Zeventien miljoen mensen is het aantal inwoners van ons land en Jones Plantation is een plek waar mensen in slavernij leven zonder dat ze dit door hebben. Eind vorige maand is de gelijknamige film in première gegaan. Hoeveel van de 17 miljoen mensen zal hem hebben gezien en wat hebben zij gemist? We lichten een tipje van de sluier.
Jones Plantation
Het verhaal voor de film is afkomstig van Larken Rose allegorie op onze samenleving en was eerder een tekenfilm op YouTube.
In deze tekenfilm manipuleert een eigenaar van een katoenplantage op een sluwe manier zijn slaven. Op zekere dag laat hij via een stroman (politicus) Smith vertellen dat ze voortaan vrij zullen zijn. Ze zijn geen eigendom meer van hem en zij hoeven ook niet meer voor hem te werken. Er is echter een maar.
Wanneer ze weggaan, lopen ze het risico opgepakt te worden door de omringende plantagehouders. Daarom stelt Mr Smith hen voor te blijven, niet meer als slaaf, maar als deelnemer.Want het is jullie plantage, voegt hij er nog leugenachtig aan toe.
Omdat Mr Jones als eigenaar van de plantage de meeste leidinggevende ervaring heeft, zal hij zijn diensten ter beschikking stellen van de voormalige slaven. Hij zal de zaak leiden.
In de dagen na de ‘bevrijding’ blijkt dat de ‘deelnemers’ er niet op vooruit zijn gegaan. Er worden uit hun midden supervisors aangesteld, om ervoor te zorgen dat ieder zijn werk doet. Als iemand betrapt wordt op het weghalen van katoen voor zichzelf krijgt hij zweepslagen. Want zegt Smith, we moeten ons allemaal aan de regels houden en onze plicht doen, zodat we er allemaal van kunnen profiteren.
Een kritische medewerker wijst Smith erop dat er helemaal geen verschil is met vroeger. Hij zegt:”Als we vrij zijn hoe komt het dan dat we niets te zeggen hebben?” Smith gaat hier niet op in en vindt dat iedereen dankbaar moet zijn.
Ook zijn er iedere drie maanden verkiezingen. Dan mogen de werkers kiezen tussen Mr Jones of zijn neef Mr Johnson als leider van de plantage.
Na een jaar vraagt Samuel het woord tijdens een werkoverleg. Hij vindt dat er helemaal niets is veranderd en dat alleen de benamingen zijn veranderd. Hij zegt:”Zij commanderen en wij gehoorzamen.”
Zijn kritiek wordt bestraft met zweepslagen, omdat hij zich niet aan de regels houdt. Samuel zou de toekomst van iedereen in gevaar kunnen brengen.
Film
Meer dan tien jaar na het schrijven van deze allegorie van onze samenleving is Larken Rose verhaal verfilmd in een gelijknamige film.
Het motto van de film is “Je kunt een mens controleren met bruut geweld, maar je kunt nooit iemand werkelijk bezitten totdat hij overtuigd is dat je woord wet is, en gehoorzaamheid een deugd.
Kijk op jonesplantationfilm.com om de film te kopen voor 10 dollar of op een andere manier te bekijken.
17 miljoen slaven
Als je deze allegorie loslaat op ons land, dan telt het ongeveer 17 miljoen slaven (deze mensen heten tegenwoordig burgers), die zich voor en tijdens de verkiezingen van politici zoals Mr Smith te horen krijgen dat zij bepalen als eigenaren wat er met hun land gaat gebeuren.En net zo gemakkelijk als de slaven van Mr Jones zich lieten bedriegen, overkomt dat de inwoners van alle plantages ter wereld, zeg maar van alle landen.
De mensen krijgen de mooiste dingen voorgespiegeld tijdens de verkiezingen bijvoorbeeld en van dat moois komt bitter weinig terecht. Sterker nog, hun situatie verslechtert jaar na jaar. Terwijl hen toch het gevoel gegeven wordt dat ze de baas zijn van het land.
Na iedere verkiezingsronde is iedereen weer teleurgesteld in wat er vanuit de nieuw gevormde regeringen wordt beslist. Het maakt namelijk niet uit of er gekozen wordt voor Mr Jones of Mr Johnson, Caroline van der Plas of Omtzigt.
Toch begrijpen de kiezers (de medewerkers van de BV Nederland) niet hoe het komt dat het steeds misloopt.
Daarom proberen ze het met de volgende verkiezingen opnieuw, want je weet maar nooit. Iedere keer gloort er weer hoop aan de horizon van de plantage.
De 17 miljoen medewerkers blijven maar geloven dat het allemaal niet anders kan, en dat de verkiezingen een nieuwe leider, dus een nieuw beleid zal brengen. Of zoals Rutte dit al een eeuw verkondigt, ‘ik heb het mandaat van de kiezer gekregen’.
Die persoon, de nieuwe leider, zal het veel beter doen dan de vorige. Totdat ze na vele verkiezingen te hebben meegemaakt, er zo moedeloos van worden zodat ze massaal zeggen:’Ik kan er toch niets aan doen’. En afhaken.
En dat is precies wat bijna iedereen gelooft, dat ze het niet kunnen veranderen. Want ons is geleerd er is maar 1 manier en dat is ‘onze” democratie.
Toch zijn er nog duizend andere manieren om met elkaar samen te leven, zonder dat er een (steeds meer dictatoriaal wordend) bestuur zit in Den Haag.
Maar helaas, we zijn geprogrammeerd te denken dat je slechts twee opties hebt, democratie of anarchie. Alsof de mens niet creatief genoeg is om iets anders te bedenken.
En dus modderen we voort, klagen erop los en ondertussen is iedereen aan zoveel Haagse, Europese, WHO en VN-regeltjes gebonden dat je zelfs toestemming moet vragen aan het bestuur of je bepaalde gedachten wel mag hebben.
De mensheid zakt steeds diepe weg in het moeras van het geloof dat ze er niets aan kunnen doen en wachten op de volgende goede leider. Moedeloos lezen ze dan maar verder op FB, of een ander gecensureerd platform, gamen wat, kijken tv of netflix of kijken op een andere manier weg van de shit waarin we onszelf gebracht hebben.
Totdat er een dag aanbreekt dat genoeg mensen zien wat er werkelijk aan de hand is en zich realiseren dat we ALLES kunnen veranderen wat we willen.
Boek
Larken Rose noemt dit onophoudelijke geloof, ‘Het meest gevaarlijke bijgeloof’.
Zijn boek is in de Nederlandse vertaling te krijgen bij onze sponsor Academy of Happiness.
Die zeventien miljoen Nederlanders worden momenteel geregeerd door een bende even sluwe als gevaarlijke misdadigers die het niets vermoedende Nederlandse volk binnenkort van digitaal geld, één enkele bankrekening en een digitale identiteit gaan voorzien. Cash gaat verdwijnen. Vanaf dat moment zit elke Nederlander van de wieg tot het graf in een digitaal concentratiekamp. Langs parlementaire weg zullen de Nederlanders hier niets tegen kunnen ondernemen omdat de politieke structuur nu eenmaal zo in elkaar is gezet dat de Nederlanders niets te vertellen hebben. Ik denk trouwens dat verreweg de meeste Nederlanders niet eens weten wat hen boven het hoofd hangt. We kennen allemaal het tekenfilmpje waarin Woody Woodpecker achterna wordt gezeten door Coyote. Woody komt dan boven een ravijn maar hij valt nog niet. Hij loopt nog een eindje door de lucht en pas als hij naar beneden kijkt valt hij de diepte in. En precies zo staan de Nederlanders er momenteel voor. Overigens zijn het er geen zeventien miljoen maar zeventien miljoen minus twee: mijn vrouw en ikzelf hebben Nederland al jaren geleden voorgoed verlaten. Onze nieuwe minister-president Victor Orbán heeft al laten weten dat cash een blijvertje is in Hongarije.