hij geeft daarin op een gegeven moment aan dat je geen aanspraak zult maken op je recht als je dit niet kent. Met andere woorden het gaat er niet zozeer om dat je je recht niet kan opeisen, omdat de overheid het geweldsmonopolie heeft, maar om de wetenschap wat je recht is.

De overheid kan wel beweren dat zij de baas zijn, maar als ik niet weet dat er eigenlijk maar 1 recht is dat ieder mens bezit en dat de overheid niet meer is dan een verzinsel dan ga ik mee in de stroom, die we tegenwoordig mainstream noemen. Dan laat ik me meevoeren in het leven dat ik ken en dat door bijna iedereen in mijn omgeving wordt bevestigd.

En dan kom ik weer terug bij mijn 20 illusies, met dit verschil dat ik pas nu echt snap dat je de illusies eerst moet (her)kennen voordat je alles wat je verteld wordt in twijfel trekt. En dat laatste doe ik al een groot deel van mijn leven. Ik doe dit niet uit lust in rebellie of om tegen heilige huisjes aan te schoppen, zoals een puber ineens overal tegen is. Ik doe dit omdat ik ergens dat hele diepe besef heb, dat ik een VRIJ mens ben.

1 recht

Net als miljarden medebewoners van onze planeet heb ik slechts 1 recht.

Ik heb het recht dat andere bewuste wezens mij geen schade toebrengen!
Doen ze dat wel, dan heb ik het recht van zelfverdediging.
Ik mag uitsluitend fysiek geweld gebruiken om mijzelf tegen agressie te verdedigen. 

Duizelingwekkend

Laten we even kort stil staan bij de consequenties hiervan, die zijn namelijk duizelingwekkend. Wanneer we als wereldbevolking dit enkele individuele recht opeisen, dus zonder geweld, zal er een wereld ontstaan die waarschijnlijk nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid bestaan heeft.

De overheid zal direct verdwijnen, want deze heeft geen enkel bestaansrecht. Iedereen heeft immers hetzelfde recht, dus niemand kan boven een ander staan, laat staan gesteld worden. Ook een meerderheid kan niet beslissen over een minderheid, dus over het sprookje van de democratie zal daarna nooit meer worden gesproken.

Staatshoofden bestaan niet meer als functie, dus oorlogsverklaringen kunnen niet meer worden afgegeven. Laat staan dat er nog langer oorlog wordt gevoerd, want hiërarchie is onmogelijk en niemand wil oorlog voeren. Dat brengt immers alleen ellende, behalve voor de leiders. Daarnaast heb ik het recht dat anderen mij geen kwaad doen, waarom zou ik dan een ander dit wel aandoen?

Maar ook in relaties tussen mensen zal veel veranderen. Niemand zal een ander nog bevelen of opdrachten geven, want niemand gehoorzaamt meer. Geen mens heeft meer zeggenschap dan een ander. Dus een partner kan ook niet eisen dat zijn partner iets voor hem of haar doet of nalaat, gebeurt dit wel dan is dat chantage. En dat laatste brengt een ander schade toe.

Ik nodig iedereen uit eens na te denken over de consequenties. Laat het idee tot je doordringen en fantaseer hierover door.

Om met Christina von Dreien te spreken, denk iedere dag aan iets positiefs, geef het vorm in je hoofd totdat het op zekere dag daar ook zal zijn.

Gefingeerde rechten

En sta nu nog stil bij het gegeven dat ieder 1 recht heeft. Dus andere rechten heeft een ander niet en kan deze gefingeerde rechten evenmin van een ander opeisen. Zo kan niemand van jou eisen dat je belasting betaalt, dat je een rijbewijs nodig hebt of dat je op een bepaalde plek verblijft of een grens niet overgaat. Trouwens landsgrenzen bestaan niet langer, want er bestaan geen landen meer. Misschien wel groepen mensen, gemeenschappen, die graag in elkaars nabijheid zijn.

Je kunt ook niet langer eisen stellen aan anderen, want waarop gebaseerd zou je dat doen. Dat recht heb je immers niet. Het woord gehoorzamen zal volledig uit de boeken verdwijnen, want niemand weet nog wat het betekent, evenmin als opdrachten geven.

We zullen een compleet nieuw woordenboek gaan krijgen, als iemand tenminste zin heeft om het te maken.

Ik hoop dat ik de wereld van Vrije mensen nog zal meemaken. Wie niet!

Rob Vellekoop, 30 september 2022