Een bijdrage van Gerrit Impens

Gerrit doet verslag van de cash-oorlog vanuit zijn thuisland India, waar hij sinds 1999 woont.

2016

In het Zwitserse Davos vond in januari 2016 de World Economic Summit *1) plaats. In november van hetzelfde jaar werd de Indiase bevolking opgeschud door de cash-oorlog. De vrije geldstroom werd grotendeels uit handen van de burgers genomen. Zonder aankondiging werden per direct de bankbiljetten van 500 (toen ± €6,80) en 1.000 Indiase roepies (toen ± €13,70) ongeldig verklaard. Meer dan 80% van het in India circulerende contante geld verdween hierdoor.

Een maand eerder had USAID een overeenkomst gesloten met het Indiase Ministerie van Buitenlandse Zaken. USAID lanceerde het ‘Inclusive Cashless Payment Partnership’ in India, met als betrokkenen (volgens catalyst.org) Better Than Cash Alliance (VN-gerelateerd), Gates Foundation, Master Card en Visa.

Zulke beslissingen worden vanuit de schaduw genomen van waaruit banken en regeringen als marionetten worden bespeeld. Elites, zoals binnen schaduwregeringen en geheime genootschappen, die vanuit de schaduw te werk gaan, worden op hun beurt weer vanuit het onheilspellende duister aangestuurd.

Een cash-oorlog wordt toch niet uitgedacht door mensen die open staan voor het levende licht? Integendeel, oorlogen worden gevoed vanuit een kwaadaardige verborgen wereld die de tegenpool vormt van een heilzaamheid gezinde bovenwereld. De onderwereld geven we legio kansen en men houdt de hogere werelden te veel onaangesproken uit het zicht.

Reserve Bank of India

De Indiër werd, op aanbeveling van de Reserve Bank of India, gedwongen meteen een bankrekening te openen en het meeste cash spaargeld over te dragen aan een bank. De hard-liner Raghuram Rajan trok hier sinds 2013 het voortouw met een voorgeschiedenis als chief economist bij het IMF in Washington. Rajan bevindt zich momenteel een trapje hoger op de mondiale ladder als lid van de Working Group on Monetary Policy onder de schimmige Group of Thirty (G30) die bestaat uit vertegenwoordigers van vooraanstaande commerciële en financiële ondernemingen.

Slechts 55% van de Indiërs maakte in 2016 in beperkte mate gebruik van een bankrekening. Zo’n 97% van de transacties verliepen contant. Ze moesten echter opschieten, want de aangemerkte bankbiljetten zouden binnen korte tijd niet meer geaccepteerd worden. Het spaargeld werd gekaapt. De binnendorpen hadden toen nog geen bankagentschappen. De rijen ongeruste spaarders bij de banken waren lang en duurden dagen, en velen werden zelfs onder de voet gelopen.

Al snel had een groot deel van de bevolking een tekort aan koopgeld en velen konden hun directe kosten zoals die van levensmiddelen en het ziekenhuis niet meer betalen. Ook de verdiensten van de dagloners en de zogenaamde lage arbeiders tuimelden naar beneden. Dit alles leidde tot hoog oplopende fraude en chaos over heel India. Als in een psy-op werd de bevolking echter al langer in de maling genomen met slogans zoals ‘financiële inclusiviteit middels digitalisatie’. Inclusiviteit bestond echter al dankzij het  contante geld!

Het bleek een voorbereiding voor de volgende bankencrisis van na 2008. In de jaren erna daalde de rente op het spaargeld bij de banken en de bankkosten namen toe. Met andere woorden: iedereen kon zijn geld beter gaan uitgeven, beter vandaag dan morgen. Andere landen hadden immers al een negatieve bankrente.

Niet lang hierna kwamen nieuwe briefjes van 500 en 2.000 roepies in omloop. Ondertussen is aangekondigd dat de laatste hun geldigheid zullen verliezen.

Demonetarisering

De regering van premier Narendra Modi gaf aan dat de demonetarisering van bankbiljetten de schaduweconomie zou blootleggen. Zwart geld zou boven water komen en vals geld zou uit het geldcircuit verdwijnen. Het illegale geldverkeer van ‘offshore tax havens’ of ‘Round Tripping’ ging echter gewoon door. De boeven die in de schaduw opereerden werden dus niet of nauwelijks dwarsgezeten.

Het midden- en kleinbedrijf, dat afhankelijk was van cashflow, ontving de klappen. Dat was nog maar het begin. Een volgende golf van bedrijfssluitingen van kleine ondernemers kwam in 2020. De financiële autonomie van de burger raakte verder in het nauw.

De wereldelite concentreert zich op de controle over alle aardse materie, het vergaren van alle mogelijke rijkdommen. De wereldbevolking wordt steeds meer bestuurd vanuit individualisme dat de 1 procent dient. We zien dat ze zichzelf steeds meer macht geven in de vorm van oorlog. The War on Drugs, the War on Terror, the War on Cancer en the War on Cash. Halstarrigheid, het spelen als wereldrechter en de beoogde dominantie over alle productie verdringen vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit.

De cash-oorlog die in India in 2016 was uitgebroken, viel samen met andere controlerende maatregelen.
Zo introduceerde Het Indiase Ministry of Electronics and Information Technology de controversiële Aadhaar Card, een biometrisch identificatiesysteem, dat tot vandaag discussie oproept. Zowel het onderdrukken van contant geld als het standaardiseren van de mens tot digitale eenheid, zijn langdurige projecten van de machthebbers die de (nog) bestaande democratisch regelingen en wetten het liefst negeren. De geldwolven bijten zich vast in de financiële data die een gedigitaliseerde wereld ophoest.

Zorgboer

Als ecologische zorgboer in het zuidelijke Tamil Nadu stond ik erbij en keek ik ernaar. De cash-oorlog woedde in een periode dat er behoorlijk wat watertekorten waren onder de boeren. Op een gegeven moment werd ook Thiru Valagum Farm, de Heilzame Aarde, waar ik met mijn gezin sinds 2002 aan werk, gedwongen de rijstteelt met de helft te verminderen.

Het was in 1989 dat ik voor het eerst het Indiase subcontinent betrad. Hier woon ik permanent sinds 1999. De roepie kende nog de onderverdeling in paisas.
Op kleine schaal bestaat er nog ruilhandel en dorpelingen verlenen elkaar nog steeds wederdiensten zonder dat er geld op tafel komt. De spaarpot is er ook nog altijd in de vorm van gouden en zilveren sieraden.

Hier is wel een limiet aan gekoppeld. Onderling binnen de gemeenschappen wordt cash geld uitgeleend om elkaar in nood te helpen.
Niet altijd hoeft hier een bank of microkrediet-agentschap aan te pas te komen. Cash kan vrij stromen of tijdelijk opgepot worden.

Overheid en bankwereld hebben hier echter geen greep op en het is de mensenmassa van meer dan een miljard die ze willen plukken en domineren. De zogenaamde 1% met hun miljarden kunnen hun gang gaan om de matrix verder gestalte te geven.

De restanten van bonded labour, oftewel horigen, heb ik nog meegemaakt. Onder andere de landarbeiders waren door levenslange leningen gebonden aan hun baas. Dat mag niet meer. Kinderen mogen ondertussen ook niet meer werken en krijgen verplicht onderwijs dat wordt ingevuld door de overheid en het zakenkartel. De kinderhanden worden ondertussen minder praktisch, het hoofd wordt geframed en het kinderhart ondergewaardeerd.

Arme bevolking

De arme bevolking heeft zijn baas ingeleverd voor de overheid en is (groten-)deels afhankelijk geworden van het Public Distribution System, met goedkope vaak lage kwaliteitsvoeding. De drinkwatervoorziening is verbeterd. Meestal geven dorpsvrouwen acte de presence tijdens de publieke werkdagen, waarbij bijvoorbeeld afwateringskanaaltjes worden geschoond. Een bedrag hoger dan de gemiddelde boer aan landarbeiders kan besteden wordt op hun bankrekening gestort, terwijl de werkzaamheden een slechte voortgang kennen.

Thuis koken en wassen de vrouwen. Het huisje is vaak met subsidie gebouwd, elektriciteit was in de dorpen rond de millenniumwisseling nog gratis, een ventilator werd cadeau gedaan, of een huishoudelijk apparaat en niet te vergeten een gratis televisie in ieder huis, die de eenzame tv op het dorpsplein verving.

Veel vrouwen vergapen zich aan onophoudelijke megastories die hun bewustzijn koppelen aan een illusoire wereld.
En de mannen? Die trekken eropuit om een kluit te verdienen en deze niet zelden te spenderen aan drank en gokspelletjes. Niet ieder gezin volgt deze ingesleten gewoontes, maar het komt vaak voor binnen de dorpsgemeenschappen, waar de motivatie om de boeren bij te staan te vaak ver te zoeken is.

De dorpsbevolking is weinig weerbaar met een niet al te stralende gezondheid, een levenspad dat wordt voorgekauwd, voedsel en medicatie die weinig heilzaamheid verschaffen, wonend in een rommelige leefomgeving.

Daarbij wankelt de saamhorigheid binnen de dorpsgemeenschappen, terwijl ze wel de afhankelijkheid van de overheid accepteren. De geschiedenis laat zien dat ze niet hebben geleerd op eigen kracht het leven naar een hoger niveau te brengen.

Boerendorp

Vervolgens ter illustratie van de cash-oorlog nog enkele kwesties die spelen in het Indiase boerendorp.

Met het opdringende digitale India lopen ook de boeren het gevaar gekoppeld te worden aan de matrix. De overheid schuift de schone beloftes voor de verbetering van de plattelandsgemeenschap voortdurend voor zich uit. Helaas worden ook goed bedoelde programma’s misbruikt door mensen die het overheidsgeld liever voor zichzelf opeisen. Daarbij wordt ook de voedselketen tussen boer en consument op kleine en corporatieve schaal verstoord. Dit ondermijnt de solidariteit in het vermarkten van landbouwproducten.

Banken verlenen graag leningen aan boeren. De verdiensten van de landbouwers zitten echter te weinig in de lift, zodat zij vaak een aangegane lening niet kunnen terugbetalen. De boeren worden verleid tot een lening doordat de banken en de overheid beloftes doen om de leningen om te zetten in subsidies.

De culturele erfenis van de boerenstand is al lang geleden ingeleverd voor de Groene Revolutie die kwantiteitseisen boven de kwaliteit van leven stelde. Vervolgens prijst men nu een technocratische landbouw aan, terwijl er toch ook hoopgevende stemmen klinken om de zelfwerkzaamheid van de dorpsgemeenschappen te helpen aanwakkeren.

Ondertussen heeft India zich gevoegd tussen de westerse machten en de verder opkomende BRICS-landen. De Amerikanisering lijkt over zijn top heen te zijn, maar de zich tot de materiële wereld beperkende technocraten vindt men van West tot Oost, zij het met regionale accentverschillen en andere ontwikkelingsmogelijkheden.

 

Thiru Valagum

Sinds ‘de prik’ ook ingang vond in India hebben we op Thiru Valagum Farm in Tamil Nadu onze blik nog meer gericht op ‘De Zelfvoorziening Dichterbij’. Het goede nieuws is dat de grondwaterstand op ons land sinds 2016 zo’n 10 meter is verhoogd en we weer over voldoende irrigatiewater beschikken. De gelijknamige stichting in Terneuzen steunt sinds 2003 ons werk ‘voor Ecologie, Landbouw en Mens op Weg’. De vriendenkring ontvangt vrijblijvend de Heilzame Aarde nieuwsbrieven en flyers. Donaties blijven welkom. Neem gerust eens contact op.

Lees www.heilzame-aarde.nl
of bekijk

 

*1 F. William Engdahl, ‘A Sinister War on Our Right to Hold Cash’, 23-8-2017 in ApokalypseNu en in Global Research.
*2 Norbert Haering, ‘A Well-Kept Open Secret: Washington Is Behind India’s Brutal Demonetization Project’, 8-10-2017 in ApokalypseNu en January 2017 in Global Research.