De afgelopen weken waren we getuige van twee geopolitieke aardverschuivingen: de samenkomst van 32 landen tijdens de BRICS summit in de Russische stad Kazan en de verkiezing van Donald Trump tot 47ste president van de VS. Het zijn twee nauw met elkaar verbonden gebeurtenissen.

Kazan

De bijeenkomst in Kazan betekent dat er zich voor landen, die zich onder de Amerikaanse hegemonie uit willen worstelen, een prima alternatief aan het ontwikkelen is. In politiek, economisch en cultureel opzicht.

Dit luidt een wereldhistorische switch in naar een multipolaire wereld. Een wereld met meerdere machtscentra, maar zonder een supermacht of hegemonist die met geweld zijn wil oplegt aan de rest. Het is duidelijk dat dit een heel goede zaak is.

Zie het opgetogen verslag van Pepe Escobar, een Braziliaanse journalist en geopolitiek analist die de conferentie in Kazan bijwoonde:

Brandpunt Iran

Nu BRICS een wereldwijd succes begint te worden, wijzigt het westerse imperium zijn strategie. Het richt zijn pijlen niet meer primair op Rusland, maar voorlopig primair op Iran. Tot nu toe voert het imperium oorlog op twee belangrijke fronten (Oekraïne/Rusland enerzijds en Gaza, Libanon, Syrië en Jemen anderzijds).

Op beide fronten staat het momenteel op verlies. Daarom is het de verwachting dat de VS en hun bondgenoten zich allereerst op Iran zullen storten, als voornaamste steunpilaar van de ‘as van verzet’ tegen de zionistische kolonisatie van Palestina. Het is duidelijk dat dit een hele slechte zaak is.

Zie deze scherpzinnige analyse van de Palestijnse journalist Laith Marouf, initiatiefnemer van Free Palestine TV:

Toespitsing

De verkiezing van Donald Trump komt precies op het moment dat de deep state de bakens verzet van Oekraïne naar Iran. Trump past beter in dit plaatje dan Harris. Hij heeft in zijn toespraken herhaaldelijk blijk gegeven van zijn vijandigheid jegens Iran en China.
Daarom wordt naar alle waarschijnlijkheid het Midden-Oosten de komende tijd een nog veel gevaarlijker brandhaard dan het al was. Met ingrijpende economische en politieke gevolgen voor West-Europa. BRICS groeit onderwijl verder en het collectieve Westen zal dit kost wat kost en dus met heel veel geweld een halt toe te willen roepen. Kortom, alles spitst zich nog verder toe.

Sociale cohesie

Ik verwacht de komende jaren een overgang naar een oorlogseconomie, een daarmee samenhangende militarisering van de samenleving, scherpere repressie van andersdenkenden en een aanzienlijke achteruitgang in levensstandaard. Het antwoord daarop is sociale cohesie in allerlei vormen. Alleen onze netwerken zullen ons redden. Niet Trump, niet de ‘white hats’, niet welke parlementaire politieke partij dan ook en niet welke godsdienst dan ook.

We moeten het van de kracht en weerbaarheid van onze lokale, regionale en landelijke netwerken hebben. Daarin ontwikkelen zich vormen van de nieuwe samenleving die – net als bij BRICS – al groeien in de schoot van de oude.

Onze netwerken zijn ons kapitaal.

Dit bericht verscheen ook op Transitieweb.nl

Website Laith Marouf
Telegram-pagina Pepe Escobar

Zie ook dit interview met Libanees journalist Ghadi Francis en oorlogscorrespondent en geopolitiek analist Elijah Magnier.

Kanaal van podcaster Danny Haiphong op Rumble.
Kanaal van Nima Alkhorshid op Rumble.