Wilders verraadt zijn kiezers of hoe lang lopen we nog leiders achterna?

Iedere keer weer ben ik verbaasd over het ongeloof dat ik bemerk bij mensen over het gedrag van politici. Mensen vergeten blijkbaar waarom politici er überhaupt zijn. Let op: niet om het belang van de burgers of kiezers te behartigen, maar om hun eigen behoefte aan macht te vervullen. Het voornaamste doel van iemand als Wilders is Nederland regeren. Daar wil hij best voor liegen.

Goedgelovigheid

Laten we eens een reeks goedgelovigheden bekijken. Iedere vier jaar brengen mensen hun stem uit. Zij kiezen een parlement dat hun belangen belooft te behartigen. Deze beloften herhalen ze decennialang. Helaas komt er weinig of niets van terecht en is het volk ontevreden. Desondanks blijven de meesten meedoen aan het stemmencircus en hopen op een politicus die zijn woord houdt. Tevergeefs natuurlijk. Toch gaan we door met een systeem dat ons allemaal belazert, het levert leiders op die wij desondanks blijven volgen.

De overheid zegt zich in te spannen voor onze veiligheid en bescherming. Met dit verkooppraatje worden keer op keer miljoenen Nederlanders in slaap gesust met de volgende vrijheidsbelemmerende maatregel. Die hebben we immers nodig, voor onze veiligheid of om verantwoordelijk te zijn voor onze medemens. Keer op keer prachtige kreten, waar afdelingen psychologie aan de verschillende departementen op hebben zitten broeden, die erin gaan als zoete koek. Weet je nog dat we ons moesten laten injecteren met een experimenteel middel dat ‘covidvaccin’ gedoopt was, omdat we voor elkaar moesten zorgen?

Trouw volgen we de ‘aanbevelingen’ van de overheid, die toch ‘het beste met ons voorheeft’.

Terwijl de overheid door vrijwel de gehele bevolking wordt gewantrouwd, verdwijnt deze argwaan plots zodra er verkiezingen zijn. Waren we voor de verkiezingstijd geneigd weinig meer van de regering aan te nemen, in tijd van stemmen lijken we dit wantrouwen in te wisselen voor een oneindige goedgelovigheid. Met name de regeringen Rutte waren berucht vanwege hun talrijke leugens. Echter tijdens de verkiezingen is het hele volk opeens bereid de verkiezingsuitslag blind te vertrouwen!  Onder het motto: “Nee, daar sjoemelen we niet mee.” Nooit heeft iemand mij kunnen uitleggen waarom we deze uitslag vertrouwen en de meeste andere acties van een regering niet.

Na ieder verkiezingscircus zijn er formatie-onderhandelingen. Dit is de plaats waar de meeste beloften van de politici in de afvalbak verdwijnen. Het volk mort, maar volgt.

Leiders

Blijkbaar kunnen we er maar geen genoeg van krijgen keer op keer leiders achterna te lopen die goed zijn in het verkopen van beloften. Dat is de juiste definitie van leider: een man of vrouw die steengoed is in het strooien met beloften en vervolgens tot op de rand van de klif gevolgd wordt door zijn instemmers.

Deze dans naar de pijpen van de leiders speelt in bijna alle samenlevingen. En dat is nu precies wat ik mis in de beschouwingen over een Nieuwe Wereld, die we blijkbaar niet binnen kunnen gaan zonder de een of andere jandoedel te volgen die ons ‘op sleeptouw neemt’. Sla de utopische gemeenschappen erop na, de meeste zakken door het ijs door onenigheid over de rol van leiders, die zich te buiten gaan in hun zucht naar macht.

Kijk dat er dit soort mens op de aarde rondloopt is niet het probleem, maar wel dat ze tegelijkertijd hele volksstammen bereid vinden hen te volgen. Hoe komt dat toch?

Geloof

Ik heb daarvoor een uiterst simpele verklaring, die verder gaat dan die van Larken Rose. Rose veronderstelt dat de meeste mensen geloof hechten aan gezag. Hij zegt dat mensen luisteren naar het ‘gezag’ omdat zij geloven dat deze instelling het ‘recht heeft om te heersen’. Hij legt dit als volgt uit. Het verschil tussen een straatbende en een regering is op welke manier de mensen hen beschouwen. Inbreuk, beroving, uitbuiting, aanval en moord gepleegd door gewone boeven is immoreel, onrechtmatig en misdadig. Pleegt de regering dergelijke misdaden dan is dat gerechtvaardigd door de wet. Met de wet in de hand kan dus alles recht gepraat worden wat krom is en als bijvangst, geloven de meeste burgers dit dan ook.

Rose concludeert dan ook dat elke ‘regering’ een onrechtmatige bende boeven, dieven en moordenaars is, die zich voordoen als een rechtmatig heersend lichaam. En dit wordt al eeuwen door de bevolking geloofd.

Instemming

En passant haalt hij ook nog even het woord ‘instemming’ onderuit. Een begrip dat graag en veel door politici wordt gehanteerd als ze verwijzen naar het ‘mandaat’ dat zij van de kiezer (zouden) hebben gekregen om te regeren. Er wordt namelijk beweerd dat de meerderheid (of het volk als geheel) heeft ingestemd te worden geregeerd. Maar, zegt Rose, niemand, individueel niet en evenmin als groep, kan instemming geven om iemand anders iets aan te doen. Je kunt namelijk nooit zeggen:”Ik geef mijn instemming dat jij wordt beroofd”.

Hij vervolgt in zijn boek ‘Het meest gevaarlijke bijgeloof’ “Het idee dat een meerderheid kan instemmen namens een minderheid´, dat is geen instemming van de burger, het is gedwongen beheersing van de burger met de instemming van een derde partij.”

Sterker nog er bestaat zoiets als ‘stilzwijgende instemming’. Beweert wordt dat door in een stad, provincie of in een land te wonen er een overeenkomst bestaat zich te houden aan de regels die zijn uitgevaardigd door mensen die het recht claimen om die stad, provincie of dat land te regeren. Met andere woorden het gebied niet verlaten betekent dat je toestemming geeft geregeerd te worden door de heersers van dat rechtsgebied.

Vertrouwen

Naast het geloof dat mensen hechten in het gezag waarnaar zij luisteren is er nog een belangrijk aspect.

Het is natuurlijk gemakkelijk en comfortabel de regering, de autoriteiten voor jou de kastanjes uit het vuur te laten halen, voordat jij je vingers eraan brandt. Als een regering verantwoordelijk is, ben jij die last kwijt. De overheid zorgt voor je van de wieg tot het graf, is iets dat mensen vroeger geloofden en tegenwoordig van de regering verwachten.

Dat is dan ook de reden dat mensen ontzettend klagen over de overheid en voortdurend met een beschuldigende vinger klaar staan. De overheid moet de burger beschermen en zorgen voor hun welzijn. Nu echter steeds meer duidelijk wordt dat de overheid in werkelijkheid er een andere agenda op na houdt, is de bevolking teleurgesteld en hun vertrouwen is beschaamd (gelukkig werkt het WEF er weer aan om dit vertrouwen op te poetsen).

Helaas merk ik niets van de in mijn ogen logische stap, namelijk dat de mensheid zich achter de oor krapt en zegt, ok dan moeten we maar eens gaan kijken op welke andere manier we verder willen, nu blijkt dat ons leiderschap vergeven is van de corruptie (zich laat omkopen door multinationals) en machtswellust (op wereldschaal de mensheid volledig wil gaan controleren). Zijn leiders nog wel van deze tijd?

Moed

Die vraag vergt moed. We hebben namelijk geleerd dat gebrek aan autoriteit en leiderschap moet leiden tot anarchie. En anarchie, hebben ze ons geleerd staat gelijk aan geweld en wanorde.

Er is ons ingeprent (geïndoctrineerd) dat mensen zelfzuchtige wezens zijn en verre van onschuldig, en dat zij in feite leven in een oorlogstoestand. Dankzij mechanismen van onderdrukking, denk aan regering, rechtbank en politie, is er enige vooruitgang geboekt. Met andere woorden onze ‘lagere instincten’ moeten onderdrukt worden en daarvoor is een heus apparaat opgetuigd.
(lees Het begin van alles)

Met andere woorden we kunnen zeker de woorden van Larken Rose aannemen, maar daarmee zijn we er nog niet. We hebben durf nodig, en de ons ingeprente denkbeelden moeten de papierversnipperaar in.

Het toeval wil dat ik jaren geleden ontdekte (door mijn praktijk) dat de meeste mensen een groot gebrek aan zelfvertrouwen hebben. Als je ervan uitgaat dat angst het tegenovergestelde van zelfvertrouwen is, realiseer je dan dat meer angst inhoudt, dat je minder zelfvertrouwen hebt en andersom de manier om meer vertrouwen in jezelf te krijgen is je angst(en) te overwinnen.

Tja, en de meeste van ons zijn bang voor wanorde en chaos. We weten niet beter. Het voelt veel veiliger om te geloven in een overheid die voor je zorgt, dan een overheid te wantrouwen. Dat laatste zet je wereld op zijn kop. Dat doet je in eerste instantie iedere vastigheid verliezen.

En precies daarvoor heb je zelfvertrouwen nodig. Als je geen geloof  meer hecht aan ‘vadertje staat’, waar moet je dan op terugvallen? Als je durft te accepteren dat het World Trade Center in New York in opdracht van de Amerikaanse overheid vernield is, dan val je in eerste instantie in een zwart en diep gat. Wanneer je aanvaardt dat Rutte en c.s. corona gebruikten om jou een digitale ID in de strot te duwen, wie kan je dan nog wel geloven?

Jezelf. Val terug op jezelf. Geloof in jezelf en je kunnen. Daarna ziet de wereld er heel anders uit. Mensen die hun angst overwinnen, zien opeens veel meer dan ooit tevoren. Dan onthult zich een Nieuwe Wereld voor je ogen. Vanaf dat moment durf je je eigen leider te worden!

Bronnen

Het begin van alles, Graeber en Wengrow
Het meest gevaarlijke bijgeloof, Larken Rose
Trainingsboek Zelfvertrouwen, Rob Vellekoop

 

Rob Vellekoop, 25 januari 2024

 

2 Comments

  1. Verkiezingsbeloften eindigen ALTIJD in kiezersbedrog.
    Helaas zijn de meeste mensen hardleers en/of stekeblind.
    Stemmen doe ik nooit. Geen van die politieke idioten krijgt mijn mandaat. Wat ze doen, doen ze toch wel. Alleen niet met mijn toestemming.

  2. Het door de Nederlanders gekozen politieke afschuim in ons “huis van de democratie” moet onze prachtige democratie natuurlijk ook met alle mogelijke middelen beschermen. Dat doen ze door een democratisch gekozen partij -het FvD- met alle mogelijke middelen de nek om te draaien. Dit politieke afschuim is echter niet bang OM onze democratie, ze zijn er bang VOOR.

    En dan hebben we nog deze uitspraak van onze geslepen en op geld beluste koningin Maxíma: “Het Nederlandse volk bestaat niet”. Welnu beste mensen: je kunt helemaal geen koningin zijn van een volk dat niet bestaat. En toch maar blij zwaaien met vlaggetjes als mevrouw langs komt….het Nederlandse volk heeft nog een lange weg te gaan.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.