Iedere keer als we ergens tegenaan lopen dat ons niet bevalt zijn we geërgerd, boos, verdrietig of bang. Iets loopt niet zoals we dat willen. Zolang dat het geval is zal er geen vrede zijn en blijft de mens aanmodderen, oorlog voeren en anderen onderdrukken en misbruiken, want als dictators gedragen we ons allemaal. En dat terwijl de oplossing om de hoek voor het grijpen ligt. De nieuwe mens gaat het anders doen, let maar op.

Conflict

Een conflict zoals in Oekraïne, of je ervan uitgaat dat dit een spelletje is van het WEF, the cult of een strijd tussen de dwerg en de reus, waarbij de laatste steun krijgt van de NAVO die zich het lot van de dwerg aantrekt, werkt hetzelfde als een conflict tussen twee mensen.

O doet niet wat R wil, R wordt boos, enzovoort.

In de kern gaat het steeds weer om iets wat de ene persoon van de ander verlangt, wenst, eist, of welke omschrijving het ook krijgt. Daarbij geeft die andere persoon niet toe aan die wens, maar weigert.

R accepteert dit niet en O vecht terug.

Het verschilt in niets van een vrouw die tegen haar man zegt dat ze zich aan hem ergert als hij achter elk nieuwsbericht een agenda ziet. De ergernis van de vrouw is niets anders dan een botsing van haar wil met die van de man. Zij wil dat hij stopt met zijn wantrouwen en hij blijft bij zijn mening.

Of wat dacht je van het geval waarbij de meerderheid in een gemeenschap, zeg land, van 51 procent de 49 procent oplegt dat ze vanaf morgen geen tv meer mogen kijken. De meerderheid vindt het om welke reden dan ook nodig mensen te verbieden tv te kijken. De minderheid is het daarmee niet eens. Deze maatregel roept veel ergernis op bij de minderheid. Zij zijn het oneens met wat de meerderheid wenst.

Wil

Blijkbaar botsen tijdens ieder conflict de wil van de een met die van de ander. De oude mens heeft daarvoor een oplossing die echter geen vrede maar eerder onvrede brengt. Daarmee zijn we sinds mensenheugenis bezig en verandert er niets. De een legt de ander namelijk zijn of haar wil op. Punt.

Let op hiervoor heeft de inventieve oude mens tal van camouflagetechnieken bedacht. Iemand kan een ander een suggestie aan de hand doen, een voorstel doen, iets vragen of verzoeken. Maar steeds kan je herkennen aan de reactie van die ander op jouw reactie van weigering dat hij weer zijn wil wilde opleggen. Je moest gehoorzamen aan zijn suggestie, voorstel, vraag of verzoek, dat deed je niet en daarom werd de ander boos of reageerde heel verdrietig.

De nieuwe mens gaat het anders doen.

Eerst gaat zij of hij zich realiseren dat bij onenigheid ieders mening even veel waard is. Immers als mensen het niet met elkaar eens zijn is het meest dominante wat je kunt doen daarover boos, verdrietig of agressief worden. Met andere woorden je eist van de ander dat jouw wil wordt gevolgd. O moet luisteren naar R, de vrouw eist van haar man dat hij naar haar luistert en ophoudt met wantrouwen, de 51 procent legt de 49 procent gewoon hun wil op. Ze zeggen feitelijk, wij zijn met meer, dus jullie moeten ons gehoorzamen.

Dit alles is gedrag dat we herkennen. We vinden het zelfs doodnormaal, te ruziën als er onenigheid is. De ruzie eindigt meestal pas nadat een van beide partijen de ander gelijk heeft gegeven, dus die ander zijn of haar wil heeft gevolgd.

O ja, zelfs dit conflict wordt eveneens vaak ontkend. Nee hoor, we hebben geen ruzie, we zijn alleen maar aan het discussiëren of zelfs debatteren. Toch volgt hierna eenzelfde soort negatieve emotie van bijvoorbeeld boosheid.

En zelfs die boosheid wordt dan weer meestal verbloemd, die laten we elkaar niet zien, terwijl we ondertussen koken van woede omdat we vinden dat die ander ons niet begreep, of niet serieus nam, niet wilde horen, te eigenwijs of zelfs te dom was.

Steeds zal uiteindelijk die negatieve emotie voelbaar zijn en dan kunnen we weten dat we niet ermee instemden met wat die ander deed!

Botsen

Met andere woorden ons leven lang zijn er botsingen met gebeurtenissen die we niet willen en met mensen die niet naar ons luisteren (of begrijpen, serieus nemen, enzovoort). Vanaf het moment dat we geleerd hebben die andere mening te accepteren, dus daarover geen negatieve emotie meer in welke vorm dan ook te voelen, is het conflict verleden tijd. Samen met oorlogen, ruzies, disputen en andere vormen van ontevredenheid.

Daar ligt dus de clou, in de acceptatie van elkaar (of elkaar’s mening).

Ik hoor de reacties al. O hoeft toch niet te luisteren naar R? De man hoeft toch niet zijn vrouw te gehoorzamen als hij het ermee oneens is. De minderheid hoeft toch niet alles te slikken van de meerderheid?

Nee, zeker niet.

Maar de negatieve emoties moeten eruit. Zo lang mensen in hun boosheid blijven zitten, kunnen ze niet goed waarnemen wat er gebeurt en handelen evenmin verstandig. Het is dus van belang de situatie te accepteren zoals deze zich voordoet.

O kan beter aanvaarden dat R bepaalde dingen van O eist. De man accepteert dat zijn vrouw iets wil doordrukken. De minderheid begrijpt dat de meerderheid van hen iets verlangen.

Dus deze acceptatie is geen instemming met de wil van die ander! Nee, het is een aanvaarding van de situatie zoals die zich voordoet. Het is namelijk veel gemakkelijker er samen uit te komen door met elkaar te praten, waarbij je elkaar als elkaars gelijken beschouwt.

Daarvoor moeten de ego’s het veld ruimen, want waarom zou een mens zich gekrenkt voelen als een ander iets van hem eist?

Nieuwe mens

R eist van O het een en ander, waarop O naar R reist en het gesprek aangaat. Misschien dreigt R dan met geweld als O niet luistert, dat is mogelijk. Dat is zelfs gebruikelijk in de internationale politiek en geeft meteen het niveau aan waarop deze primitieve mensen met elkaar omgaan. Dit zal echter blijven doorgaan zolang de ene mens denkt wijzer of slimmer of beter te zijn dan een ander en het misverstand aanhangt dat een ander naar hem moet luisteren.

De man wordt niet boos op zijn dominante vrouw, maar zegt tegen haar dat hij niet gaat doen wat ze wil.

De 51 procent zal eveneens na acceptatie van de actie van de meerderheid zeggen, bekijk het maar we doen het niet. Dit laatste zonder boosheid, wrok, verdriet of welke emotionele uitbarsting dan ook.

Cult

De elite die de wereld bestiert, door David Icke the cult genoemd, legt eveneens zijn wil op aan ons wereldbevolking. Mensen die zich uberhaupt realiseren dat dit de macht is achter de coulissen, reageren hierop met veel boosheid, haat en ook verdriet en angst. Zij gedragen zich dan nog steeds zoals de oude mens, onze voorouders dit al eeuwen doen.

Doordat ze het weigeren te accepteren komen ze niet veel verder. Ik stel voor de cult te accepteren. Op hen zonder negatieve emotie te reageren, zien wat ze willen en wat ze zover voor elkaar hebben gekregen.

Vervolgens zeggen we eenvoudig Nee. Nee tegen de cult. We overwinnen onze angst, onze frustraties, boosheid en wraakgevoelens. Nee, is het antwoord. We draaien ons om en vervolgen ons leven op de manier die wij willen.

We leggen anderen niet op hoe zij op de cult moeten reageren. We geven niet af op de mens die de overheid volgt. Ieder mens is namelijk gelijk voor de nieuwe mens. We respecteren hun mening, ook al betreuren we deze en wijzen we deze af.

Evenmin gaan we het voorbeeld geven. Dat is namelijk oude stijl overheersen. Wij zijn niet slimmer, intelligenter of meer bewust dan een ander. Nee, wij als nieuwe mens zien wat de cult is en doet. Wij trekken onze conclusie en leven ons leven verder op onze manier.

Doen we dat niet, dan zetten we het dictatorschap van de oude mens voort en dat is nu juist waar we vanaf moeten komen. We hebben allemaal slechts een enkel recht (zie ook Passio)

Ik heb het recht dat andere bewuste wezens mij geen schade toebrengen!

Voor de rest heeft de nieuwe mens geen enkel ander recht en kan op basis hiervan anderen niet zijn wil opleggen. Want zoals hiervoor aangegeven leidt dat alleen maar tot conflicten die eindeloos zijn en ons geen enkele vrede brengen.

Rob Vellekoop, 8 november 2022