In de serie samenlevingsvormen die als voorbeeld kunnen dienen voor een nieuwe wereld kijk ik naar Auroville, waar al 56 jaar mensen op een alternatieve manier wonen.

Windstreken

In het zuidoosten van India, bij Pondicherry, is sinds 1968 de gemeenschap gevestigd. Het is opgericht als gevolg van een visioen dat de Francaise Mira Alfassa had in 1954. ‘De moeder’ zoals ze sindsdien heet was zielsverwant van mysticus Sri Aurobindo Ghose. Auroville dankt zijn naam aan hem.

Op het grondgebied van 20 vierkante kilometer hebben destijds jongeren uit alle windstreken de fundamenten gelegd voor wat nu een stad in de natuur is met meer dan 3300 permanente inwoners uit 60 landen. De yogastad trekt jaarlijks duizenden bezoekers.

Droom

‘De moeder’ zag in 1954 een perfecte samenleving en schreef hierover een essay getiteld ‘A dream’. Zij was toen 75 jaar oud. Het was de creatie van een droomstad die geen enkel land zou kunnen claimen. Waar alle mensen van goede wil de ambitie hebben vrij te kunnen leven als burgers van de wereld en die slechts een autoriteit gehoorzaamt, namelijk de ‘Supreme Truth’.

Het was een plaats van vrede, eendracht en harmonie. Hier wordt het instinct van de mens om te vechten uitsluitend voor een goed doel gebruikt, namelijk om de gevolgen van lijden en ellende , zwakte en onwetendheid, beperkingen en onbekwaamheden te overwinnen.

Een plaats waar de behoeften van de geest en de zorgen over vooruitgang voorrang zouden hebben boven de bevrediging van behoeften en hartstocht.

Charter

Tijdens de opening van Auroville in 1968, de start van de bouw, leest ‘De moeder’ voor aanwezigen die vanuit de hele wereld gekomen waren, het charter voor.

Daarin staat onder andere het volgende.
– Auroville is het eigendom van niemand in het bijzonder, maar van de mensheid in het algemeen.
– Om in Auroville te wonen moet je bereid zijn dienaar te worden van het gewijde bewustzijn.
– Het zal de plaats zijn van eindeloze educatie van constante vooruitgang en een jeugd die nooit oud wordt.
– Auroville zal een plaats zijn van materieel en spiritueel onderzoek.

Volgens ‘de moeder’ hoeft de jeugd niet te verouderen. Volgens haar is dit mogelijk onder omstandigheden waar mensen behoefte hebben om te groeien en vooruit te komen in bewustzijn in hun hele wezen. Iedereen zal zijn heiligheid moeten zoeken in zichzelf op zijn of haar eigen manier. Auroville is feitelijk een centrum om de evolutionaire verandering van de mens te versnellen, via het vergroten van het bewustzijn.

Plan

De droomstad is opgebouwd vanuit het midden, de vredeszone. Daaromheen liggen een aantal zones met elk een eigen functie: de internationale zone, de industriële, de residentiële en een culturele zone. Dit alles is omzoomd met de zogenaamde ‘Green Belt’, met heel veel verschillende flora en fauna.

In het centrum ligt de Matrimandir, de tempel van de waarheid. Hij is uitgetekend door de Franse architect Roger Anger, op aangeven van ‘de moeder’.

Geld ontbreekt in de stad. Mensen werken hier niet voor een salaris, maar om te helpen de stad in stand te houden. Het is ook niet gericht op concurrentie met anderen.Het idee is dat de community de leden onderhoudt, voorziet van alle basisbehoeften, dus kleding, voeding, onderdak, vervoer, communicatie. Gezondheidszorg en onderwijs zijn gratis.

Alles wat zich bevindt op de 20 vierkante kilometer is eigendom van de Auroville Foundation. Want zegt een lid in de video die hieronder volgt, op die manier leren we los te komen van materiële bezittingen.

Besluitvorming

Besluiten worden genomen bij consensus door alle inwoners van de stad, dat wil zeggen iedereen is het eens met het voorstel of accepteert het. Met andere woorden, er is geen tegenstander meer tegen het voorstel. Zij zijn echter niet verplicht aan stemmingen mee te doen.

Naar eigen zeggen zijn er voldoende krachtige persoonlijkheden in de droomstad, maar desondanks zijn er geen leiders. Dit past ook niet bij de gedachte achter de stad. Het nemen van besluiten is een moeizaam en langdurig proces. Veel inwoners lijken zich aan de besluitvorming te onttrekken, terwijl het nog veel moeilijker wordt als bijvoorbeeld meer dan zestig mensen wel op een vergadering verschijnen.

Blijkbaar is na meer dan 50 jaar dit onderdeel nog steeds in ontwikkeling, maar dit heeft Auroville in iedereen geen kwaad gedaan.

Toetreding

De stad vraagt nieuwkomers zich min of meer in te kopen:

1. Worden gevraagd genoeg geld mee te brengen om een huis te bouwen (dat eigendom is en blijft van Auroville) of zich aan te sluiten bij een collectieve woongroep.
2. Moeten zichzelf onderhouden voor minimaal 1 jaar.
3. Werken als vrijwilligers tenminste 1 jaar.
4. Dienen zich voldoende te integreren in de gemeenschap via werk en betrokkenheid, zodat zij voldoende inwoners vinden die voor hen stemmen als zij beoordeeld worden voor definitief verblijf.

In de praktijk blijkt het niet eenvoudig voldoende huizen te bouwen. De financiële middelen zijn beperkt. Vorig jaar traden slechts 44 mensen toe.

Meer informatie

Er zijn meer centra naar het voorbeeld van Auroville. Je kunt ze vinden in Europa:

– Italië, Mirapuri

– Duitsland, Miravillage

– De eerste stappen in Auroville

– Artikel DLM Plus uit 2019

 

Rob Vellekoop, 7 januari 2024