Zo langzamerhand traditiegetrouw komen in Amsterdam mensen samen op de laatste zondag van de maand. Om aandacht te vragen voor vrede en te demonstreren tegen de oorlog in Oekraïne. Een oorlog die waarschijnlijk tussen de 400 en 500 duizend doden aan Oekraïense en 50 duizend aan Russische kant heeft gevergd. Zondag 24 september om 12 uur vanaf de Dam. Waar blijft de rest van de vredesbeweging?

Geen Wapens Voor Vrede

“Zolang onze regering ons land medeplichtig maakt aan een bloedbad door wapenleveranties waarmee al honderdduizenden mensen werden vermoord of voor het leven werden verminkt, families worden verscheurd en in diepe rouw gedompeld, en ons blindelings naar WOIII leidt, houdt Platform voor Vrede en Solidariteit elke laatste zondag van de maand een manifestatie tegen deze waanzin”, schrijft het Platform voor Vrede en Solidariteit.

“We hebben sprekers, een grote live muziekgroep en een witte vlaggenmars met drums door het drukste gedeelte van Amsterdam.
De mars is bijna vijf km maar voor wie dit teveel is kan bij twee of drie km weer terug naar de Dam, of daar blijven met de muziekgroep die door zal blijven spelen en bv flyeren of gewoon wachten tot de lopers weer terug zijn. Neem een witte vlag mee, help mee flyeren, neem een trommel mee, help met de banners, of laat je gewoon zien. Het is belangrijk dat mensen zien dat wij dit niet willen!”

Zondag 24 september, op de Dam in Amsterdam om 12 uur.

Vredesmagazine

Voor mij ligt een exemplaar van ‘Vredesmagazine’, dit is een uitgave van Haags Vredesplatform (HVP), Humanistisch Vredesberaad, Vredesbeweging Pais, Samenwerkingsverband Stop de Wapenwedloop, Antimilitaristies Onderzoekskollektief VD AMOK, Women’s International League for Peace and Freedom (WILPF) afdeling Nederland.

Ik ga op zoek naar hun acties tegen de oorlog in Oekraïne.

Op pagina 2 van het magazine vind ik tot mijn schrik onder het kopje ‘commentaar’ dat een aantal vredesorganisaties voorstander is van MILITAIRE steun aan Oekraïne. Ja, uitgerekend de Nederlandse vredesbeweging, hoe is het mogelijk.

Maar ik lees verder….

Het interview met de Oekraïense dienstweigeraar Sheliazhenko geeft me weer wat moed. Hij roept zijn landgenoten op niet het leger in te gaan en te weigeren om te moorden. Tot slot zegt hij dat geweldloosheid werkelijk mogelijk is en we ons geloof in gewelddadige regeringen moeten afzweren. Ik lees daarin een zweem van kritiek op het wapengekletter dat de organisaties onder de koepel Vredesmagazine lijken aan te hangen, doordat ze achter het beleid staan van de regering om wapens te sturen.

Bij Korte Berichten lees ik een oproep van Stopdeoorlogamsterdam.nl tot protest, godzijdank, eveneens op zondag de 24e maar dan om 18 uur. Blijkbaar ontlopen vredesactivisten elkaar hier. Hoe is het mogelijk?

Wapengekletter

Maar dan wordt het me duidelijk. Ik begrijp plotseling wat er met een groot deel van de vredesactivisten in ons land aan de hand is. Ik lees op hun site:

“Net als veel Amsterdammers maken wij ons grote zorgen over het besluit van Poetin om met het Russische leger Oekraïne binnen te vallen.”

Ok.

Er is geen spoor van kritiek is op het NAVO-beleid of dat van Oekraïne zelf te bespeuren. De Amsterdammers schrijven alleen dat er zorgen zijn over Poetin. Met andere woorden ze begrijpen wel dat Oekraïne zich verdedigt als de Russen het land binnenvallen (na vanaf 2014 hierover overleg over gevoerd te hebben, maar in 2022 zagen ze dat dit zinloos was), maar niet dat de Russen de aanval inzetten om hun landgenoten in Oekraïne zelf te verdedigen.

Vredesclub Pax hinkt op eenzelfde gedachte. Met het leveren van oorlogstuig gaan zij ook akkoord, waaraan ze toevoegen dat wapenleveranties en onderhandelingen elkaar niet hoeven uit te sluiten.

Natuurlijk doet het er helemaal niet toe wat de reden is. Elkaar uitmoorden kan nooit goedgepraat worden, onder welke noemer je dat ook doet. En dat stimuleren door wapens naar het gebied te sturen kan door geen enkele zichzelf respecterende vredesbeweging worden goedgekeurd. Anders ben je niet met vrede bezig, maar met politiek!

Dilemma

Doordat je als ‘vredesstrevers’ wapenleveranties accepteert is het niet vreemd dat je vroeg of laat voor een dilemma komt te staan. Wat blijkt, er wordt door de westerse bondgenoten clustermunitie geleverd aan Oekraïne. De vredesmensen voelen zich, zoals Guido van Leemput in Commentaar op pagina 2 van het magazine schrijft, in verlegenheid gebracht.

Hij vindt dat je niet op deze manier oorlog mag voeren. Wat een hypocrisie! Al het andere wapentuig is in orde, maar clusterbommen, nee, dat willen ze niet. Alsof moorden met een tank meer gerechtvaardigd is dan met een dergelijke bom.

Rob Vellekoop, 22 september 2023