Het is een vaak gehoorde vraag, als je alles hebt wat je begeert, alles kan kopen wat je je bedenken kunt, waarom zoek je dan toch naar absolute macht? Waarom heb je niet genoeg aan die onnoemelijke rijkdom? Het antwoord op die vraag is eenvoudig en daardoor bijna ongelofelijk.

Al vanaf onze geboorte hebben we een wil die als daaraan niet wordt voldaan bij ons een reactie oproept. Als zuigeling gaan we huilen als we honger hebben of als het te warm is bijvoorbeeld. Onze ouders moeten dan weten wat we willen, anders geven we het niet op.

Aan onze wil moet voldaan worden.

Later leren we allerlei trucs om onze zin te krijgen, want er moet geluisterd worden naar wat wij willen. Die eindeloze zucht naar vervulling van onze wens(en), wat is daar het doel van als we eten en drinken hebben en onderdak? Wat willen we nog meer dan overleven? Vanuit de maatschappij waarin we leven, krijgen we voortdurend prikkels om ontevreden te zijn met wat we hebben. Het is nooit genoeg of goed genoeg. Daar speelt de reclamewereld ongenadig op in. Steeds krijgen we zaken voorgeschoteld die we mooi of interessant vinden en niet hebben. Of we willen reizen maken, maar daarvoor hebben we geld nodig.

Dat geldt eveneens voor immateriële zaken. Dat wil zeggen, we willen bijvoorbeeld macht (overheersen) of we willen dat anderen onze mening delen, of zich gedragen zoals we van hen verwachten.

Steeds als aan die wens geen gehoor wordt gegeven, bezorgt dit ons een onprettig gevoel. Het kan zover gaan dat we er geïrriteerd door raken, boos, verdrietig of misschien wantrouwig. Kortom op een onvervulde wens kunnen we reageren met een negatieve emotie.

Belangrijk

Maar hoe komt het dat we het toch zo belangrijk vinden, dat wat wij willen ook gebeurt? Er lijkt steeds heel veel voor ons op het spel te staan. Denk aan het gelijk dat je wilt krijgen van iemand die het oneens is met je. Sta eens stil bij je verlangen naar een vakantie naar Ibiza, en steeds komt het er maar niet van door geldgebrek. Je raakt er gefrustreerd en boos door. Trouwens waarom spreekt jouw partner jou steeds tegen? Hoe kwaad maakt jou dat?

Het antwoord op die vraag, waarom het zo belangrijk is, krijgen we later, nadat onze eis vervuld is geraakt. We zullen dan steeds tot onze frustratie moeten bekennen dat het fijn is, maar dat er altijd weer iets aan ontbreekt. Je hebt gelijk gekregen, maar het gevoel van genoegdoening was toch niet wat je ervan verwachtte. Die vakantie naar Ibiza was leuk, maar het weer zat tegen. Je partner geeft je nu meer keren gelijk, maar … Steeds, die bedenking, dat ‘maar’.

Wat er ontbreekt er dan?

Ontbreken

Die ontevredenheid kent een machthebber natuurlijk ook. Of dat geheime lid van de cabal, die streeft via allerlei organisaties naar wereldoverheersing. Op het moment dat hun wens in vervulling is gegaan, zal ook daar de onvrede knagen. En opnieuw zullen ze op weg gaan naar een volgend doel, dat dan misschien wel volledig aan hun wens zal voldoen.

Het lijkt ons dus niet te ontbreken aan vervulling van onze wensen, maar aan iets dat door de vervulling van onze dromen nooit toereikend zal zijn.  Zelf heb ik die zoektocht natuurlijk ook tientallen jaren gekend. Ik zocht het in carrière, in geld, in vrijheid, in reizen, in psychologie, in Japan.

Steeds glipte het als zand door mijn vingers. Ik kon het niet vasthouden of het was toch weer niet wat ik ervan verwachtte.

Totdat ik onophoudelijk het woordje vrede en tevredenheid voorbij zag komen, in gedachten dan.

Tevredenheid

Reken er namelijk maar niet op dat je jezelf tevreden kunt stellen door de vervulling van een van je wensen. Dit gaat net zolang door totdat je beseft dat het enige dat je werkelijk wilt VREDE is. Innerlijke vrede wel te verstaan.

En deze vrede heeft niets met bezit te maken, of met macht of op een andere manier je zin krijgen.

Vrede is gewoon een gevoel dat daarvan volledig los staat. Het vult niet, het vervult evenmin.

Eigenlijk is het de ultieme leegte. Het is niets en tegelijkertijd alles wat er is.

Mooi he?

 

Rob Vellekoop, 12 maart 2023

---