Het pandemieverdrag tussen de WHO en 194 lidstaten is een van de grootste bedreigingen van de mensheid van dit moment. Vanaf maandag zullen de lidstaten onderhandelen tijdens de WHA over de hoeveelheid macht die zij aan de WHO willen geven via onder andere het ‘historische’ pandemieverdrag. Er is echter een kink in de kabel gekomen.

WHA

Tijdens de WHA, de World Health Assembly in Geneve, van maandag 27 mei tot 1 juni onderhandelen landen over de pandemische noodsituatie in de vorm van een verdrag en over de aanpassingen van de internationale gezondheidsregels uit 2005 (IHR). Dat staat in het persbericht van de gezondheidsorganisatie onder de veelzeggende titel:

‘WHO Member States agree to share outcomes of historic IHR, pandemic agreement processes to World Health Assembly’ of WHO-lidstaten zijn het eens de uitkomsten van de historische IHR, pandemieverdrag processen te delen tijdens de WHA.

Twee werkgroepen hebben de onderhandelingen voorbereid, namelijk het INB, Intergovernmental Negotiating Body, die meer dan 2 jaar over de concepttekst van een pandemieverdrag onderhandelde en de werkgroep voor IHR-aanpassingen. Het persbericht van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO meldt dat er een initiële overeenkomst is bereikt door het INB. Conceptteksten zijn echter niet gepubliceerd op de website van de WHO.

Tegen dit probleem liep de Tweede Kamer ook al aan tijdens het debat over het niet uitvoeren van de motie om niet in te stemmen toen zij vroegen aan minister Pia van Dijk naar de meest recente tekst van het pandemieverdrag.

Uit de publicatie van ‘Health Policy Watch’ valt echter op te maken dat de onderhandelingen over het pandemieverdrag na 2 en een half jaar onderhandelen zijn mislukt. Dat is de reden dat er helemaal geen akkoord ligt waarover de WHA of wereldgezondheidsvergadering kan beslissen, laat staan een concepttekst waarover partijen het eens zijn geworden.

Het INB is er uiteindelijk op 24 mei niet in geslaagd overeenstemming te bereiken over het verdrag. Er wordt nu zelfs gesproken over het verlengen van de onderhandelingen met zes of zelfs twaalf maanden. De leidster van de delegatie van de VS bij de INB zei:”Ik weet dat we allemaal teleurgesteld zijn…maar ik blijf geloven in multilaterale oplossingen.”

Het hele gebeuren rond de WHO blijft een merkwaardig verschijnsel, zeker nu de gezondheidsclub met geen woord rept over de mislukking van de onderhandelingen! De vraag is, wat gaat minister Pia van Dijk nu echt doen in Genève op 27 juni?

Bezwaren

De bezwaren tegen het pandemieverdrag van de Amerikaanse arts Meryl Nass.

Het uitgangspunt van een periode van pandemieën in de 21e eeuw is gebaseerd op het foutief uitleggen van het bewijs. Nass vindt dat de meeste door de WHO benoemde virussen niet als zodanig omschreven mogen worden. De meeste zijn nieuw en of met een gering gevaar voor besmetting of dodelijkheid. (https://essl.leeds.ac.uk/downloads/download/228/rational-policy-over-panic)

De genomen maatregelen tijdens de coronacrisis waren niet effectief en buiten proportioneel. Ze noemt daarbij de reisverboden, lockdowns, schoolsluitingen, mondkapje, vaccinverplichting, snelle vaccinontwikkeling, wijd verbreide veroordeling van fabrikanten van gezondheidsproducten, test kits, en vaccinering zonder aansprakelijkheid. Zij hadden ook nog eens rampzalige gevolgen voor de economieën

De pandemie veroorzaakte niet het beleid of de bijkomende schade, maar het politieke antwoord was een uiting van de voorkeuren van de smalle basis van WHO-lidstaten en particuliere belangen die verantwoordelijk zijn voor meer dan 90 procent van de financiering van de WHO.

De covid19 pandemie was een noodsituatie, waarbij een lokale gebeurtenis (Wuhan, China) omgezet werd in een steeds groter wordende wereldwijde crisis.

De ware oorsprong van de pandemie, het besluitvormingsproces en een kosten/batenanalyse van de maatregelen zijn nergens serieus onderzocht.

De lidstaten dragen beslissingsmacht bij pandemieën over aan de directeur van de WHO en dat ook nog zonder controle van deze autoriteit.

Het pandemieverdrag is niet een machtsgreep van het secretariaat van de WHO, maar van de WHO door zijn openbare en particuliere donoren.

Ook de meerderheid van de Tweede Kamer had bezwaren tegen het pandemieverdrag. Voorlopig lijkt het verdrag er niet te komen, maar de verwachting bij velen overheerst dat de WHO stug verder zal gaan met het proberen binnen te halen van de macht.