In 2022 kreeg de Fransman Frédéric Vidal een idee. Hij noemde het Solaris en het is bedoeld om een andere wereld mogelijk te maken. Het gaat in tegen de langzame ondermijning van alle essentiële rechten en vrijheden. “We moeten iets doen dat op zijn minst op solidariteit is gebaseerd.” Binnen drie maanden deden 20.000 mensen mee aan het Solaris-netwerk in Frankrijk. Ondertussen zijn er al in vijftien landen netwerken gestart.

Vidal

Frédéric Vidal is een van die visionairs die op de ineenstorting vooruitloopt. Hij verliet dit systeem ongeveer tien jaar geleden en begon te werken aan de opbouw van een nieuwe wereld waarin solidariteit, wederzijdse hulp, altruïsme en welwillendheid de basis vormen van een gezondere en meer vergelijkbare samenleving.

De Fransman vertelt in onderstaande video, dat de kracht van Solaris is het gebrek aan machtsstructuur. Het is een horizontaal netwerk, zonder piramidestructuur, dus zonder leider, zonder macht. Het is gebaseerd op een ‘positief vertrouwen in de vaardigheden van mensen om te kunnen handelen op het gebied van hun bekwaamheden.’

Solaris zet iedereen aan tot soevereiniteit, want dat is het sleutelwoord, want zegt hij, de kracht van de groep, geeft vaak kracht aan hen die niet altijd de middelen hebben om naar die soevereiniteit toe te werken. Een door Vidal vaak gehoorde feedback op zijn initiatief is dat de deelnemers plotseling anderen ontdekken die niet meer ver van hen af staan en die bereid zijn om hetzelfde avontuur te beleven. Dit in tegenstelling tot hun ervaringen van isolatie, onbegrip en dat er niemand is.

Solaris

Het Solaris-netwerk is gebouwd op drie eenvoudige principes.
1. Oprichting van een lokaal bestand.
2. Netwerk dat veel verder gaat dan lokaal.
3. Onafhankelijk communicatienetwerk.

1. Oprichting van een lokaal bestand

Het netwerk is verdeeld in cellen. Elke cel komt overeen met een dorp, stadswijk en soms is het zelfs groter, een kanton bijvoorbeeld.
Op lokaal vlak zijn de deelnemers bereid informatie over zichzelf te geven. Denk aan hun bekwaamheden, op welke manier je hen kunt bereiken, hun adres, hun professionele vaardigheden. Ook kan het materieel zijn, bijvoorbeeld bezitten ze gecultiveerd of bebouwbaar land, een kas, en dergelijke. Ook vragen ze naar je vervoermiddel(en), een ezel, een paard, fiets, motor, trekker, wat dan ook.

Deze gegevens worden verzameld binnen de cel en door slechts drie mensen bewaard. Voor de rest heeft niemand toegang tot deze gegevens, evenmin is er een centrale opslag. Dus naburige cellen kennen dit bestand niet, het blijft op lokaal niveau!

2. Mesh-netwerk

In elk departement of provincie maken ze cellen en zorgen ze ervoor dat het er zoveel mogelijk zijn. Dit mesh-netwerk krijgt vorm doordat de drie coördinatoren van een cel contact hebben met coördinatoren van andere cellen. Terwijl de beheerders van het bestand dezelfde functionarissen van hun buren moeten kennen. Al deze mensen ontmoeten elkaar dus fysiek. Ze creëren een echte menselijke band. Deze is perse niet virtueel.

3. Communicatienetwerk

Dit is een radionetwerk, dat bijvoorbeeld gebruikmaakt van walkie-talkies. Vidal vindt dit net zo belangrijk, als de twee voorgaande principes. Er is gekozen voor een radionetwerk omdat dit het enige is dat nog kan werken, als niets meer functioneert.

Hij stelt dat ze in staat moeten zijn om in een omgeving te werken, waar staat- en particuliere diensten niet meer functioneren, of erger nog waar geen communicatiemiddelen meer zijn. Dus er is geen internet, geen telefoon, een tekort aan brandstof, enzovoort. Op een dergelijke situatie vormen de drie principes het antwoord.

Praktijk

Dus als er een ongeval gebeurt, neemt de betrokken familie contact op met de beheerder van het bestand van het dorp, die meteen zijn bestand raadpleegt. Vindt hij of zij daarin geen oplossing dan neemt hij contact op met de bestandsbeheerder(s) van het buurdorp, die op hun beurt hun bestand erop nazoeken.

Op deze manier bestaan er op het platteland veel aanspreekpunten.

Ook is voorzien op stroomuitval. Het radionetwerk zal blijven werken omdat het bijvoorbeeld met kleine zonnepaneeltjes elektriciteit verzamelt.

Voor wat, hoort wat?

Het ‘voor wat, hoort wat’ principe hoort niet bij Solaris. Vidal gaat hier uitgebreid op in. Hij vindt dat je iets voor een ander doet uit welwillendheid. Iedereen kan meedoen aan het Solaris-netwerk, maar het is wel op 100 procent vrijwillige basis en wordt door niemand gefinancierd. Binnen Solaris heerst geen politiek, religie of wat dan ook. Daarnaast wordt aan iedereen gevraagd zijn ego achter zich te laten.

Er zijn mensen volgens Frédéric, die zeggen dat het op deze basis nooit zal werken. Deze mensen zijn er volgens hem nog niet klaar voor. ‘Maar, zegt hij, ik denk dat ze morgen met de toenemende druk er wat meer in geïnteresseerd zullen raken.’

Wat zij feitelijk tot stand brengen is een verbinding tussen alle groepen van mensen die al bestaan. Hij ziet de Solaris-beweging als een menselijke zoekmachine, waarbij mensen een vraag stellen en zij deze mensen alle oplossingen bieden.

Filosofisch zegt hij:

“Ze zullen beseffen dat het mogelijk is en dat je andere menselijke relaties kunt hebben, dan die we al eeuwenlang als natuurlijk beschouwen. Solaris is geen netwerk om te overleven, maar om anders te leven. We zullen weer leven om anders te leven. We gaan een echte menselijke relatie creëren, zoals die in het verleden bestaan kan hebben, maar we gaan deze veel sterker maken, en veel groter, vooral geografisch, omdat dit vroeger in een klein dorp kon bestaan, maar nu zal het op grotere schaal zijn.”

Bronnen

solaris-france.org

Lokale cellen

 

Rob Vellekoop, 13 augustus 2023