Peter D. Davey was een Nieuw-Zeelandse musicus die in 1944 een wonderbaarlijke ontdekking deed. Dankzij zijn muzikaal gehoor ontdekte hij namelijk dat geluid in een bepaalde trilling water kan laten koken. Vervolgens vocht hij tevergeefs meer dan zestig jaar om zijn eenvoudige uitvinding in productie te kunnen brengen.

Uitvinder en musicus

Davey was een musicus die als vrijwilliger gevechtspiloot werd in de Tweede Wereldoorlog. Hij ontdekte tijdens zijn vluchten dat de propellers en motoren de pilotencabine kon laten vibreren bij verschillende frequenties. Zijn lichaam reageerde op zijn beurt op de resonantie. Op een bepaald moment stelde hij vast dat er warmte optrad. Later probeerde hij dit principe uit met twee fietsbellen die hij aan elkaar vastmaakte en de ene tunede op 50 Hertz en beide verbond met een elektriciteitsdraad. Toen hij dit in het water gooide, begon het water supersnel te koken. Hierop patenteerde hij zijn idee in 1944.

Vervolgens deden de autoriteiten alles wat in hun macht lag om de productie en verkoop van deze verhitter in Nieuw-Zeeland te dwarsbomen. Voordat een apparaat in dit land in productie kan worden genomen is toestemming van de overheid nodig. Een van de trucs die zij gebruikten tegen hem was dat het apparaat onveilig voor de gezondheid en het leven van de gebruikers was. De volgende 60 jaar vocht Davey een bittere strijd om toestemming voor productie te krijgen, die hij nooit kreeg.

Dit terwijl er een soortgelijk apparaat in Australië in massaproductie is genomen. Er is echter wel een belangrijk verschil. Het Australische apparaat werkt gebaseerd op het principe van elektrische weerstand van water, terwijl die van Davey werkt op basis van trillingen!

Dr Jan Pajak, eveneens een Nieuw-Zeelander heeft een uitgebreide studie gemaakt van het apparaat van Peter Davey en een analyse van de manier waarop hij door autoriteiten is tegengewerkt zijn vinding openbaar en toegankelijk voor iedereen te maken. (zie https://totalizm.pl/pajak_jan_uk.htm)

Pajak (1946) is een onderzoeker en uitvinder, daarnaast is hij dertig jaar lang academisch leraar geweest in mechanische engineering en machinecontructie in Polen, Nieuw Zealand (Canterbury), Malaysia (Kuala Lumpur) en Borneo (Kuching). Ook gaf hij les in Software Engineering and Programming Languages aan verschillende universiteiten.

Apparaat

Davey’s sonische boiler of telekenetische verhitter bestaat uit twee delen. Het belangrijkste onderdeel is een resonerende halve bol (1) van geluid inducerende metalen plaat – de uitvinder gebruikte roestvrij staal. Het tweede onderdeel is eveneens een halve bol, in vorm vrijwel identiek aan de eerste (2). Bol (1) wordt geplaatst binnen bol (2). De bollen zijn de belangrijkste onderdelen.

Daarnaast is er een lange pijp (8) die de overige onderdelen bij elkaar houdt, twee onderdeeltjes (5) en (3), die de bollen op hun plaats houden, een leertje (4) die zorgt voor de afstand “L” tussen de bollen en elektrische draden (6) en (7) die zorgen voor de elektriciteit van beide bollen en maken het mogelijk om beide bollen in water onder te dompelen zodat het verhit wordt.

Bol (1) kan je maken van een fietsbel. De afmetingen van de bol zijn niet belangrijk, want het gaat om dat het op 50 Hertz gaat resoneren. En dat het buitenoppervlak evenwijdig en op gelijke afstand van de externe, bol komt(2). Met elk van deze bollen wordt een andere elektriciteitsdraad (220 V, 50 Hz) verbonden. De verhitter moet ondergedompeld worden in water, dat zeer snel verhit naar het kookpunt wordt gebracht.

Voor meer details zie volume 10, sectie K 3.3 op https://totalizm.pl/1_4e_pdf/14e_10.pdf

Fig. #B2: Components of the telekinetic heater of Mr Davey (Fig. K8 (3) from [1/4]). Notice, that because of reasons explained on web pages ufo.htm i evil.htm, sometimes vital illustrations can be blocked from appearing on web pages. When this happens, seek them on other pages from the Menu (e.g. on free energy, or with text of [1/4]).

Tuning

Het tunen van de bollen (1 en 2) op 50 Hertz en het afstellen van de afstand (L) tussen de bollen zijn bepalend. Davey tunede het met zijn saxofoon. Daarbij hield hij de verhitter in zijn vingers en speelde ondertussen een ‘lage B’ (deze is gelijk aan 50 Hertz). Met de piano is dat de lage D en met de stemvork 50Hz. Daarna draaide hij de twee bollen iets dichter naar elkaar en zocht op deze manier de juiste afstand tussen beide.

Om dit apparaat te laten werken is een aansluiting op het 50Hz net, Tevens moet de resonerende bol (1) verbonden zijn met de ‘aarde’ draad en bol (2) aan de fase-draad.

Volgens Dr Jan Pajak, de man, die naast deze uitvinding ook andere onderzocht en documenteerde, kan de sonische verhitter een revolutie veroorzaken in wetenschap en technologie. Hij schrijft dat het apparaat namelijk werkt volgens de principes van technisch geïnduceerde telekinese en dat de werking niet door de hedendaagse wetenschap kan worden verklaard.

Bijzondere eigenschappen

De sonische boiler laat het water onmiddellijk koken nadat het erin is ondergedompeld.
Al het water begint te koken en maakt bellen en borrelt.
Veilig in gebruik. De buitenste bol (1) is altijd verbonden met de aardedraad van de elektriciteitsvoorziening, waardoor het water niet onder stroom komt te staan. Zodra de sonische boiler uit het water wordt gehaald genereert deze geen warmte meer.
Deze boiler kan niet alleen water verwarmen maar ook bijvoorbeeld cacao of koffie, in elke hoeveelheid, dat wil zeggen een lepel water of veel meer.
Pajak rekent de sonische boiler tot de vrije energie-apparaten omdat het veel minder stroom verbruikt dan het later in energie produceert.

Tegenwerking

Dr Jan signaleerde een aantal gebeurtenissen die laten zien op welke manier mensen zoals Davey worden tegengewerkt op een uiterst subtiele manier.

Zo merkt hij op dat toen eindelijk ruchtbaarheid in de media werd gegeven in de Nieuw-Zeelandse pers aan uitvinder Davey in 2008 dit vrijwel onzichtbaar gebeurde, zodat er later achteraf altijd kan worden beweerd dat de vinding niet verzwegen was.
Het artikel over de boiler verscheen op pagina A13 in de lokale krant van Christchurch, The Press, op woensdag 30 januari 2008. De krant heeft een kleine oplage. Op tv kwam de uitzending op op TVNZ 1 op dezelfde dag en werd alleen om 23:00 uur uitgezonden.

Jan Pajak gaat er vanuit dat het apparaat dat later getoond werd op tv niet dat van Davey was. Hij vermoedt dat dit een manier is om toekomstige geïnteresseerden te ontmoedigen, doordat het niet dezelfde kwaliteiten heeft als het oorspronkelijke apparaat van Peter D. Davey. Davey stierf in 2008.