Zit de wereld wel te wachten op een autoritair leider als Trump? Ondanks het feit dat de president veel woke-ideeƫn de grond in boort? Zijn we zo langzamerhand niet toe aan een andere manier van samenleven, waarbij we niet meer (sterke) leiders achter na lopen? Maarten Ghysels heeft een hele interessante kijk op leiderschap.
Afgescheidenheid
Ghysels gaat er in zijn boeken en website van uit dat we afgescheiden zijn van onze binnenwereld. Het is deze ‘afgescheidenheid’ die ons opbreekt.
Wanneer we onze eigen afgescheidenheid omzetten in verbinding met onszelf, zullen er grote omkeringen komen, zowel in ons eigen leven, ons liefdesleven, onze relaties met onze familie en vrienden en in ons kleinschalig samenleven. Hij stelt dat we opnieuw van binnenuit naar buiten moeten durven te leven en ons op een open en transparante manier aan elkaar laten zien.
Vanuit de verbinding met onszelf (in plaats van afgescheiden te zijn van elkaar) kunnen we opnieuw aan een nieuwe samenleving bouwen gebaseerd op gelijkwaardigheid, vrij zijn en verbonden zijn.
Als we vanuit onze binnenwereld leven, ontmoeten we elkaars binnenwereld en voelen we weer de binnenwereld van de natuur om ons heen. Met andere woorden het brengt ons weer dichter bij elkaar. We leven met een innerlijk kompas en laten ons hierdoor in ons eigen leven en in de wereld leiden. Hij pleit er dan ook voor om te beginnen bij onszelf. Hij zegt dat het wakker worden niet begint bij het wijzen naar de elite / overheid, maar door met onszelf aan de slag te gaan.
Zo verwacht hij dat we samen de grootste transformatie van de voorbije vijfduizend jaar gaan veroorzaken. Maar voordat we zover komen, hebben we veel op te ruimen, in onszelf en in de natuur om ons heen. Op deze manier keren we terug naar onze oorspronkelijke manier van samenleven.
Echt dienend leiderschap is wat bij het leven vanuit de binnenkant hoort, autoritair leiderschap met ‘uiterlijke autoriteit’ past daar helemaal niet bij. Anders gezegd hoe ziet dienend leiderschap eruit vanuit liefde en hoe ziet dominerend leiderschap eruit vanuit de donkere krachten.
Leiderschap
In de eerste plaats kijkt Maarten Ghysels op een milde manier naar het leiderschap van dit moment. De leiders die wij kiezen, stelt hij, zijn degenen die zelf het meest zijn afgescheiden van hun binnenwereld. Ze zijn dus een extremere versie van de meesten van ons.
Bij onze huidige gerichtheid op de buitenwereld hoort ook dat we hierin geen vervulling kunnen vinden. Het vult eigenlijk nooit voldoende, het geeft onvoldoende voldoening. Steeds komen we iets tekort. Dat geldt ook voor onze leiders.
Van jongs af hebben we geleerd veel vertrouwen te hebben in koningen, regeringsleiders, wereldleiders en wetenschappelijke machtsfiguren.
Wat vertellen ze echt, vraagt Maarten zich hardop af? Als de machthebbers een boodschap geven van angst en controle, weten we zeker dat dit komt vanuit hun belangen. Want volgens hem zaait een boodschap geen angst en eist geen controle, maar toont betrokkenheid . Een dergelijke boodschap verbindt en geeft kracht en komt voort uit liefde en wijsheid.
Voor Ghysels is het heel duidelijk vanuit welke belangen hun oplossingen komen. Wie worden van crises rijker wordt? ‘Als de rijkste mensen van de wereld, verenigd in een World Economic Forum, oplossingen voor de problemen van de aarde voorstellen maar tegelijk geen belastingen betalen en bij elke crisis steeds rijker worden, dan is het ook duidelijk vanuit welke belangen hun oplossingen komen.’
Mildheid
Toch bekijkt hij deze mensen met mildheid.
Over de leiders van nu schrijft hij, dat ook zij ooit als kleine baby’s in hun lichaam leefden en zich tevreden en vervuld voelden. Ook zij hebben innerlijke leegte leren voelen. Dit zijn zij met hun macht en rijkdomĀ gaan opvullen, bijvoorbeeld met hun wedloop in de ruimte. Dit kan hen een geweldige kick geven, maar er komt geen echte vervulling. ‘Want ook voor hen geldt, dat echte vervulling een kwaliteit van de binnenwereld en niet van de buitenwereld is.’
“Maar diep in zichzelf, voorbij de lagen van dualiteit zijn ze ook stralende mensen, net als iedereen.”
Dienende leiders
Vanuit een nieuwe manier van samenleven zullen mensen bij toerbeurt de leiding nemen over zaken waarin zij deskundig zijn. Leiders zijn dan coƶrdinatoren van de levenskrachten en activiteiten die mensen samen vorm geven.
Deze mensen zijn verbonden met hun eigen innerlijke wijsheid, liefde en kracht en hebben tegelijkertijd oog voor alles wat leeft in hun gemeenschap.
Dienende leiders verantwoorden al hun voorstellen zodat de burgers hiermee kunnen instemmen of niet. Ook voor al hun daden leggen ze verantwoording af.
Daarbij hoort dat degenen die ‘geleid’ worden niet meer volgzaam zijn, maar onafhankelijk. ‘Als kind legde je verantwoording af aan je ouders en leraren en als volwassene aan je directeuren en politieke leiders.’
Nu roep je hen ter verantwoording.
Op deze manier kan je zien dat de huidige machthebbers geen dienende leiders zijn, maar mensen die met hun regels en wetten angst aanjagen en op allerlei manieren onderdrukken en controleren.
Onze toekomst
In Ghysels toekomstvisie die hij citaatgewijs beschrijft in zijn boekje ‘Onze toekomst’ schrijft hij dat we dankzij het feit, dat we straks geen gevangene meer zijn van ons denkende hoofd, maar leven vanuit ons voelende hart, de macht van uiterlijke autoriteiten zullen doorbreken.
‘We hebben hen niet meer nodig’.
De leiding van ons leven zal ook verschuiven, namelijk van buiten ons naar onszelf.
Kijk bijvoorbeeld naar de nieuwe president Trump en de torenhoge verwachtingen die mensen nu van hem hebben, alsof hij een soort verlosser is. Heel veel mensen laten zich dus niet leiden door het door Ghysels aangeprezen ‘innerlijke leiderschap’ (plus liefde, wijsheid en kracht), maar leggen het nog steeds buiten zichzelf. Ze hebben nog onvoldoende vertrouwen in zichzelf.
Toch gaat hij ervan uit dat we in 2050 verbonden en vrij gelijkwaardig zullen samenleven en ‘We hebben het goed me onszelf, met elkaar en op de wereld.
Bronnen
Onze Toekomst van Maarten Ghysels.
Voor 12,99 bij iedere boekhandel verkrijgbaar.
Rob Vellekoop, 25 januari 2025
Hallo Rob,
Met je prachtige samenvatting van de inhoud en de kern van het boekje ‘Onze Toekomst’ van Maarten Ghysels breng je dit wezenlijk belangrijke onderscheid en thema tussen ‘van binnen uit geleid worden’ of ‘door anderen geleid worden’ helemaal in deze tijd terug.
Inderdaad is de -begrijpelijke en dus te vergeven- hang van medemensen naar ‘uiterlijk leiderschp’ en nu in deze moeilijke tijdspanne speciaal naar ‘redders’ de grote valkuil waar wereldwijd heel erg veel mensen nog een keertje in willen trappen.
Daarom is het zo fijn dat er toch ook die stille, en voor wie echt even de aandacht daarvoor op wil brengen eveneens begrijpelijke, maar veel betere en duurzamere alternatieven die in deze zelfde tijdspanne aan de mensen worden beschikbaar gesteld. Die is hiertoe als hulpmiddel en leermiddel beschikbaar gesteld door hen die dat innerlijke pad reeds (her)kennen en dat pad ook reeds banen of al gebaand hebben.
Zoals de schrijver van ‘onze toekomst’. Maar ook door al diegenen die al heel lange tijd en vanuit de stilte en op de achtergrond alle behulpzame vormen hebben gecreĆ«erd waarmee de huidige mensheid zelf haar innerlijke weg nu kan gaan vinden, maar die nieuwe weg dan ook op de enige juiste ‘oude’ wijze in onze samenleving naar buiten toe kan uitdrukken.
Dus gewoon, en geheel in de juiste lijn die Maarten Ghysels ook beschrijft, met respect en mildheid voor de huidige leiders en politici en voor alle ‘oude vormen’ die er gemaakt zijn, die ons allen tot hier gediend hebben, en die van binnenuit door de mensen zelf zullen gaan veranderen.
De onmisbare en de noodzakelijke kennis die nodig is om deze wereld naar een ware vrede te leiden, die mensen zowel bij extreem links als bij extreem rechts (en alles ertussen in) nu nog immer buiten zich menen te kunnen vinden in de op die buitenwereld gerichte politieke arena die daarvoor gemaakt is, die is nu ook beschikbaar voor hen die beseffen dat je met een nieuwe versie van het zelfde er nooit komt.
In hun eigen haalbare vormen, in die voor hen dus vertrouwde denkwereld van ‘democratie’ en ‘politiek’ en ‘rechtsstaat’ en ‘verkiezingen’ endergelijke bestaat er een reeds gebaande weg voor al diegenen die zonder strijd hun juist gerichte denken nu willen propageren.
IN 2002, kort nadat de 9/11 hoax die wereldwijd de massamens dwong om middels nieuwe dwangwetgevingen tal van ‘buitenkant oplossingen’ te accepteren als ‘niet-onze toekomst’,
hebben wij heel onopvallend maar officieel een politieke partij naar politiek Den Haag gebracht die op geen enkele wijze het buitenkant denken en doen steunt of zelfs (statutair) kan toestaan.
Toch en terecht is die partij door de Nederlandse Kiesraad erkend. Terecht, want Ć©lke manier van denken behoort in dit universum, op deze wereld, en dus ook op het Binnenhof een plekje te hebben.
In dit geval het denken van en voor politici zoals Maarten Ghysels die schetst en geheel juist voor zich ziet.
Maar iedereen kan die politicus zijn, moet die politicus zijn, indien zijn of haar denken een consequente uitdrukking is van wie hij of zij is. Je kunt immers geen politicus meer buiten jezelf aanwijzen. En niemand kan jou als een politicus aanwijzen die over iemand wenst of zou kunnen regeren of beslissen. De statuten van deze politieke partij verbieden dat ook. Iedereen mag alleen van zichzelf alles eisen of willen, maar nooit van of over iemand anders. Elk ander mag je alleen maar vergeven, terwijl ik/jij/ieder (ere)lid aan diens eigen persoonlijke transformatie werkt alhier in het Staatsrecht levensgebied.
De Kamer van Koophandel schaart deze rechtsvorm onder ‘politieke organisatie’. De Vereeniging heet naar wat die is en wat wij zijn: Allen Zijn EĆ©n (All Are One).
De Slogan van de Vereeniging Allen Zijn EĆ©n (VAZE) luidt:
Over onze vereende kracht kan het ego niet zegevieren.
(E.C.I.W. Tekstboek 4 III. Liefde zonder conflict)
Met deze rechtsvorm valt er, om te beginnen in Nederland, nu in het bestaande staatsrechtlevensgebied (= politiek Den Haag en Nederland) rechtmatig te kiezen om jezelf ‘legitiem uit te drukken’ met het denken in de juiste richting. Dat is precies omgekeerd in richting, ofwel tegengesteld aan, al datgene wat ego denkt, doet en gedaan lijkt te hebben.
Het niet-meer-meedoen-met-meer-van-hetzelfde (om de dualiteit te versterken en bevestigen) is dus ook wetmatig niet langer de einige verplichte optie hier te lande. En spoedig over de landsgrenzen overal.
Ook de overige vormen zijn door ons voorbereid, om het alternatief te bieden op het economische levensgebied (de C.V. Enzovoort als wereldtrustee), op het sociaal-cultureel levensgebied (Thy State of Concord URANTIA Foundation), en op het Slaaplevensgebied (Stg Xwiljoenen). Allemaal ter Lehringe ende Vermaek, want met humor en plezier in plaats vandwang en geweld valt onze onwetendheid beter te verdrijven dan via de reeds vaak beproefde leerschool van oorlogen en pijn.
Ik sluit dit af met een citaat van J. dat hierbij past:
Het zal inmiddels duidelijk zijn waarom het ego de geest als zijn āvijandā beschouwt.
Het ego is uit de afscheiding ontstaan.
Het voortbestaan van het ego hangt af van jouw voortdurende geloof in de afscheiding.
Het ego is wanhopig
omdat het tegen een volstrekt onoverwinnelijke overmacht strijdt,
of je nu slaapt of wakker bent.
Na ga ik op de zoom van de Anastasia Foundation.
Tot later meer en weer, je weet mij te vinden met je vragen in het Nederlands Communicatie Centrum Vrijenban (NCCV) te Delfgauw.
Hartegroet, Johan Peter Teunissen.