Stichting Ons Geld – banken kunnen eigen risico’s niet dragen

De stichting Ons Geld, die destijds de geldschepping door de banken in het parlement bespreekbaar maakte, komt met een nieuw voorstel richting de politiek. De stichting wil een systeem waarbij banken hun risico niet kunnen leggen bij de bevolking wanneer zij hun eigen risico niet meer kunnen dragen.

Bankrisico

In de nieuwsbrief schrijft de stichting dat ‘je spaargeld op je rekening ook verzekerd moet worden’.

“Niet omdat jij er risico mee neemt, maar omdat je bank dat doet en zijn bedrijfsrisico’s op de gemeenschap afschuift. Banken kunnen hun eigen risico’s niet dragen en wij moeten ze gezamenlijk beschermen. Anders loopt jouw spaargeld gevaar.”

Met andere woorden het geld dat we als spaargeld parkeren bij een bank is niet meer van ons, maar is van de bank. Het wordt onderdeel van het bankbedrijf. Wij houden slechts een vordering op de bank over en de bank gaat risico lopen met ons geld. Dat is het gevaar voor de spaarder.

Ons Geld vervolgt:”Hiervoor is het Deposito-garantiefonds opgetuigd, waarin alle banken een premie moeten storten. Deze maand verklaarde De Nederlandsche Bank dat het deposito-garantiefonds is volgestort. Het bevat nu 5 miljard euro.

Dit komt overeen met slechts 0,8% van de gegarandeerde tegoeden die wij als Nederlanders op bankrekeningen hebben staan.

Het DGS garandeert de uitkering van maximaal €100.000 per rekeninghouder per bank. Als een bank omvalt en deze 0,8% dekking is niet genoeg, dan kan DNB vervolgacties instellen, zoals het bijstorten van nog eens 0,5%, of het tekort ten laste brengen van aandeel- en obligatiehouders en rekeninghouders met bedragen boven de €100.000  (een zogeheten ‘bail-in’). ”

Het klinkt prachtig, ons spaargeld wordt tot 100.000 euro gegarandeerd, maar als een bank omvalt verdwijnt ook het vertrouwen van het publiek en gaan andere banken eveneens risico lopen. Bijvoorbeeld doordat de rekeninghouders opeens tegelijkertijd hun geld willen opnemen. Op dit moment schijnt er door spaarders 625 miljard euro bij banken te zijn gespaard wat voor de garantie in aanmerking komt. Er zit echter slechts 5 miljard in de stroppenpot. Een schijntje dus.

De stichting wil daarom een ander stelsel waarbij ons spaargeld wel veilig is en we zelf beslissen of wij het uitlenen aan een bank of niet. Banken kunnen dan als normale investeringsbedrijven concurreren en hebben geen bescherming van de overheid nodig.

Depositogarantiestelsel (DGS)

De stichting Ons Geld licht toe wat het depositogarantiestelsel inhoudt. Het is blijkbaar noodzakelijk dat een organisatie het publiek voorlicht en door de quasi degelijkheid van het DGS heen prikt.

Wanneer een bank failliet gaat worden aandeelhouders / obligatiehouders en rekeninghouders met saldi boven de €100.000 en soms ook crediteuren gevraagd op te draaien voor het terugbetalen van spaartegoeden tot €100.000. Als dit niet voldoende geld oplevert zal, stelt Ons Geld, “u de portemonnee mag trekken om wederom uw eigen spaargeld te redden”. (via een actie van de overheid voor rekening van de belastingbetaler die de bank redt)
Met andere woorden concludeert de stichting, naast een DGS blijft een garantie door de overheid steeds nodig.

Als je de feiten op een rijtje zet zie je de absurditeit van de situatie in: de spaarder brengt in goed vertrouwen zijn geld naar een bank en vervolgens als de bank in slecht weer komt, moet de overheid, lees belastingbetaler/spaarder, opdraaien voor het risico dat een bank nu eenmaal loopt.

Website van Ons Geld

Rob Vellekoop, 24 juli 2024

1 Comment

  1. Het kan zijn dat dit niets te maken heeft met het eigenlijke onderwerp dat hier wordt besproken, maar het punt is gewoon: waarom blijven we constant nog steeds met z’n allen doen alsof de mensheid zo belangwekkend is of überhaupt de enige levensvorm in het fenomeen dat we de realiteit of het universum plegen te noemen? Dit betekent niet dat we er maar gewoon gedachteloos op los moeten doen met z’n allen of gewoon simpelweg er een eind aan moeten maken (want ja, het is toch allemaal maar alleen vooral zinloos), maar het wil wel zeggen: ach ja, is de (vooral absolute) werkelijkheid misschien niet simpelweg onkenbaar in feite en is het daarom niet gewoon logischer om maar gewoon te accepteren dat er blijkbaar iets is als bestaan of bewustzijn en dat dit prima is zoals het is, ook al is het allemaal in werkelijkheid eigenlijk volstrekt onnavolgbaar of onbegrijpelijk en wat maakt het ook uit als dat zo zou zijn?

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.